Even klagen

Goedemorgen allemaal, 
Oh lekker even legaal van me af zeuren?
Ik zit inmiddels op 16,3 weken en weet sinds eergisteren dat we een meisje krijgen?ik voel me rond een week of 3 eindelijk weer een beetje mens..
Vanaf week 6 begin het gelazer..overgeven alsof mn leven ervan af hing in combinatie met zware migraine...spugen je hoofd vasthouden boven de pot omdat je het gevoel hebt dat deze wel eens uit elkaar kan klappen? ik at komkommer en druiven ,warm eten kon ik echt niet handelen of ruiken. Als mijn vriend naar bed ging rond 00uur dan verkaste ik naar de bank met een pak droge crackers en een appel oid en lag daar vervolgens tot 6uur te draaien om vervolgens weer naar bed te gaan omdat mn vriend dan naar zn werk ging...wat een ellende. Ik vond er echt geen reet aan en heb dat ook echt niet onder stoelen of banken gestoken.( Ik dacht altijd dat zwanger zijn top was en ging er eigenlijk een soort van vanuit dat ik dat ook wel zou hebben...helaas pindakaas)
Vervolgens bleek ik uitgedroogd te zijn en scheelde het maar weinig of ik had aan t infuus gemoeten ,gelukkig begin ik net op tijd aan de ors. Week 13 had ik nog een keer dit hele ellendige verhaal en toen heb ik t maar moeten vertellen op mn werk terwijl we eigenlijk op de nipt wilde wachten  maar een 2e ziekmelding in 1,5 maand tijd zouden ze op mn werk vraagtekens bij gaan zetten dus ik had weinig keus. Ik heb me heel druk gemaakt om mn werk, ben net begonnen met een nieuwe functie (leidinggevende) en heb nog geen vast contract. Inmiddels boeit het me echt geen zak meer en zie ik wel wat er gaat gebeuren...Die kleine is veel belangrijker ❤ Nu ben ik vooral nog moe en heb smiddags rond 13uur een dip waar ik niet aan toe geef ,ik vind overdag slapen zonde van mn tijd (vraag me niet waarom want het zou me best kunnen helpen denk ik??) 
Ik moet vreselijk aan mm nieuwe lijf wennen en vind het echt klote...Ik ben 36 jaar en heb altijd maatje 34 /36 gehad met alles op de juiste plaats...heb ik ook nooit over geklaagd...Maar nu...Ik herken mezelf niet meer?halleluja wat een asss ? (vriend is er blij mee) en mn Boobies zijn al een cupmaat gegroeid en zijn nog niet uitgegroeid ben ik bang...en die buik...Ik dacht eerst " de eerste maanden zie je nog niks dat loopt wel los" ...Maar wtf... Ik lijk nu al 25 weken zwanger als ik naar de foto collages op Pinterest kijk...miss dat dat ook komt omdat ik hiervoor uber slank was maar mijn hemel ik groei de pan uit...verloskundige vond het overigens heel normaal dus zorgen in die zin hoefde ik me niet te maken ? mijn cravings nu....vers bruin brood met salami of ham ,noodles met geraspte kaas? ,augurk met ham of salami en rurkse yoghurt en chocolade...opzich niet heel beroerd maar wel de hele dag door? 
 
Zoooo  lekker zeg om even van me af te emmeren? normaal gesproken ben ik niet zo'n emmer hoor? 
 
Ik wens iedereen een mooie en vooral een beetje snel een gezonde en fijne zwangerschap, dat die roze wolk dan miss toch nog aan mag komen waaien voor ons❤
 
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die zwangerzijn niet als geweldig ervaart.
ik heb altijd de wens gehad om meerdere kinderen tekrijgen en gelukkig is dit zonder moeite het geval maar dit is echt Mn laatste zwangerschap ben zo blij als het er op zit !!
nog 7 maanden en dan is deze ellende over 
ik zelf ben ook altijd slank geweest na de geboorte van Mn eerste was is best een flinke tante en nu was ik weer helemaal op Mn oude gewicht en nu gaat het weer van voor af aan beginnen ?
ik vind de verandering van Mn lichaam ook echt niet fijn en je eet voor 2 een slechte zin die ik niet meer aan kan horen
 
 
Ik vond zwanger zijn ook niks. Had opzich neit veel klachten behalve dat ik te weinig energie had om te sporten en rond 25 weken kon ik helemaal niet meer sporten. Het enige leuke vond ik het trappelen in Mn buik. Snap ook niet hoe vrouwen dit zo leuk kunnen vinden ? Maargoed ieder zijn ding Haha 
Vond zwanger zijn gewoon iets wat “moest”. Heb nu wel prachtig dochtertje van 8 weken nu ☺️ 
mn vriend en ik hebben wel al besloten dat we geen 2e willen. (En ja dan zegt iedereeen in onze omgeving “ja dat zeg je nu maar wacht maar over een tijdje”. Maar zo zijn wij niet. 1 is genoeg voor ons Haha) 
 
Hier nog een die absoluut niet kan genieten van de zwangerschap. 

Ik ben 9 weken zwanger. Elke dag last van misselijkheid en regelmatig overgeven. Eetlust is enorm verslechterd en heb last van vermoeidheid en slaap. Ik heb de hele tijd een nare smaak in mijn mond waardoor alles anders smaakt. Ik baal dat ik niet productief ben. Het liefst lig ik dagen in bed. 

Ons huis is ook een grote puinhoop. De afwas doen is voor mij al een dagtaak. 

Wie heeft ons vrouwen wijs gemaakt dat zwanger zijn leuk is en dat je het leuk moet vinden? Dat is het absoluut niet wanneer je dagelijks last hebt van zwangerschapskwaaltjes waardoor je niet meer goed kan functioneren. Het is niet alleen een aanslag op je lichaam, maar ook mentaal. 

Gisteren kreeg ik mijn eerste echo. Die zag er gelukkig goed uit. Het hartje klopte en je zag dat het embryo bewoog. 

Toch voel ik op de een of andere manier nog geen binding ermee. Ik zag leven en besef dat er leven in mij groeit, maar ik heb nog niet gevoel van 'dat is ons kindje'. Misschien heeft het ook te maken met dat mijn buik nog niet gegroeid is. Ik voel me alleen ziek. 
 
Terug
Bovenaan