Even vertellen....

Nou meiden,

Wat een heftige verhalen, Zeker knap dat jullie dit willen vertellen! RESPECT!!
veel liefs Jolanda
 


Fijn dat het nu wat beter gaat, en nu kan je ook heerlijk opnieuw beginnen.
Een leuke vent ontmoet en een nieuwe baan.
Nou meissie heerlijk dat je nu in eindelijk weer in betere tijden zit.
En fijn dat Esme je zo goed heeft kunnen helpen (daar zijn  echte vrienden voor)

Liefs Ilse mv Danique

 
Hoi Bianca,

Wat klote zeg! Maar wat fijn dat je je leven weer aan het oppakken bent!
Is alleen maar beter voor jezelf en voor de kleine!!

Tot de mini-forumdag

Groetjes, Marieke
mv Lyanne

Oja, niemand is hier standaard hoor, je moet wel een afwijking hebben om op dit forum te komen, hahaha
 
Hoi Bianca,

Tjonge, wat een verhaal zeg! Knap dat je het hier vertelt, hoewel je net nieuw bent hier. Ik zal je niet zien in Breda, maar wens je wel heel veel geluk met al het nieuws in je leven, maar vooral met Sep natuurlijk!!!

Liefs,
Daisy
 
Hee Bianca!

Allereerst natuurlijk gefeliciteerd met je nieuwe baan en met je nieuwe vriend!
Weet dat het nu alleen maar beter kan worden voor jou en Sep!

Ik wil je ook graag mijn verhaal vertellen:

Toen ik wegging bij mijn vorige vriend (hij ging al een jaar vreemd, iedereen wist het behalve ik) dacht ik dat ik alleen op de wereld was. Ik voelde me zo bedrogen,zielig en alleen!
Al na een half jaar ontmoette ik mijn huidige schatje en trok al na 6 weken bij hem in (wat had ik te verliezen?)
De pil werd al na 3 maanden weggegooid want we wilden allebei dolgraag een kindje.
Het heeft uiteindelijk 4 jaar geduurd eer ik zwanger was. Na 23 weken kwam ik in het ziekenhuis met HELLP, en  5 weken later verloren wij onze tweeling Demi en Moreno.
Ik ben 2 jaar lang helemaal van de kaart geweest. Ik liep bij de psychiater en de spycholoog en ondertussen gingen we wel door met klussen. Dat klussen gebeurde voor een groot gedeelte in het ziekenhuis (IUI behandelingen) want we waren er ondertussen wel achter dat bij ons nou eenmaal niks vanzelf gaat.
In december 2007 werd ik weer zwanger! De zwangerschap is lichamelijk perfect verlopen, geen kwaaltjes etc, maar geestelijk was het een drama natuurlijk! Constant bang dat er alsnog iets mis zou gaan.
Na 38 weken kon ik niet meer, ik was helemaal op van de zenuwen en de arts besloot om me in te leiden want mijn bloeddruk was inmiddels mega hoog!!
Dit gebeurde op maandagmorgen en op woensdag (na 2 dagen stuiteren van de weeen) is Fabio uiteindelijk via een keizersnee (niets gaat bij ons vanzelf) geboren.

Wat ik eigelijk hiermee wil zeggen Bianca: alle ellende die je mee maakt is ergens goed voor. Je komt er uiteindelijk zelfs beter en wijzer uit!!!
Nu ben ik blij dat die ex van mij vreemd ging, want anders had ik nu misschien niet gehad wat me nu het gelukkigst maakt: een schat van een vriend en, voor ons, de mooiste baby ter wereld!!

Zo, nu weten jullie meteen mijn verhaal, want ik geloof dat ik dat nog niet eerder helemaal verteld had......
Sorry voor het lange verhaal (dit was trouwens de korte versie )

Liefs van Cissy
 
Hé Cissy, wat lees ik nou, gaan jullie in december voor de volgende? Je bedoelt natuurlijk december 2006. Hihi, Ik kende je verhaal al, maar ik krijg toch steeds weer de rillingen, en een enorme dankbaarheid in m'n hart dat het bij ons zo makkelijk gaat.

En Bianca, ik heb je niet echt gesproken vorige week, maar ik heb wel enorm respect voor je. Ik ben ook erg blij dat het steeds weer een beetje beter gaat, en dat er steeds meer lichtpunten zijn! Go for it!

Liefs Nelleke
 
Nelleke, volgens mij moet het zelfs 2005 zijn! Anders is ze nu nl nog zwanger.

Jeske
 
Terug
Bovenaan