Financiën

[Anoniem]

Hey dames,

ik begrijp dat jullie het allemaal veel genuanceerder bedoelen, maar ik voel me toch een beetje aangevallen wanneer jullie het steeds over minima's hebben die hun handje ophouden. Onder minima's vallen bijv ook  chronisch zieken en gehandicapten, maar ook mensen die om de een of andere rede niet gestudeert hebben en nu bij een of ander "rot" baantje, bijv aan de lopende band in de fabriek of schoonmaakwerk, werken. Deze mensen houden hun hand dus niet op maar zitten  WEL op het minimum.  
En wat dacht je van vrouwen met een aantal (jonge) kinderen waarvan de man om een of andere rede is weggegaan (en geen alimentatie betaald). Naar mijn  mening hebben die mensen het recht om "hun hand op te houden", want wanneer zij zouden werken, zoals het werken eerst beleid van de overheid, dan zou het onze overheid, dus jullie hard werkende mensen, een vermogen in kinderopvang kosten.
En ook natuurlijk  voor mij, ik ben gaan studeren omdat ik anders enkel zo'n minima baantje had kunnen hebben, nu kost ik het rijk wel tijdelijk wat aan studiefinanciering en kinderopvang, maar wanneer ik mijn studie heb afgerond kan ik dit dmv de belastingen weer allemaal terugbetalen (en mijn kinderen een goede toekomst bieden).  Ook kost het de overheid zo minder in kinderopvang, want nu hoeft mijn zoontje maar drie dagen naar het KDV, terwijl wanneer ik was  gaan werken ik een full time baan had moeten hebben (tegen het minimum loon) en had mijn zoontje 5 dagen naar het kdv gemoeten.

Ik begrijp dus dat jullie het genuancieerder bedoelen, maar zoals jullie nu over minima's schrijven lijkt het wel alsof het allemaal luie nietsnutten zijn en de waarheid ligt toch iets anders...      

Liefs Nika

 

[Anoniem]

Wat minima's precies te besteden hebben, weet ik niet daar kan ik niet  echt over meepraten. Waar ik mij wel aan kan ergeren is de gemakzucht waarmee mensen soms omgaan met situaties.......


Daarna volgd een voorbeeld van mijn cliënten, dus voel je vooral niet aangesproken




Natuurlijk zijn er een boel mensen die wel heel hard hun best doen om er iets van te maken. Maar voor hen geldt hetzelfde als voor andere werkende of school gaande mensen. Zodra je net iets meer geld verdient dan waar de grens ligt, ook al zit je er 2 eurp per maand boven, pies je naast de pot qua tegemoed komingen.

Zeven jaar geleden betaalden we (ik iig wel  ) nog 24 gulden voor de ziektekosten verzekering, nu is dat 120 euro. Dat betekend voor mijn man en mij 240 euro per maand.
Hypotheek minus aftrek is ongeveer 600 euro en we zijn de woning helemaal aan het opknappen, dat kost ook flink veel geld.
De riolering ging kapot maar we verdienen net te veel voor subsidie hier voor.
Mijn auto ingeruild voor een kleine lichte auto, ik werk ambulant dus moet wel auto hebben. Mijn man rijdt elke dag 80 km dus die moest een diesel (wordt ook weer duurder). De auto's kosten alleen aan belasting samen 360 per kwartaal. Omdat we nog jong zijn betalen we 80 euro per maand autobelasting. Komt daar nog 200 euro brandstof bij op is per maand voor 2 auto's het totaal bijna 300 euro in de maand. Openbaar vervoer is nóg duurder, en met ons werk onbereikbaar.
De energie rekening is vrij hoog namelijk 193 per maand, dat is tevens een spaarpotje.
De sportschool kost 45 euro per maand, internet en bellen kost samen 36 euro, gemeente belastingen 80 euro, water kost rond de 40 euro per maand.
Komen daar de boodschappen, verjaardagen, woonverzekeringen, studieschuld  etc. etc. nog bij en wat houdt je dan over? Niet veel (ook al zijn sommige dingen erg lux en niet strikt noodzakelijk).

En dan denk ik: potverdorie, ik werk keihard, soms wel 50/60 uur per week incl. school een freelance en toch verdwijnt alles. Freelance kan ik 50% naar de belasting brengen. Waar doe ik het allemaal voor denk ik dan?

Uiteraard eindigen dit soort gedachtes altijd met het gevoel blij te zijn alle rekeningen te kunnen betalen en de schoorsteen te laten branden.
Maar soms voelt het niet eerlijk allemaal...........

 

[Anoniem]

Ik begrijp jou ook wel hoor... Mijn ouders hebben een klein bedrijf en werken daar keihard voor en houden ook haast niets over, zelfs een vakantie zit er voor hen niet in.
En als je mijn eerdere berichtje leest kan je zien dat ik er eigenlijk net zo over denk als jullie, maar wanneer ik dan steeds minima dit en minima dat leest denk ik: "Ho, wacht eens even, het ligt allemaal wel een beetje genuancieerder..."  

Dus, ik neem het niemand kwalijk hoor... het is voor bijna iedereen moeilijker geworden; alleen de echt hoge inkomens hebben het nog redelijk in dit landje...

Liefs Nika