Geheimhouden

[ANONYMOUS_USERNAME]

Gewoon doen wat voor jou goed voelt. Wij hebben het onze ouders broers en zussen gelijk verteld omdat we mega veel aan hun steun hadden bij de miskraam de vorige keer.
Op werk heb ik het ook verteld maar dat komt omdat je daar wel moet. Wij werken met agressie en dan moeten er gewoon aanpassingen gemaakt worden.

 

[Hazeltje]

Het delen met lieve vrienden en/of familie kan heel fijn zijn. De angst dat het in de eerste weken misschien fout kan gaan kun je dan ook misschien een beetje met ze delen. En als het mis gaat,   Wat ongelofelijk verdrietig is, kun je het ook met ze delen. Alleen rond lopen met zulke blije, spannende of verdrietige emoties is gewoon heel moeilijk. Doe wat voor jou goed voelt. 
En als je het naar de buitenwereld stil wil houden dan heb ik de tip;  vanaf het moment dat je weet dat het raak is kun je tegen de buitenwereld zeggen dat jullie even gestopt zijn met 'klussen'. Dan lieg je niet en mensen stoppen met doorvragen. En de reden dat je dan even gestopt bent met klussen moet je misschien wel even een beetje jokken  

 

[Ananasss]

Toen ik in stopte met de pil kon ik uit enthousiasme mijn mond niet houden tegenover mijn twee beste vriendinnen. En aangezien zij het vanaf het begin wisten, vond ik het ook niet raar en ongemakkelijk het met hen te delen toen ik een verwijzing kreeg voor het ziekenhuis. Toen ik eenmaal zwanger bleek, waren zij natuurlijk ook snel op de hoogte! Al was het maar omdat ze bleven vragen hoe het in het ziekenhuis was, waar ik mijn afspraken ondertussen af had kunnen afzeggen haha.
Mijn ouders en schoonmoeder hebben we het weekend na de postitieve test al direct ingelicht. Deze twee vriendinnen na twee weken ongeveer? Nu ondertussen met 7-8 weken de eerste goede echo gehad, nu gaan we het langzaamaan ook aan anderen vertellen. Alleen mijn baas mag nog even lekker wachten, aangezien ik per 1 nov een nieuw contract krijg hahah
Niks is goed of fout. Ik vond het fijn er met mijn vriendinnen over te kunnen praten. Mijn vriend heeft die behoefte nooit gehad met zijn vrienden. Ook prima! En ik ben zelf ook niet zo van de 12 weken grens. 

 

[Drupje]

Ik ben sinds vorig jaar bekend met PCOS. Toen ik dat hoorde, merkte ik inderdaad dat er op 'proberen zwanger te worden' en 'pril zwanger zijn' een soort taboe heerst. Al wil ik het liever niet taboe noemen, ik denk dat het eerder te maken heeft met het eng vinden en nog even voor jezelf willen houden.
Ik merkte dat er binnen de groep dames die het moeilijker afging erg veel behoefte was aan delen en openheid. Ik heb toen een tijdje ons proces gevlogt en iedereen er open in meegenomen. Dat was op dat moment absoluut iets waar ik achter stond en ik ontving dan ook heeeel veel meelevende reacties en bedankjes.
Toch, nu ik er na een jaar pauze weer druk mee bezig ben. Denk ik er wel nog een keer over na voor ik dat weer zou doen. De meelevende reacties gaven ook een soort sociale druk. Iedereen vroeg, natuurlijk goedbedoeld, naar hoe het met je was en hierdoor duurde weken nog extra lang. Je kon niet even ergens heen 'zonder erover na te denken' om bijvoorbeeld even ontspanning te zoeken.
Mijn vriend en ik zijn nu vijf maanden bezig, en niemand behalve mijn schoonzus weet hiervan. Ook op het werk weet een collega ervan. Zij vraagt er veel naar en dat voelt soms ook niet helemaal oke. Op het werk wil ik er niet mee bezig zijn en dat is zo toch onvermijdelijk. Als ik zwanger zou mogen worden, denk ik dat ik dat in dichte kringen wel vroeg vertel maar eromheen? Dat weet ik nog niet. De eerste weken zijn toch wel heel erg eng, en als iedereen daar continue naar vraagt.. Ik weet niet..

 

[G-G]

Je zou het een taboe kunnen noemen, maar ik denk ook dat je er gewoon niet mee geconfronteerd wilt worden. Ik had helemaal niet de behoefte om het een ander te vertellen dat we aan het proberen waren. Als het dan niet lukt dan is het alleen maar nog erger als mensen ernaar vragen. Ik vind zoiets ook zeer persoonlijk. Je merk ook wel dat er mensen zijn die heel gauw zeggen dat ze zo zwanger waren, in de eerste ronde van het stoppen van de pil. Ik merkte dat op mn werk heel erg dat we erover hadden en dat ik dan zei dat we er 7 maanden over gedaan hadden en ze meteen zeiden, nou bij mij was het meteen raak. Het kan de ander dan zo vreselijk onzeker maken. Daarom hebben sommige vrouwen het er liever niet over. Dus de groep waarbij het niet vanzelf gaat, die hoor je ook veel minder. 

 

[Abena H]

Interessant hoe verschillend iedereen hiermee omgaat, he? Kun je meteen beslissen om gewoon te doen wat voor jou het fijnste voelt ;-).
Vooral bij de eerste hebben we vanaf het begin al met een paar goede vrienden over gehad dat we 'gingen proberen'. Toen het wat langer niet lukte en zeker als iemand zo'n (heel vervelende) 'hintopmerking' maakte, zeiden we gewoon direct dat we dat ook graag wilden, maar dat dit niet bij iedereen meteen lukt. Soms leverde dat een goed gesprek op, andere keren een rood hoofd van die ander (idd, toch beetje taboe). 
Toen ik eenmaal zwanger was al heel snel verteld tegen onze ouders en een paar goede vrienden. Tegen de rest op het moment dat het handig was qua werk.

 

[ProudMamaJ]

Toen ik stopte met de pil heb ik het verteld aan mijn beste vriendin en haar man. Toen ik zwanger bleek zijn we direct naar hun toegegaan en daarna ook naar mijn ouders. 
Ik had heel erg de behoefte om het me moeder te vertellen. De andere familieleden en vrienden hebben we het met kerst verteld. Toen hadden we net de termijnecho gehad, ik was 11 weken zwanger. 
Mijn beste vriendin was een tijdje terug ook zwanger en dat is jammer genoeg uitgelopen op een miskraam. Zij had het aan bijna niemand nog verteld. Ze heeft een hele heftige miskraam gehad en heeft het toen wel aan veel mensen verteld en heeft daar veel steun door gekregen. Dus het kan ook juist mooi zijn om het vroeg te vertellen omdat als het dan fout gaat je steun kunt krijgen. 
 

 

[Silvia-xx]

Wij wilden het in eerste instantie niet vertellen, dat we zwanger probeerden te worden. Echter bleek voor ons zwanger raken niet zo vanzelfsprekend, en toen we in het medische circuit terecht kwamen, hebben we het naaste familie en goeie vriend(inn)en wel verteld! Op dat moment was het fijn om dit te kunnen delen! 
 
Toen ik dan toch eindelijk zwanger bleek na bijna 2 jaar, hebben we het onze ouders, broers en zussen eigenlijk meteen verteld toen we hierachter kwamen. Andere familie en goede vriend(inn)en hebben we rond de 9-10 weken het leuke nieuws verteld. 
Volg vooral je gevoel zou ik zeggen!