Ervaringen gevraagd over het hebben van 2 kindjes..

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi meiden,

Ik 'hoor' hier eigenlijk niet, mijn zoontje is van januari 2009, maar ik stel mijn vraag even bij jullie omdat de meeste meiden hier volgens mij al wel 2 kindjes hebben.
Het is namelijk zo dat mijn man heel graag een broertje of zusje wil voor onze kleine kanjer en ik eigenlijk (diep in mijn hart) ook, alleen ik zie zóóóó veel beren op de weg. Ik word elke keer heen en weer geslingerd tussen twijfels... Ons zoontje is nu 19 maanden en het gaat echt super goed. We hebben een heerlijk ritme gevonden met z'n drietjes; een lieve oma die het leuk vindt om op te passen waardoor we ook nog af en toe lekker met z'n tweetjes iets leuks kunnen doen. We zijn eindeijk een beetje door de 'nachtelijke ellende' heen (dat heeft erg lang geduurd) en bovenal: ik zit zelf ook weer echt lekker in mijn vel (ook dat heeft best lang geduurd; ik vond het leven met een kindje echt shocking wennen) En nu ben ik dus erg bang om alles weer opnieuw ondersteboven te zetten door een tweede kindje te krijgen! Het gevoel de 'grip' die ik nu verkregen heb weer los te moeten laten maakt me benauwd.

Maar goed.. ik zie ook wel dat het erg leuk zou zijn voor Noah om lekker te kunnen spelen met een broertje of zusje, en wie weet.. misschien valt het bij een tweede allemaal wel mee. Misschien ben ik minder ondersteboven omdat ik het allemaal al een keer heb meegemaakt..

Omdat ik PCOS heb, heeft het bij Noah 1,5 jaar geduurd voor ik zwanger was. Grote kans dat er nu ook wel weer een flink aantal maanden overheen gaan (mijn cyclus is nog steeds een rommeltje). Ons idee is om vanaf januari (Noah z'n 2e verjaardag) weer met de pil te stoppen. Ik hoop dan na ongeveer een half jaar zwanger te zijn (we gaan dit keer direct weer naar het ziekenhuis omdat we nu weten dat ik geen eisprong heb. dat scheelt hopelijk een jaar thuis aanrommelen). dus dan zou Noah ruim 3 zijn als hij een brusje krijgt. Is dat een leuk leeftijdsverschil denken jullie?
Ik hoop dat hij dan al een beetje zelfstandiger is en ook echt een beetje mee kan leven met de zwangerschap enzo, dat lijkt me erg leuk.

Maar goed.. ik blijf twijfelen. Overdag heb ik er meestal wel een goed gevoel bij, maar als ik dan 's-nachts in bed lig komen die twijfels weer! Vandaar mijn vraag aan jullie: hoe hebben jullie het ervaren? Zijn hier meer meiden die van te voren erg twijfelden (bijvoorbeeld omdat ze het krijgen van hun eerste kindje als erg heftig hebben ervaren) en bij wie het allemaal goed is uitgepakt?

Ik ben heel benieuwd. In ieder geval alvast bedankt voor jullie reacties.

Groetjes, 10e
 
hoii hoii
welkom hier

ik ben zelf een jonge mama van 25jaar met 2kindjes caithlyn 03-03-2008&djayden 28-07-2009 en hier bevalt het super samen hebben ze heel veel aan elkaar,en wij zaten er nog zo in met ons dochtertje dat we eigenlijk niet hebben hoeven wennen met djayden

gelukkig is djayden een enorm makkelijk ventje caithlyn daarin tegen als baby zijnde huilde enorm veel omdat achteraf een kiss syndroom bleek te hebben


al met al wij zijn super blij dat we er maar 1,5 jaar tussen hbbn zitten

heel veel succes jullie

liefs
 
hoi hoi ..ikheb zelf ook 2 kindjes nicky van 03-03-2008 en kay van 16-12-2009..het is ff druk ,maar ik vind het zeer de moeite waard ,ik kan ook zeggen ze hebben ook wat aan elkaar.nicky is stapel gek op dr broertje.Mijn ouders passen ook op,en die vinden het oo erg leuk.maar ja..je moet doen wat jouw hart je ingeeft...liefs, karin
 
Hoi,

Ik ben zelf zwanger van de 4e, heb drie jongens van 10-5-2jr, de 4e komt als de jongste 3jaar is, ik vind dat leeftijdsverschil wel mooi hoor!
Natuurlijk moet je bij een 2e (3e-4e) kindje weer je ritme vinden, alleen is het idd wel zo dat je weet hoe alles gaat en dus meestal sneller een ritme vind, ook gaan ze samen spelen als ze wat groter zijn en dat maakt het vaak ook gemakkelijker.
Ja je zal weer wat slapeloze nachten hebben, maar goed, dat gaat voorbij, de eerste is voor veel mensen idd shocking, logisch, heb je je moeder gevraagd/of weet je of ze ook op 2kindjes wil passen.!
Nou veel succes met jullie keuze.
Gr MJ
 
Hoi,

Ik heb ook 2 kindjes 1 van 2,5 en 1 van 5 maanden.
En ik vond het in het begin best pittig,
Dat komt ook omdat een peuter nog heel veel aandacht vraagt en nog niet naar school gaat dus je bent de hele dag aan het rennen en vliegen.
Daarin tegen vind ik het wel super gezellig en zit in nu helemaal in een ritme.


Toevallig heb ik op het zwanger forum bij Maart2010 een precies zo'n topic geopend hierover daar hebben al heel veel mensen gereageerd dus daar kun je ook nog even kijken.

