Geen roze wolk, wie nog meer?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,

Even voorstellen: Ik ben afgelopen Mei bevallen van een meisje en nu moet ik eerlijk zeggen dat ik niet echt bepaald op een roze wolk zit.

Ik was van plan om thuis te bevallen maar dat werd uiteindelijk een keizersnede, de dagen in het ziekenhuis vond ik niet prettig en niet omdat de hulp er niet was maar omdat ik me er niet op me gemak voelde en gewoon graag thuis wou zijn.

Nu zijn we inmiddels 6 weken verder en ik kan niet echt genieten van mijn kleine meisje.
Ik vind het erg moeilijk om alleen met haar te zijn en ik kom de dag dan heel moeilijk door, ben erg emotioneel en kan daardoor haar gehuil minder goed verdragen.
Mijn vriend heeft via zijn werk zorgverlof kunnen regelen zodat hij de komende 2 weken bij mij kan zijn en mij kan helpen met het verzorgen van die kleine, wat mij al enorm gerust stelt.
Maar na die 2 weken moet hij gewoon weer gaan werken en zal ik het toch alleen moeten gaan doen en daar zie ik erg tegen op.

Via het CB ben ik nu in contact gekomen met een psycholoog en via de huisarts gaan we kijken of het niet aan mijn schildklier ligt. Dus er worden gelukkig wel acties ondernomen om het probleem op te lossen.

Fijn dat dit forum bestaat om toch even je hart te luchten en ik hoop ook stiekem dat er meiden zijn die dit herkennen.
Hier in mijn omgeving heb ik het idee dat ik de enige ben zonder roze wolk :-(

Liefs Humsy
 
Hey Humsy,

Je zal vast wel niet de enige zijn met dit gevoel.
Ikzelf was ook enorm emotioneel na de geboorte van mijn zoontje..
Je moet goed beseffen dat je hormonen even tijd nodig hebben om weer helemaal in evenwicht te komen. En dat dit niet meer als normaal is.
Je zegt dat je het idee hebt dat je de enige bent in je omgeving die dit meemaakt, en hoewel dat vast en zeker zo kan lijken.. Denk ik dat die mensen hun gevoel gewoon wat verbergen voor de buitenwereld. Mama's schamen zich er vaak voor als ze niet euforisch zijn die eerste weken, en komen er daarom niet voor uit naar de omgeving toe. Terwijl er absoluut niets is om je over te schamen. Het is zo een enorme aanpassing. De tijd zal echter raad brengen en naargelang je schatje ouder wordt zal je zien dat de dingen zich langzaam maar zeker allemaal zelf uit zullen wijzen. Wat fijn dat je man even vakantie kan nemen om je te helpen in het huishouden. En als hij daarna weer moet werken heb ik 1 tip voor jou...
Verwacht gewoon niet van jezelf dat het allemaal even snel en gemakkelijk "perfect" in orde zal zijn in je huishouden. Leg de lat gewoon een stuk lager voor jezelf, het is nu eenmaal een periode in je leven waarin de baby en je eigen rust even boven de orde en netheid van je huis gaan. Dit heeft mij ook een heel groot stuk geholpen.

Ik hoop dat je snel wat kan genieten van dit wonder.

Heel veel liefs

Niunia
 
Hey Humsy,

Je zal vast wel niet de enige zijn met dit gevoel.
Ikzelf was ook enorm emotioneel na de geboorte van mijn zoontje..
Je moet goed beseffen dat je hormonen even tijd nodig hebben om weer helemaal in evenwicht te komen. En dat dit niet meer als normaal is.
Je zegt dat je het idee hebt dat je de enige bent in je omgeving die dit meemaakt, en hoewel dat vast en zeker zo kan lijken.. Denk ik dat die mensen hun gevoel gewoon wat verbergen voor de buitenwereld. Mama's schamen zich er vaak voor als ze niet euforisch zijn die eerste weken, en komen er daarom niet voor uit naar de omgeving toe. Terwijl er absoluut niets is om je over te schamen. Het is zo een enorme aanpassing. De tijd zal echter raad brengen en naargelang je schatje ouder wordt zal je zien dat de dingen zich langzaam maar zeker allemaal zelf uit zullen wijzen. Wat fijn dat je man even vakantie kan nemen om je te helpen in het huishouden. En als hij daarna weer moet werken heb ik 1 tip voor jou...
Verwacht gewoon niet van jezelf dat het allemaal even snel en gemakkelijk "perfect" in orde zal zijn in je huishouden. Leg de lat gewoon een stuk lager voor jezelf, het is nu eenmaal een periode in je leven waarin de baby en je eigen rust even boven de orde en netheid van je huis gaan. Dit heeft mij ook een heel groot stuk geholpen.

Ik hoop dat je snel wat kan genieten van dit wonder.

Heel veel liefs

Niunia
 
Hoi Humsy,

wat goed, dat je hulp hebt gezocht! Wat jij hebt meegemaakt gaat je niet in de koude kleren zitten.
Wellicht kan een homeopaat, natuurgeneeskundige of acupuncturist je ook helpen om je op de goede weg te zetten.
Hou vol, het wordt echt beter (ik spreek uit ervaring).
Ik hoop, dat je snel opknapt en kunt gaan genieten van je prachtige zoon!

Groetjes, Marijon
 
Hi Humsy!
Hier was het ook niet best hoor!
Heel fijn voor je dat je de komende twee weken samen kan doen, dat scheelt echt.
En daarna kun je het echt zelf.
Slim om even hulp te zoeken, het had bij mij ook niet langer moeten duren, had de afspraak al bijna gemaakt.

Ik zit nu net wat over de zes weken na de bevalling en het begint te lopen.
Ik had veel problemen met de bv en was veel te controlerig...Een beetje loslaten en iets meer vertrouwen op jezelf doen wonderen, maar dat moet je dan wel lukken. Ik hoop dat je een manier vindt.

Ik had ook erg veel last van de hormonen. Ik heb veel met mijn man gepraat, eigenlijk met iedereen die bij me in de buurt kwam, dat hielp me echt wel.

Ik hoop dat je je lekker gaat voelen.
Pak de rust die je nodig hebt, let niet teveel op de buitenwereld en heb vertrouwen!

Succes hoor!

Natalie
 
Hoi Humsy,

Heel erg herkenbaar ... Mijn dochtertje is nu 10 maanden oud en als ik terug kijk op de periode dat ze net geboren was dan denk ik dat het echt mijn hormonen zijn geweest waardoor ik mij zo intens rot heb gevoeld. Ik heb tegen een depressie aan gezeten. Het begin vond ik vreselijk moeilijk, mijn dochtertje huilde 24 uur per dag en er was geen hulp. Slechte kraamzorg ... uiteindelijk kwam alle last op mijn schouders, mijn man moest weer gaan werken na 2 weken. Heel erg zwaar maar nu, ik heb meer zelfvertrouwen gekregen, begrijp mijn kindje beter en andersom en de hormonen zijn weer in rust!! Dit wil ik nooit meer mee maken. Soms heb ik een roze wolk maar meestal ben ik wel happy met haar ... het is wennen en daarvoor moet je de tijd nemen. Het jezelf niet te moeilijk maken, voldoende rust nemen, luister naar jezelf ...

Sterkte
 
Mijn dochtertje is nu 10 maanden en als ik terug kijk naar het eerste half jaar dan was dit een vreselijke, depressieve tijd. Ik heb ontzettend last gehad van mijn hormonen. Slechte kraamhulp en het feit dat je het alleen moet oplossen. Ons kindje huilde 24/7 en maakte me zo wanhopig, de weinige rust, de emoties ... ik hoop dit nooit meer mee te maken.

De ervaring leert me dat het tijd nodig gehad heeft. Mijn hele leven was verandert en dat vond ik ook heel heftig, de onzekerheden maken steeds meer plaats voor zekerheden, vertrouw op je eigen gevoel is wel iets wat ik ben gaan doen. Het jezelf niet te moeilijk maken want je hebt het al zwaar genoeg! Nu ben ik een ape trotse moeder die geniet van mijn kindje. Echt een roze wolk? Ja, soms wel.

Sterkte Es
 
Hoi Humsy
Wat goed dat je hulp hebt gezocht en je verhaal hier schrijft. Ik kon gelukkig wel van begin af aan genieten van mijn zoontje en alles liep redelijk goed, maar dan nog was ik vaak doodop en wist ik niet meer goed wat ik voelde, zoveel veranderingen en onzekerheden.
Wat ik heel erg leuk vond was om met mijn zoontje samen iets te gaan doen. Ik ben met hem naar een cursus babymassage gegaan. Heel leuk en leerzaam en leuk om contacten op te doen met moeders/vaders met kindjes rond dezelfde leeftijd. En je bent even thuis weg, en niet alleen om boodschappen te gaan doen....
Succes.
Groetjes, Irene
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan