Even mijn ei kwijt

Wat een verhaal, jeetje. Ik snap wel dat je verdriet om je verloren kindje hebt, ook al heb ik nooit een miskraam gehad. Fijn dat je iig. zo snel weer zwanger bent, want anders had de situatie nog pijnlijker geweest .

Het mooie van de tijd tussen jouw bevalling en je zus is dat er nu genoeg ruimte is om straks je eigen spotlight te hebben. Als jouw kleintje als 'kleinste van de familie' is geboren, dan gaat alle aandacht naar jullie. En dan kan je zus jouw plek niet inpikken en is zij zelfs misschien een beetje jaloers op de bijzondere eerste periode die zij dan heeft afgesloten en jij nog gaat doormaken. En wat een heerlijke situatie heb jij, een stabiel thuis met een kindje dat erg gewenst is. Mooier kan haast niet.

Maar nu zit ik je haast tips te geven om je zus jaloers te maken. zo bedoel ik het niet, want ik vind de band tussen zussen kostbaar. Ik bedoel het meer om te relativeren: ieder heeft een eigen spotlightmoment alleen gaat iedereen er anders mee om (helaas)?

Focus je vooral op je eigen spotlightmoment, anders gaat die glans verloren ;-)
en het kindje van je zus zul je waarschijnlijk vanzelf in je hart sluiten als straks je moedergevoelens nog meer versterkt worden door je zwangerschap en geboorte van je eigen kindje, maak je daar niet te druk over.

gr.&sterkte
Wenser
 
Heel herkenbaar zo'n zus, ik heb er ook zo 1....
Ik heb begin dit jaar het contact verbroken, ik had er de kracht en energie niet meer voor om zo langer aan te sukkelen.
Ik was echt op een punt dat ik zoiets had van...beter dan dit zal het nooit worden.
Ik zie weleens programma's waarin zussen hartsvriendinnen zijn, erg pijnlijk om daar naar te kijken, zeker als je weet dat het allemaal ook anders kan.
Ze zal mijn derde kindje nooit zien, dat doet pijn...
Het ergste vind ik het nog voor m'n ouders, haar kinderen en mijn kinderen, zij zien hun nichtjes en neefje niet meer :-(
Zeker nu ik zwanger ben komt dit elke dag wel even boven en denk dan, waarom?
Maar goed, het is nou eenmaal zo en ik zal ermee moeten leren leven, eigenlijk voelt het wel als een soort "bevrijding"....
Nooit meer dat ongemakkelijke gevoel, heerlijk!
Ik wens je nog voorspoedige zwangerschap!
Maak je niet te druk, is niet goed voor je en weet je.... dat is juist wat ze willen....

Liefs,
Claudia
 
Ha,

neem de tijd voor de verwerking van de miskraam. Heb er twee gehad in 3 jr tijd en een jaar later zwanger van onze eerste. Nu inmiddels zwanger van de 3e. Het is nu 7 jr geleden van de 1e mk en heb het een plekje gegeven maar vergeet ze nooit. Herinnering aan bevallingsdatum of leeftijd zal je blijven houden, zeker met een nichtje/neefje die vrijwel net zo oud is.
Houd vast aan de toekomst, je heb nu een mooi leven in je en net wat hierboven geschreven werd. Nu staat je zus in de belangstelling over korte tijd is jullie kind de jongste die alle aandacht zal krijgen en waar je volop van kan genieten

succes
 
Gefeliciteerd met je kleine nichtje! Probeer om te genieten als trotse tante, want dit moment is ook voor jou bijzonder toch? Tante word je ook niet elke dag... En idd, straks komt jouw tijd en gaat alle aandacht naar jouw mannetje en jou! (kun je nu vast een beetje spieken hoe het is die eerste tijd...)
 
Dank jullie wel (alweer :p )

Mijn zus belde me gisteren avond en nadat zij alles had verteld van de bevalling en hoe alles echt zo ontzettend goed was gegaan heb ik ook even verteld hoe ik me erbij voelde. Eerst durfde ik het niet maar toen ze zei 'en dit was nummer 1 nu nummer 2 nog he!' heb ik het maar gewoon verteld. Ze zei dat ze het wel begreep dat ik me nu deze tijd niet zo goed voelde en beetje aan het worstelen was met blij en verdrietig en boos en dat ik maar snel moest komen kijken.

Ik heb daarna ook nog een uur met mijn moeder gepraat aan de telefoon en gelukkig heb ik vannacht wel weer kunnen slapen. Ik ben blij dat ik het toch heb verteld, hoe moeilijk het ook was/is.

Liefs
 
Hey,

Ik herken veel van wat je verteld over de 'rivaliteit' die er gekweekt wordt door de ander. Helaas is er zo weinig aan te doen! ik vind het dan ook erg knap van je dat je je zo kwetsbaar durft op te stellen tegenover haar. Zeker omdat je er des te harder in teleurgesteld kan worden daardoor.
Hier leeft een bijna soortgelijke situatie met mijn schoonzus. Het gaat altijd over haar, wat er bij haar speelt is belangrijker in haar ogen. Helaas doet mijn schoonmoeder haar ogen niet open voor de situatie.
Ik zie dat bijna iedereen hier neerzet dat straks jou moment wel komt. Maar verwacht niks van haar. Want dan zal het des te harder tegenvallen als ze
geen oren heeft voor jou verhaal en alles op haar betrekt. Hoogstwaarschijnlijk gebeurd dit toch!
Mijn tip, zorg voor een omgeving vol vriendinnen die je lekker laten spuien hierover en geef het straks ook gewoon bij de verloskundige en de kraamzorg aan. Deze luisteren en helpen je zien wat jou 'deel' is en wat zij echt naar tegenover jou doet. Hier voel ik me altijd lekker bij wat steun en begrip betreft!

Ik wens je heel veel geluk en liefde met je kindje en je man toe!

Liefs Son
 
Haihai :)

Dankjewel voor het bericht.

Gelukkig heb ik wel wat vriendinnen die maar al te nieuwschierig zijn naar mijn kindje en er heel erg blij mee zijn dat deze zwangerschap zo goed verloopt. En natuurlijk heb ik mijn partner die volledig achter mij staat.

Ik ben 'veel te lief' wordt wel eens gezegd, vooral in deze situatie. Ik heb altijd het beste met iemand voor en ik hoop toch nog steeds ergens dat mijn zus nog wel een keertje bijdraait. Hetzelfde geldt voor mijn vader (waar mijn zus erg op lijkt).
Gewoon wat harder zijn etc. is dus ook niet zo gewoon voor mij, al zou ik mezelf daar toch wel veel teleurstellingen mee kunnen voorkomen.

Ach ja net zoals dat zij is zoals zij is, ben ik zoals ik ben. Ik zou niet kunnen doen wat zij doet en zij waarschijnlijk ook niet wat ik doe. Vervelend maar moet er toch mee leren leven.
Misschien is het straks wel beter als mijn kindje er ook is, al is het alleen maar voor mezelf :)

Liefs
 
Terug
Bovenaan