Succes met de beslissing.

Groetjes Stefanie
 
Ik heb er 2 een van bijna 5 en een van 2 en een half.
Ik vond het wel pittig en ik vind het nou pittiger met een kleuter die heel eigengereid en koppig is en een peuterpuber die haar zin wil en zo niet tekeer gaan zo de broer ook. Er zijn wel momenten dat ze heel lief met elkaar spelen maar net zo goed ruzie maken en ik ben blij dat ik binnenkort uit de luiers ben eerlijk gezegd. Straks gaat ze ook naar school maar ik moet zeggen dat is ook pittig het heen en weer gevlieg maar daar komen we allemaal doorheen.Maar je krijgt er zoveel moois voor terug en dat is het allemaal dik waard hoor.
Ik zou zeggen veel succes met je beslissing te nemen .
 
Ook ik heb 2 kindjes. èèntje van 2 1/2 en èèntje van net 1 jaar. Ik kan in alle eerlijkheid zeggen, dat ik het allemaal best vond meevallen. Ik zat nog zo in de luiers met nummer 1, dat ik nummer 2 er eigenlijk zo bij deed. En nu spelen ze de hele dag samen en ze slapen ook de zelfde tijden, heerlijk. Dus ik zou gelijk ja zeggen. Maar ik weet niet hoe het is, als het leeftijdsverschil groter is. Ik denk dat het dan ook wel meevalt. Het is maar net hoe je er zelf instaat, denk ik. Maar een tweede is wel echt heel leuk hoor!!!

En ik heb jouw toen je net bevallen was, nog gefeliciteerd. Omdat jouw zoontje het zelfde heet, als de mijne;-)
 
Hoi 10e,

Lastig he?! Dat vond ik ook!

Ik ben 31 en heb een dochtertje van 2,5 jaar en een zoontje van 3 maanden.

Het eerste jaar met mijn dochtertje was mooi, maar heftig. Terwijl ze een heel makkelijk kind is, weinig ziek was, met 12 weken doorsliep en ik ook pas weer ben gaan werken toe ze 11 maanden was (in een nieuwe baan). Alle omstandigheden zaten dus mee, maar het heeft gewoon een tijd geduurd voordat ik helemaal gewend was en weer lekker in mijn vel zat. Ik heb heel lang gedacht, dat ik 1 kind ook wel prima vond. Maar toen ik me eenmaal weer helemaal fijn voelde, kon ik haast niet wachten op een tweede.

Toch heb ik me tijdens de zwangerschap vaak afgevraagd waarom we ons evenwicht zonodig weer onderuit moesten halen met nog een kind... Als we met ons dochtertje uit eten waren bijvoorbeeld, of als ze een keer uitsliep tot 9 uur.

En nu de eerste 3 maanden met onze kersverse baby voorbij zijn, kan ik je vertellen dat ik het geweldig vind!!! Bij hem heb ik helemaal onzekerheid over huilen / borstvoeding / wel of geen dekentje ´s nachts / groeit-ie wel goed... De heftige emoties die ik bij zijn zus had, heb ik nu minder en ze zijn ook veel hanteerbaarder. De nachtvoedingen vond ik geen punt, omdat ik veel beter de tijdelijk van alle fases inzie. Deze eerste drie maanden waren zo voorbij.

Wat heel erg scheelt, is dat mijn man 2 maanden ouderschapsverlof heeft opgenomen vanaf de geboorte. We hadden ons ingesteld op een evengrote aardverschuiving als de eerste keer en daarom hadden we dat verlof zo geregeld. Daardoor hadden we uitgebreid de tijd voor onze oudste, voor de baby én zelfs nog voor elkaar. Al zijn we vorig weekend pas voor het eerst samen uit eten geweest.

We hebben onze dochter ook gewoon twee dagen naar het kdv laten gaan, ook tijdens mijn verlof (ik ga weer werken als mijn zoontje 6 maanden is). Voor haar fijn, voor mij fijn en voor onze jongste fijn, die krijgt dan ook alle aandacht.

Onze kinderen spelen nu natuurlijk nog niet samen. Het leeftijdsverschil is wel leuk omdat we onze dochter overal bij kunnen betrekken. Van tevoren hebben we veel boekjes met haar gelezen over baby's en ze was ook erg met mijn buik bezig. Nu hij er eenmaal is, vindt ze het leuk om te helpen met wassen en luiers weggooien etc.

Natuurlijk is het soms lastig als ik alleen thuis ben met allebei. Als mijn zoontje bij mij drinkt, wil mijn dochtertje ook mijn aandacht. Ze wil dan natuurlijk helemaal niet alleen gaan spelen, terwijl ze dat best kan. Op die dagen ben ik nog niet 100% aan het genieten, ik ben vooral blij dat het allemaal vlekkeloos gaat. Dat genieten heb ik wel op de momenten dat ik met een van de twee alleen ben of als we met z´n vieren zijn.

O ja nog 1 ding voordat ik mijn lange verhaal ge stoppen. Vooraf had ik gedacht, dat het heel vol zou voelen, twee kinderen. In huis, want alle kamers op de bovenverdieping zijn nu immers ´bezet´. En dat ik gewoon minder ruimte zou voelen in mijn leven voor mezelf. Maar daar heb ik in de praktijk geen last van. Ik had mezelf ingesteld op een half jaar alleen maar moederen en merk nu, na drie maanden, dat ik ruimte genoeg voel voor andere dingen, zoals sporten en misschien zelfs wel een ander beroep.

Veel succes, volg je hart!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan