Geen roze wolk, wie nog meer?

ik heb het in het begin ook zwaar gehad, ik had een spoedkeizersnede. Mijn dochtertje moest snel gehaald worden, ze had een apso score van 1 bij de geboorte. De bevalling ging als een waas aan mij voorbij. 3 dagen onder de morfine gezeten ivm de hevige pijn [ veel naweeen en de pijn van de wond], volgende dag moest ik gelijk al gaan staan.
Bijna een week in het ziekenhuis en toen we eindelijk naar huis mochten stortte ik in, ik was eindelijk thuis maar nu?????? Doordat ik in het ziekenhuis had gelegen kreeg ik maar 2 dagen kraamzorg, gelukkig zag mijn verloskundige dat ik labiel was en kreeg 2 dagen extra. Gelukkig kreeg mijn man nog 2,5 week vakantie erbij om mij te ondersteunen zowel emotioneel als lichamelijk.

Ze is nu 3,5 maand en ik vind het nu nog zwaar! Je bent de hele dag bezig met haar en ben blij als ze lekker slaapt zodat ik wat voor mezelf kan doen, maar ook weer niet te lang want de was moet gedaan worden, strijken, was vouwen, stofzuigen, stoffen, boodschappen...

Als ik heel erg moe ben ga ik samen met mijn dochter naar bed dan pik ik toch ff wat uurtjes erbij.

je bent zeker niet de enige....
 
Nou ik herken veel van de verhalen. Ook ik zat niet bepaald op een roze wolk. Mijn dochter was alleen tevreden als ze bij me zat. Ze huilde de hele dag door als ik haar niet vasthad. Slapen deed ze ook niet veel. Ik werd er helemaal gek van, kreeg enorme uitslag en heb even aan de antidepressiva gezeten(moest ik snel mee stoppen toen bleek dat ik weer zwanger was)

Mijn dochter is nu bijna 9 maanden en geloof me het wordt makkelijker. Het heeft bij mij wel ongeveer 2 maanden geduurd voordat ik echt het gevoel had dat ze van mij was en ik echt van haar hield. (ja best lang ik weet het, maar ik kon er moeilijk aan wennen) Als ik er nu op terugkijk begrijp ik wel een beetje waarom ze zoveel huilde. Ze wilde al zoveel en ze kon het niet. Dat blijkt achteraf omdat sinds ze zelf wat meer kon, ze zelf ook rustiger werd. Inmiddels is ze 8,5 maand en heeft ze in 2 weken tijd leren zwaaien, zelf gaan zitten en rechtop blijven zitten, staan en leren lopen aan 2 handjes. Ze is gewoon een echt eigenwijsje die alles al heel erg snel wil(en dus ook kan---->trotse mama haha)
Maarrrrrrr.........moeder zijn blijft zwaar. Die van mij die slaapt nu alleen maar een uurtje tussen de middag dus de rest van de dag ben ik toch wel met haar bezig. En over 12 weken ben ik alweer uitgerekend van de tweede. Hoop echt dat het met de tweede makkelijker wordt en deze baby wat rustiger zal zijn. Sorry beetje lang verhaal geworden, maar even in het kort: het wordt beter en schaam je niet! Je bent zeker niet de enige, het is allemaal ook een gigantische verandering in je leven. Het komt allemaal wel, wees niet te kritisch voor jezelf.
 
Hoi Sabrina,

ik herken veel van jouw verhaal. Wat een schandaal eigenlijk, dat wij doodzieke moeders zo snel na onze traumatische bevalling aan ons lot worden overgelaten. Bij onze bejaarde buurvrouw lopen de hulpverleners dagelijks de deur plat! Lang leve de verzorgingsstaat... :-(

Trap alsjeblieft niet in dezelfde valkuil als ik: schakel hulptroepen in voor de huishoudelijke taken en leg duidelijk aan je man uit wat jij op dit moment wel en nog niet kan. Vraag hem om hulp (mannen zien helaas niet zelf wat er nodig is) en neem je rust: je kindje naar bed, jij languit op bed of de bank en uitrusten! Als ervaringsdeskundige kan ik je zeggen, dat het huishouden op dit moment een stuk minder belangrijk is dan jouw herstel. Ik ben door blijven rennen en mezelf daardoor erg tegen gekomen.

Ik hoop, dat je snel je oude ik mag zijn en heerlijk kunt genieten van dat prachtige wondertje van je!

Groetjes, Marijon
 
Hoi Humsy,

Ik hoop dat het inmiddels wat beter gaat met je.
Maar ik wilde je zeggen dat heel veel mama's en papa's geen roze wolk ervaren hoor!
Die van ons was gitzwart zeiden wij altijd.
Ik ben vorig jaar mei bevallen van een tweeling en heb voor de bevalling 3 weken in het ziekenhuis gelegen (zeer ernstige bekkeninstabiliteit) en 6 dagen na de de keizersnede.
We hebben 4 dagen kraamhulp gehad en toen stonden we er alleen voor.
Ook voor ons geen hulp van familie, mijn moeder was ernstig ziek in die tijd en alle hulp ging daar na toe.
Thomas was een huilbaby en wij zaten geregeld te huilen op bed omdat wij het niet meer zagen zitten.
Na 4 maand ging het allemaal wat beter en inmiddels hebben we het eerste jaar overleefd.
Wij hebben uiteindelijk wel gezinszorg gekregen voor 16 uur in de week (vanaf dat de kids 9 weken oud waren) tot maart van dit jaar, het werd langzaam afgebouwd.
We genieten nu volop van ons gezinnetje.

Heel goed dat je hulp hebt gezocht en dat je er over praat! Blijf er ook over praten!
Het komt allemaal wel goed hoor!

Groetjes Patricia (mama van Thomas en Sophie, 2 mei 2008)
 
He Humsy!

Wat super dat je een andere woning krijgt, dat zal jou al een heel stuk rust geven!
Zelf had ik ook geen roze wolk..
Ik had een erg nare bevalling en mijn herstel duurde erg lang.
Ik had erg veel pijn en heb nog steeds irritatie van mn knip.
Door mijn pijn en slaap tekort trok ik het ook niet goed.
Ik had er helemaal geen zin in,
Het viel me allemaal zo ontsettend tegen, ik had niet verwacht dat een bevalling en herstel zo zwaar kon zijn.
Gelukkig is het bij mij wel weer over gewaaid.
Omdat ik mezelf eigenlijk toch heb gedwongen om door te gaan met de dagelijkse dingen.
Mijn kindje is nu bijna 9 maanden en ik geniet met volle teugen van hem.
Al deed ik dat ook al gelijk toen hij was geboren, maar ik had gewoon erg weinig geduld.
Als hij weer lang aan het huilen was, liep ik gewoon even naar buiten als hij in zn bedje lag,
Gewoon even op adem komen.
Ik ben eigenlijk altijd wel ongeduldig, dat heb ik nu ook nog wel.
Ik kan niet tegen jengelende zeurende kinderen, maar mijn zoontje is nog zo klein die kan het niet op een andere manier duidelijk maken.
Dus ik ben ongeduldig maar kan alles wel relativeren en rustig bekijken.
Het is bij mij dus vanzelf weer gezakt dat depri gevoel.
Alles is nu weer normaal.
Hopenlijk gaat het bij jou ook helemaal goed komen!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan