Bij mijn eerste bevalling had ik mezelf voorgenomen dat ik het wilde proberen zonder pijnbestrijding. Ik was vooral tegen een ruggenprik. Toen bij mij spontaan een weeenstorm begon, wilde ik toch graag pijnbestrijding. Ik hing sowieso al aan het infuus vanwege een antibioticum, dus toen was het pompje met remifentanil snel aangelegd. Het hielp bij mij wel om de erge pieken beter op te kunnen vangen, maar je voelt nog steeds veel

Aangezien bij mij na de bevalling de placenta er niet uit kwam, kreeg ik (na de bevalling) nog een ruggenprik zodat ze de placenta er uit konden halen.
Afgelopen voorjaar ben ik van onze 2e bevallen. Toen dit keer de weeenstorm begon, heb ik direct om een ruggenprik gevraagd. Ik wist wat me nog te wachten stond en had niet het gevoel dat ik anders nog genoeg kracht zou hebben gehad. Ik voelde nog steeds de weeen wel, dus wist wanneer ik moest persen maar de pijn was echt veel beter te verdragen.
Bij de eerste bevalling heb ik goed 2 uur moeten persen, meneer moest nog het hoekje om. Maar heel eerlijk denk ik dat ik door de pijn zelf ook wat heb tegen gewerkt en niet zo krachtig heb geperst wat eigenlijk nodig was geweest. Bij de 2e voelde ik dus ondanks de ruggenprik nog wel de persween en met een paar keer persen was de kleine er uit. Ik kon door de ruggenprik beter en langer persen.
De ruggenprik was voor dus in eerste instantie iets wat ik eigenlijk helemaal niet wilde, maar uiteindelijk toch erg goede ervaring daardoor gehad!