Genderdisappointment

F

Fleurol

<p>Mijn kleine meisje krijgt er een klein zusje bij! Ik ben zó blij. Al was een jongen ook leuk geweest. </p><p>Nu is mn vriend er echt door ontdaan. Gevalletje genderdissapointment. Meer mensen hier ervaring mee? Of hun partners?</p>
 
Ik snap dat je vriend een zoontje ook leuk zou hebben gevonden, maar de gezondheid van het kindje is toch veel belangrijker dan het geslacht?
Misschien kan je je vriend eens vragen waarom hij dan graag een jongentje had gewild. Ik kom uit een gezin met 3 meiden en mijn vader ging net zo goed met ons mee naar de sport, speelde met ons met lego en we gingen samen voetballen etc. Het is echt niet zo dat meisjes alleen met poppen spelen :)
 
Ja hij probeert het wel zo te relativeren, en heeft dan even schuldgevoel maar toch blijft die teleurstelling hangen.
 
Oh en het helpt waarschijnlijk ook niet dat onze oudste dochter héél erg aan mij hangt. Echt een mama's meisje die hem ook vaak afwijst. Die ziet natuurlijk de bui weer hangen bij de volgende?
 
Ik snap het wel, hij moet nl afscheid van iets nemen van wat hij ook leuk had gevonden. Soort van rouw. Niets om je schuldig over te voelen vind ik. Zou raar zijn als je dat niet mag voelen, het is er toch?. Geef het tijd. Vraag niet om het niet te voelen. En dat laatste, ja, dat is een lastig iets maar kinderen veranderen ook!
 
Mijn vriend en ik moesten ook even schakelen toen we een jongetje bleken te krijgen, terwijl we een meisje dachten. Maar dat slijt gauw genoeg, geef t tijd! 
 
Mijn vriend had ook even nodig toen we hoorden dat we een meisje kregen. Hij wilde namelijk zelf graag een zoontje. Hij had zichzelf altijd in gedachte gezien met een jongetje.   Het was echt even schakelen voor hem. Afscheid nemen van dat idee wat hij zolang bij zich had gedragen.. 
 
Inmiddels is hij dolgelukkig dat er een gezond meisje in m’n buik zit! 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan