<p>Hoi allemaal, Wij zijn bezig voor ons eerste kindje. Nu hadden we vorige week zaterdag een positieve test. Afgelopen vrijdacht nacht werd ik wakker met heel veel steken links onderin mijn buik en verloor ik bloed ik dacht zelf dat dit een miskraam was maar toen de pijn alleen maar toenam heb ik de huisartsenpost gebeld en ben ik doorgestuurd naar de spoed eisende hulp voor een echo. Toen ze op de echo bloed zagen in mijn baarmoeder ben ik met spoed na de O.K. gereden voor een kijk operatie en bleek dat ik een buiten baarmoedelijke zwangerschap had in mijn linker eierstok. Deze is ook verwijderd en de gynacoloog vertelde dat mijn rechter eierstok er wel goed uitzag en dat ik dus niet onvruchtbaar. Nu willen we over een tijdje als alles weer rustig is opnieuw proberen om zwanger te worden maar ik merk toch aan mezelf dat ik bang ben dat het weer fout gaat zijn er dames die dit ook gehad hebben en daarna wel gewoon zwanger zijn geworden?</p>
Ervaringen BBZ
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Heey!
Ik zelf niet maar iemand die ik ken heeft daarna een goede zwangerschap gehad en een gezond kindje gekregen. Het kan dus echt wel!
Ik zelf niet maar iemand die ik ken heeft daarna een goede zwangerschap gehad en een gezond kindje gekregen. Het kan dus echt wel!
Hee KellyM!
Wat ontzettend vervelend zeg! En ook heftig dat het allemaal zo snel gegaan is! Ik heb in 2017 een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad (bij mij rechts) maar bij mij brak mijn lijf de zwangerschap spontaan af. Was een hele rare periode met eerst stijgende hormoonwaardes, dalende, toen toch weer stijgende en bleek geen miskraam maar toch buitenbaarmoederlijk te zijn toen ik ineens met flinke pijn toch in het ziekenhuis belandde. Mijn eileider kon aanvankelijk gespaard worden omdat de hormoonwaardes vanaf dat moment gelukkig wel afnamen. Ik was destijds ongepland zwanger geraakt omdat mijn spiraal uitgezakt was, dus het duurde even voordat we weer gingen proberen om zwanger te worden. (En sowieso 3 maanden voordat alle hormonen mijn lijf uit waren en we het zouden kunnen proberen al hadden we gewild.) In augustus 2018 toen begonnen met proberen zwanger te worden, en meteen een vroege miskraam te pakken. Daarna nog een hele hoop rare cycli met flinke pijnklachten (die ik overigens sinds de bbz al af en toe had), en toen bleek in januari 2019 dat op een echo daarvoor mijn rechtereileider er toch helemaal verkeerd uitzag (op de echo was al een flinke vochtophoping te zien in de eileider die daar niet hoorde). Vervolgens bleek in februari 2019 dat die eileider ook echt helemaal potdicht zat met een (waarschijnlijk doordat die dicht zat erg pijnlijke) HSG en de conclusie dat dat mijn vruchtbaarheid toch verpestte en waarschijnlijk ook die vroege miskraam had veroorzaakt. Wel met het lichtpuntje dat mijn andere eileider er dus wel helemaal goed uitzag. In april 2019 kon ik geopereerd worden om mijn rechtereileider alsnog te verwijderen en daarna hebben we een cyclus als herstel afgewacht. De cyclus erna ben ik meteen zwanger geraakt van mijn zoontje (juni 2019 positieve test in handen), en nog een eisprong later (zo'n 8 maanden na de bevalling) weer meteen zwanger geraakt. Die laatste zwangerschap werd helaas wel een miskraam, maar daarvoor hadden we het kindje al wel met een kloppend hartje in de baarmoeder gezien, dus het was in ieder geval niet nog een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en vermoedelijk daar dus ook niet aan gerelateerd.
Kortom, ik werd na de eileiderverwijdering (vermoedelijk als gevolg van mijn bbz) twee keer heel snel zwanger en op de juiste plek. Het kan dus zeker, en misschien is het dus juist wel fijn dat je je eileider meteen al kwijt bent, want ik heb met een niet echt meer functionerende eileider nog jaren ellende gehad.
Volgens mijn gynaecoloog zou je met een eileider nog ongeveer 70-80% van je oorspronkelijke vruchtbaarheid moeten hebben, want die ene eileider die je nog over hebt vangt zo goed als alle eicellen op van de eierstok aan de kant waar de eileider zit, en een deel van de eicellen die anders door de andere eileider richting je baarmoeder zouden worden vervoerd, en vanaf daar is alles weer zoals normaal.
De angst voor herhaling zit er echter wel iedere keer dik in. Die eerste weken na een positieve test zijn echt geen 'genieten' voor mij, dat durf ik pas nadat ik gezien heb dat het op de juiste plek zit. Ik bel meteen bij de eerste licht positieve test de verloskundige, en probeer dan een afspraak te plannen voor een echo rond de 6 weken. Rond die termijn kunnen ze vaak pas voor het eerst iets zien, ook vaak nog geen kloppend hartje. Maar na een bbz is weten of de zwangerschap op de juiste plek zit voor mij veel belangrijker dan of er al wel of geen kloppend hartje te zien is. (Het vereist soms wel wat overtuiging dat het je echt niet zoveel kan schelen of er dan al wel of geen kloppend hartje zichtbaar is, want de meer gebruikelijke 'vroege' echo is vaak pas rond de 7-8 weken, als er vrijwel zeker een kloppend hartje te vinden is als het gaat om een goede zwangerschap.)
Hopelijk ben je snel weer opgeknapt en lukt het snel om zwanger te worden van jullie eerste kindje!
Wat ontzettend vervelend zeg! En ook heftig dat het allemaal zo snel gegaan is! Ik heb in 2017 een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad (bij mij rechts) maar bij mij brak mijn lijf de zwangerschap spontaan af. Was een hele rare periode met eerst stijgende hormoonwaardes, dalende, toen toch weer stijgende en bleek geen miskraam maar toch buitenbaarmoederlijk te zijn toen ik ineens met flinke pijn toch in het ziekenhuis belandde. Mijn eileider kon aanvankelijk gespaard worden omdat de hormoonwaardes vanaf dat moment gelukkig wel afnamen. Ik was destijds ongepland zwanger geraakt omdat mijn spiraal uitgezakt was, dus het duurde even voordat we weer gingen proberen om zwanger te worden. (En sowieso 3 maanden voordat alle hormonen mijn lijf uit waren en we het zouden kunnen proberen al hadden we gewild.) In augustus 2018 toen begonnen met proberen zwanger te worden, en meteen een vroege miskraam te pakken. Daarna nog een hele hoop rare cycli met flinke pijnklachten (die ik overigens sinds de bbz al af en toe had), en toen bleek in januari 2019 dat op een echo daarvoor mijn rechtereileider er toch helemaal verkeerd uitzag (op de echo was al een flinke vochtophoping te zien in de eileider die daar niet hoorde). Vervolgens bleek in februari 2019 dat die eileider ook echt helemaal potdicht zat met een (waarschijnlijk doordat die dicht zat erg pijnlijke) HSG en de conclusie dat dat mijn vruchtbaarheid toch verpestte en waarschijnlijk ook die vroege miskraam had veroorzaakt. Wel met het lichtpuntje dat mijn andere eileider er dus wel helemaal goed uitzag. In april 2019 kon ik geopereerd worden om mijn rechtereileider alsnog te verwijderen en daarna hebben we een cyclus als herstel afgewacht. De cyclus erna ben ik meteen zwanger geraakt van mijn zoontje (juni 2019 positieve test in handen), en nog een eisprong later (zo'n 8 maanden na de bevalling) weer meteen zwanger geraakt. Die laatste zwangerschap werd helaas wel een miskraam, maar daarvoor hadden we het kindje al wel met een kloppend hartje in de baarmoeder gezien, dus het was in ieder geval niet nog een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en vermoedelijk daar dus ook niet aan gerelateerd.
Kortom, ik werd na de eileiderverwijdering (vermoedelijk als gevolg van mijn bbz) twee keer heel snel zwanger en op de juiste plek. Het kan dus zeker, en misschien is het dus juist wel fijn dat je je eileider meteen al kwijt bent, want ik heb met een niet echt meer functionerende eileider nog jaren ellende gehad.
Volgens mijn gynaecoloog zou je met een eileider nog ongeveer 70-80% van je oorspronkelijke vruchtbaarheid moeten hebben, want die ene eileider die je nog over hebt vangt zo goed als alle eicellen op van de eierstok aan de kant waar de eileider zit, en een deel van de eicellen die anders door de andere eileider richting je baarmoeder zouden worden vervoerd, en vanaf daar is alles weer zoals normaal.
De angst voor herhaling zit er echter wel iedere keer dik in. Die eerste weken na een positieve test zijn echt geen 'genieten' voor mij, dat durf ik pas nadat ik gezien heb dat het op de juiste plek zit. Ik bel meteen bij de eerste licht positieve test de verloskundige, en probeer dan een afspraak te plannen voor een echo rond de 6 weken. Rond die termijn kunnen ze vaak pas voor het eerst iets zien, ook vaak nog geen kloppend hartje. Maar na een bbz is weten of de zwangerschap op de juiste plek zit voor mij veel belangrijker dan of er al wel of geen kloppend hartje te zien is. (Het vereist soms wel wat overtuiging dat het je echt niet zoveel kan schelen of er dan al wel of geen kloppend hartje zichtbaar is, want de meer gebruikelijke 'vroege' echo is vaak pas rond de 7-8 weken, als er vrijwel zeker een kloppend hartje te vinden is als het gaat om een goede zwangerschap.)
Hopelijk ben je snel weer opgeknapt en lukt het snel om zwanger te worden van jullie eerste kindje!
Hee,
Wat verdrietig om te horen. Ik heb zelf in augustus 2018 een bbz gehad en daarbij is ook mijn linker eileider verwijderd. Voor de bbz had ik ook al 2 miskramen gehad. Na mijn eerste menstruatie na de operatie van de bbz ben ik echter gelijk alweer zwanger geraakt en inmiddels hebben we een dreumes van bijna 20 maanden rondlopen. Op dit moment ben ik alweer 19 weken zwanger van nummer 2 en dit was in de tweede maand al raak. Dit maakt voor mij echt wel duidelijk dat het helaas heel erg pech is geweest en dat het dus wel gewoon kan. Dit maakt het proces echter niet minder makkelijk en ook nu blijf ik mijn momenten van onzekerheid wel hebben hoor, dus ik snap het heel goed!
Wat verdrietig om te horen. Ik heb zelf in augustus 2018 een bbz gehad en daarbij is ook mijn linker eileider verwijderd. Voor de bbz had ik ook al 2 miskramen gehad. Na mijn eerste menstruatie na de operatie van de bbz ben ik echter gelijk alweer zwanger geraakt en inmiddels hebben we een dreumes van bijna 20 maanden rondlopen. Op dit moment ben ik alweer 19 weken zwanger van nummer 2 en dit was in de tweede maand al raak. Dit maakt voor mij echt wel duidelijk dat het helaas heel erg pech is geweest en dat het dus wel gewoon kan. Dit maakt het proces echter niet minder makkelijk en ook nu blijf ik mijn momenten van onzekerheid wel hebben hoor, dus ik snap het heel goed!
Dankjewel voor jullie reactie's. Ja waarschijnlijk is het gewoon pech dat het via die eierstok gegaan is omdat die dus niet goed functioneerde en daarin is vast komen te zitten. Maar ik merk gewoon dat ik mezelf helemaal gek maak met het idee wat als ik weer zwanger raak waarom zou het dan wel goed gaan. Slaat natuurlijk helemaal nergens op want de gynaecoloog geeft zelf al aan dat die gewoon gezond is en vrij is.
Jahoor ook een bbz gehad, waarbij een eileider is weggehaald. Met 4 maanden was ik weer zwanger. Ik vond het heel spannend, maar met 7 weken een echo gehad en met 8 weken en 11 weken en 12 weken en er is een gezond mannetje uitgekomen. Inmiddels zwanger van de 2e binnen 1 poging, terwijl ik ook nog pcos heb.
Succes!
Succes!
Hoi dames,
Ik ben nu een maand verder en werd 2 weken na de operatie al ongesteld dus best snel ? nu heb ik vorige week zondag mijn eisprong gehad en vrijdag had ik weer een klein beetje bloedverlies gelijk weer paniek natuurlijk. Sinds zaterdag echt pijnlijke borsren en pijn in mijn onderrug zo spannend!
Ik ben nu een maand verder en werd 2 weken na de operatie al ongesteld dus best snel ? nu heb ik vorige week zondag mijn eisprong gehad en vrijdag had ik weer een klein beetje bloedverlies gelijk weer paniek natuurlijk. Sinds zaterdag echt pijnlijke borsren en pijn in mijn onderrug zo spannend!
Al plannen voor testen?