geen roze wolk

Wat een lieve reacties allemaal!
Ik heb mijn verhaal ook op een ander forum geplaatst en daar kreeg ik te horen dat ik me niet zo moest aanstellen en dat ik erg ondankbaar was!

Misschien had ik al moeten zeggen dat ik onder behandeling bij de huisarts ben. Mijn ijzer is 7.1 op dit moment. Niet erg hoog, maar zou eigenlijk ook niet deze klachten mogen veroorzaken. De huisarts is echt een lieve man met hele goede oren. Met de verloskundige heb ik nog geen band op kunnen bouwen. Heb er 5 in de praktijk en heb tot nu toe 2 verschillenden gehad. Vandaar dat ik me liever tot de huisarts wend. Zelf denk ik niet gelijk aan een prenatale depressie, maar ik las van de week op internet over een pre-partum uitputting (prenatale uitputting) en die symptomen passen heel erg goed bij mij. Depressief ben ik niet (vind ik) omdat ik het leven nog net leuk genoeg vind. Maar uitgeput voel ik me wel.

Ik gebruik nu sinds 5 dagen passiflora complex en dat lijkt me wel rustiger te maken. Samen met het feit dat ik waarschijnlijk richting de kritische week 16 loop, waarna alles minder heftig zou moeten worden. Heel voorzichtig durf ik te zeggen dat ik gister en vandaag best een goed dag heb, maar ik roep nog niet te hard.

En dan doen deze reacties me vandaag erg goed! Tnx!
 
hoi!
Gelukkig voel je je alweer ietsje beter, ik heb vandaag ook wel een goede dag! Lekker is dat he! haha. Mijn ijzer was nog lager namelijk 6,3, vandaar dat ik echt onwijs moe was, had ook nergens meer zin in, nu heb ik daar gelukkig pillen voor. Al merk ik er nog niet echt veel van, ik moet zeker nog anderhalf uur slapen in de middag.
Nou veel sterkte en succes verder en probeer zoveel mogelijk van je kleine baby te genieten in je buik, nog ff en dan voel je hem of haar, helemaal geweldig kan je ik vertellen!

Groetjes Mickey (32 wk)
 
Hoi,

Ik herken het ook, hoor! Vorige week heb ik van een vriendin die een tweeling heeft het advies gekregen om (nog) meer rust te nemen, me daar vooral niet schuldig over te voelen EN er meer van te genieten. Dat "je niet schuldig voelen" valt nog niet mee, haha! Mijn man doet op dit moment bijna alles in de huishouding, en dat vind ik lastig. Maaaaarrrr.... ik begin me heeeeel langzaam beter te voelen (ik ben nu ruim 17 weken), dus misschien komt het bij jou ook nog? Ik heb in de eerste 3 1/2 maand bijna alleen maar op de bank gehangen - ook niet echt een roze wolk dus - maar ik begin nu eindelijk een beetje van m'n zwangerschap te genieten.

Ik wens je vooral heeeeel veel sterkte! Het komt vast goed. Voel je vooral niet schuldig - gewoon NOG meer rusten.

~Hilde
 
hallo,

heel herkenbaar; geen roze wolk!! In tegendeel zelfs.
Zelf nu 17 wk 4 dgn zwanger en helaas heb ik hiervoor 2 x een "verlate" miskraam gehad. 1e keer met 19 weken en de 2e x met 16 weken (gelukkig heb ik wel een gezonde dochter van bijna 4 jaar!).

Ik mag niets meer. Iedere week naar de gyneacoloog voor controle, regelmatig bloedonderzoeken, ijzertekort en een baarmoederverzakking. Mijn man mag de huishoudelijke taken ook overnemen.

Nee ik herken het wel maar ga er wel van uit dat het na een week of 24 beter wordt en dat ik wel kan gaan genieten van de zwangerschap. Maar die roze wolk blijft wel weg denk ik...

En af en toe mag je best effies klagen hoor! Lekker rustig aan doen en naar jezelf luisteren.
Sterkte ermee.
groetjes Sandra
 
Hoi Tamara,
Ik herken me erg in jou verhaal. Ook ik wilde zo graag zwanger worden en na 7 maanden was het eindelijk zo ver. Al snel zag ik het niet meer zitten werd (extreem) huilerig en riep de hele tijd dat ik een hond wilde ipv een kind.
Ik ben een weekje thuis geweest van mijn werk, daar had ik verteld dat ik griep had.
Ik heb homeopatische tabletjes geslikt tegen een tijdelijk neerslachtig gevoel, langzaamaan ging het beter en kon ik eindelijk gaan genieten van mijn zwangerschap.
Het is helemaal goedgekomen, inmiddels ligt er hier een meisje van bijna 4 weken oud in mijn bed en ik vind haar geweldig.
Sterkte meis, het komt goed.
Groetjes Rene
 
Ik heb er ook alle geloof in dat het na de bevalling allemaal goed komt! Dat moet wel, want ik moet nu zo veel afzien!
Op dit moment gaat het al enkele dagen wat beter, kan het geestelijk allemaal wat beter aan en kan de energie beter over de dag verdelen. De medicijnen (passiflora complex op recept van de huisarts) beginnen te werken denk ik. Ik kijk uit naar begin mei!
 
Ik herken het helemaal.
Ik ben 12 weken en er hoeft maar een pan op het vuur te staan en ik hoef het al niet meer te eten. Ik hoef niet over te geven maar eet gedurende dag mondjes maat. Ik ben ook 2 kilo afgevallen. Daarnaast begint de moeheid eindelijk een beetje af te zakken maar als het even kan lig ik vroeg in bed.
Mijn algehele stemming is dat ik niet meer ben zoals ik altijd was en dat stemt me soms somber. Terwijl het andere moment ik sta te springen om dat wonder in mijn buik waar ik me zo af en toe waanzinnig zorgen om maak omdat ik het verder niet kan voelen.
Vanavond de eerste echo en dat schijnt alle ellende goed te maken zeggen vriendinnen.
Veel sterkte want ik geloof dat dit stadium er ook gewoon bij hoort. Je lichaam is immers niet meer alleen van jou maar ook voor je kindje.

Groetjes,
Elzelien
 
Ik herken jullie verhaal ook!

Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was, was ik euforisch!
Een kindje op komst, ik was zo blij... Wij konden het ook niet voor
ons houden! Binnen de korste keren wisten onze familieleden en vrienden het.
Dolgelukkig, vooral toen we erachter kwamen dat ons kleintje was verwekt
op onze trouwdag!
Ik liep tegen het einde van het eerste trimester toen.... de zwangerschapsperikelen
zich begonnen te tonen. Misselijk, moe, overgeven niet willen eten, neerslachtig.
Ik voelde me ellendig, en als ik zei dat ik down was. Reageerde men met 'gaat wel weer over'. Je kan je moeilijk voorstellen wat voor haat ik tegen dat zinnetje draag.
Ik wou graag mn ei kwijt, maar niemand wou me laten uitspreken. Daar kwam bovenop dat mn baas ook nog eens ging dwarsliggen. Hij greep elke kans om te zeggen dat ik er beroerd uitzag en dat ik slecht voor mezelf zorgde.
Ik werk in de horeca, in de warmte en laat nou net die tijd de zomer volop aanwezig zijn. Een aantal weken heb ik thuisgezeten. Langzamerhand ging alles beter.
En nu voel ik me eigenlijk tip-top! Ik ben trots op mn buik en probeer nu echt te genieten. Ik voelde me eerst ook schuldig, vanwege mn 'gezeur'. Mijn zus kan niet zwanger raken.
8 febr ben ik uitgerekend, en ik ben heel nieuwsgierig naar ons meisie!

Voor alle anderen veel succes en geniet ervan ook al zit het niet mee!
Groetjes
Hanna


mrgn 27wk  
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan