hee dames
sorry maar wil echt even mijn hart luchten hier...
ik heb een aantal problemen waar ik mee klungel,veel mensen merken dit niet aan mij ook in mijn omgeving niet echt..
ik ben altijd vrolijk denken ze,maar ondertussen vreet het me op van binnen
word er soms knettergek van, een van mn problemen is mijn lichaam
voel me zo ontzettend lelijk na de bevalling.voor de bevalling had ik al niet echt veel schik van mn lichaam terwijl ik niet eens echt dik was ofzo
maar nu o mijn god word er gek van ik heb nog een hele buik die dus niet weg wilt gaan en eten doe ik niet overdreven alleen toch verkeerde tijden denk ik....
dan heb ik ook nog eens kleine borsten waardoor het nog erger opvalt en ik ben maar 1meter 63 dus ook mn lengte helpt me niet mee
nou waardoor ben ik van mijn lichaam gaan kosten voor de bevalling? in 2003/2004 ben ik dus aangerand/misbruikt,ik dacht altijd dat ik dit een plekje had gegeven,al kon ik mijn lichaam niet meer accepteren..
sinds caithlyn er is komt alles weer telkens na boven het vreet me op die angst de nachtmerries telkens weer
en ja waarom vreet het me op en blijf ik eraan herinnerd worden tja de persoon die me dit geflikt heeft was juist de gene die er altijd voor me had moeten zijn,die me had moeten steunen bij de dingen in me leven,die me groot had moeten brengen (dat hij ook al niet kon doen door zijn drugsverslaving tot mijn 16e jaar)maar in plaats van dit alles de pijn die hij me had aangedaan in mijn jeugd de dingen die ik al had moeten missen,mn hele jeugd nam hij me toen al afen heb toch een kans gaf op mijn 16e...en dan neemt hij zelfs dat laatste beetje geluk en zelf respect uit mijn leven alles maakte hij kapot,mijn jeugd vond hij blijkbaar nog niet genoeg
ik ben gewoon elke dag weer bang,dat ik hem tegen kom of datie caithlyn van me af wilt pakken toch te gek voor woorden bang voor je eigen pa
ja ik wil er ook niet aan denken maar ja het beheerst mn hele leven...
ik heb er nooit wat aan willen doen en dacht altijd dat ik het zelf wel kon verwerken, maar ik weet nu ik moet wel,caithlyn merkt ook aan mij dat er wat met me is als ik zo blijf leven.
vandaag een gesprek gehad bij de huisarts en ze wilt ook dat ik nu toch in therapie ga
ik heb heel veel last van hoofdpijn en moeheid ook dit heb ik na laten kijken,en ik krijg dus een nieuw bloedonderzoek om te kijken of mn schildklier wel goed werkt...
ik hoop dat alles mag gaan helpen
sorry maar moest mn hart ff luchten
liefs patricia
sorry maar wil echt even mijn hart luchten hier...
ik heb een aantal problemen waar ik mee klungel,veel mensen merken dit niet aan mij ook in mijn omgeving niet echt..
ik ben altijd vrolijk denken ze,maar ondertussen vreet het me op van binnen
word er soms knettergek van, een van mn problemen is mijn lichaam
voel me zo ontzettend lelijk na de bevalling.voor de bevalling had ik al niet echt veel schik van mn lichaam terwijl ik niet eens echt dik was ofzo
maar nu o mijn god word er gek van ik heb nog een hele buik die dus niet weg wilt gaan en eten doe ik niet overdreven alleen toch verkeerde tijden denk ik....
dan heb ik ook nog eens kleine borsten waardoor het nog erger opvalt en ik ben maar 1meter 63 dus ook mn lengte helpt me niet mee
nou waardoor ben ik van mijn lichaam gaan kosten voor de bevalling? in 2003/2004 ben ik dus aangerand/misbruikt,ik dacht altijd dat ik dit een plekje had gegeven,al kon ik mijn lichaam niet meer accepteren..
sinds caithlyn er is komt alles weer telkens na boven het vreet me op die angst de nachtmerries telkens weer
en ja waarom vreet het me op en blijf ik eraan herinnerd worden tja de persoon die me dit geflikt heeft was juist de gene die er altijd voor me had moeten zijn,die me had moeten steunen bij de dingen in me leven,die me groot had moeten brengen (dat hij ook al niet kon doen door zijn drugsverslaving tot mijn 16e jaar)maar in plaats van dit alles de pijn die hij me had aangedaan in mijn jeugd de dingen die ik al had moeten missen,mn hele jeugd nam hij me toen al afen heb toch een kans gaf op mijn 16e...en dan neemt hij zelfs dat laatste beetje geluk en zelf respect uit mijn leven alles maakte hij kapot,mijn jeugd vond hij blijkbaar nog niet genoeg
ik ben gewoon elke dag weer bang,dat ik hem tegen kom of datie caithlyn van me af wilt pakken toch te gek voor woorden bang voor je eigen pa
ja ik wil er ook niet aan denken maar ja het beheerst mn hele leven...
ik heb er nooit wat aan willen doen en dacht altijd dat ik het zelf wel kon verwerken, maar ik weet nu ik moet wel,caithlyn merkt ook aan mij dat er wat met me is als ik zo blijf leven.
vandaag een gesprek gehad bij de huisarts en ze wilt ook dat ik nu toch in therapie ga
ik heb heel veel last van hoofdpijn en moeheid ook dit heb ik na laten kijken,en ik krijg dus een nieuw bloedonderzoek om te kijken of mn schildklier wel goed werkt...
ik hoop dat alles mag gaan helpen
sorry maar moest mn hart ff luchten
liefs patricia
);