Geheimhouden

<p>Ik heb een vraagje. </p><p>Ik ben een open boek voor mensen en vaak veel te eerlijk. Als mensen mij op de man gaan afvragen of wij aan het proberen zijn of dat ik zwanger ben, dan weet ik bijna zeker dat ik gewoon eerlijk ben. </p><p>Ik vind het ook lastig met betrekking tot zwangerschap. Wanneer willen jullie het vertellen? Ik heb de neiging om het bij 6 weken aan onze ouders te vertellen en bij 8 ofzo aan de rest van de familie en vrienden. Na 12 weken ofzo op het werk? Zo iets. </p><p>Ik heb altijd geroepen bij ons in de vriendengroep dat ik het lastig vind dat er zulke geheimen zijn en dat we er juist voor elkaar kunnen zijn in die periode. Maar toch wordt het amper gedeeld. Toevallig laatst wel een miskraam van een vriendin meegekregen, omdat we op vakantie waren toen zij 7 weken zwanger was. Maar dat is echt een uitzondering. </p><p>Ik denk dat als het mij niet lukt om snel kinderen de krijgen dat ik het zeker aan mijn omgeving wil vertellen dat we proberen. Je hebt je netwerk juist nodig dan! </p><p>Waarom is er zo'n taboe? </p><p>Hoe gaan jullie hiermee om? </p>
 
Hoi,
Ik moet eelijk zeggen dat ik het nooit gedeeld heb als we bezig waren met zwanger worden. Heb daar nooit behoefte aan gehad. Vind dat meer iets voor mijn partner en mij. Nu moet ik er ook bij zeggen dat ik allebei de keren snel zwanger was en nooit een miskraam heb gehad. 
Wij hebben de zwangerschap pas aan iedereen verteld met 12 weken. Daarvoor al wel aan ouders en wat goede vrienden. Vlak na de test had ik mijn beste vriendin al aan de telefoon hoor haha
Doe gewoon waar je je goed bij voelt. De een deelt gewoon meer dan de ander. 
 
De eerste 12 weken gaat het wel eens mis,  ik kan mij voorstellen als dat zo is dat je ook niet aan iedereen zin hebt om dat te vertellen,  of als het doorverteld wordt dat mensen vragen hoe het met je gaat.  Maar wij hebben het voor onze ouders ook nooit geheim gehouden.  Ik heb het nu zelfs op mijn werk aan mijn baas verteld omdat ik er niet onderuit kwam.  Ik werd knal rood bij vragen of het wel goed met mij ging,  en erg misselijk op het werk. 
 
Hier wisten er wel een paar vriendinnen dat we aan het proberen waren. Niet dat ik het vlakaf zei, maar het was wel duidelijk denk ik... Nu ik zwanger ben, vind ik het ook heel moeilijk om het geheim te houden. We hebben afgesproken om tot 12 weken te wachten om het aan onze familie te vertellen (toevallig hebben we ook enkele verjaardagen in die periode, dus zal wel leuk zijn ook om het dan te vertellen). Maar... die eerste week... ik liep toppezot en moest het precies aan iemand kwijt. Dus "mocht" ik het van mijn man aan 1 iemand vertellen ;-). Het is een goeie vriendin geworden (die ook niet tot een bendje vriendinnen of zo behoort, dus ze kan het niet echt doorvertellen). Dat heeft me enorm opgelucht. Ik kan er nu ook es iets van zeggen als ik wil :). Want ik vind het zwijgen enorm moeilijk :D.
 
Je kunt het wel delen met een beste vriendin of je naasten, daar is niets mis mee maar stel dat het te lang duurt of er ontstaan nogal persoonlijke problemen, ben je dan ook zo eerlijk en open en wat vind jouw partner daarvan? Is dat wel zo eerlijk naar hem toe? 
Mijn man en ik hebben bijvoorbeeld een periode heel erg getwijfeld en met elkaar overlegd of we wel of niet voor een derde gingen; vooral hij zat toen heel erg te twijfelen en ik wilde er juist heel graag voor gaan. In zijn enthousiasme begon hij er een keer plots over toen een vriendin bij ons op de koffie kwam; nu kan ik veel hebben maar dat vond ik eigenlijk best vervelend, ik vind dat zulke dingen prive zijn al snap ik het echt dat je ook behoefte hebt om te praten. Buitenstaanders krijgen toch maar een deel van het geheel mee. 
Er word helaas heel veel geroddeld en zo kreeg ik een keer op een pijnlijke wijze in een voor mij moeilijke periode iets te horen van de moeder van mijn vriendin toen het niet lukte om zwanger te worden. Ik was zo gekwetst. 
We hebben het bij de eerste meteen verteld (8 weken) bij de tweede gewacht tot 12 weken en onze omgeving met een verrassing verteld en bij de derde ook meteen verteld. Moet eerlijk zeggen dat ik wachten tot 12 weken zo spannend en leuker vond! Wij hebben samen echt genoten van die periode.. 
 
 
Hoe bestaan geen regels voor of goed of fout. Je moet doen wat jij fijn vindt. Wel nadenken over wat als....
ik heb een hele bijzondere vriendengroep die me onwijs dierbaar is. Na twee miskramen en een bbz, had ik weer een positieve test in handen. Vrij onverwacht.  De dag na de test hadden we een etentje met lekkere bijpassende wijnen bij ons thuis georganiseerd. Ik kon het afzeggen of een hele rare smoes bedenken. Maar we hebben er voor gekozen om het te vertellen omdat ze ook allemaal de geschiedenis kende en er toen voor ons waren. Vriendschap bestaat nu eenmaal uit mooie en verdrietige momenten. Ik ben juist blij dat ik het met hun kon delen in zo’n vroeg stadium. 
Een van de vele persoonlijke voorbeelden. Doe wat goed voor jou/jullie voelt. 
 
Bij mij weet zo goed als iedereen dat ik aan het proberen ben. Alleen op mijn werk hou ik het nog een beetje voor mijzelf.
Zodra ik een positieve test heb ga ik het in ieder geval onze familie meteen vertellen en misschien ook een paar vriendinnen. Ik zie het totaal niet zitten om het allemaal op te kroppen. Wel ga ik het alleen vertellen als ik mensen face to face zie. Voor mijn ouders plan ik dan gewoon een extra tripje. Ik wil ook steun van hun kunnen krijgen als het mis gaat.
Wel ga ik erbij vragen of ze het niet willen doorvertellen tot dat ik zeg dat het ok is. En daarbij wil ik ook aangeven aan wie ik het zelf wil kunnen vertellen (bij gedeelde kennissen), dus o wee als ze me voor zijn. Zo hoop ik ze dan genoeg onder druk te zetten dat ze het niet voortijdig doorvertellen. Mochten ze het wel "per ongeluk" doorvertellen, dan kom ik er ook wel overheen. Ik vind dat minder vervelend dan mezelf wekenlang inhouden.
Mijn vriend zou best kunnen wachten, maar ik heb hem duidelijk geinformeerd dat ik me daar niet fijn bij ga voelen en hij vind het tenminste ook niet erg om het vroeg te vertellen. Hij is sowieso niet echt een prater.
 
Onze beste vrienden zijn ook bezig en we zijn ongeveer gelijktijdig gestopt met de pil. Dus met z'n vieren kunnen we het er best over hebben. Daarnaast weten andere vrienden die al 2 kindjes hebben ook dat wij bezig zijn omdat mijn vriend toch wel een beetje in shock was toen ik zei dat ik wilde stoppen met de pil. Die vrienden zinspelen er af en toe wel op, maar verder vragen ze niet door. 
Ik ga het niet tot 12 weken geheim kunnen houden in de vriendengroep omdat wij nogal vaak samen eten en daar wel vaak een wijntje bij gedronken wordt ?
Maar ik vind ook wel dat niet de hele wereld het hoeft te weten, want ik heb inderdaad geen behoefte aan vragen mocht het ooit mis gaat.
 
Terug
Bovenaan