Genderdisappointment
- Onderwerp starter Fleurol
- Startdatum
[quote quote=10212156]Mijn vriend had ook even nodig toen we hoorden dat we een meisje kregen. Hij wilde namelijk zelf graag een zoontje. Hij had zichzelf altijd in gedachte gezien met een jongetje. Het was echt even schakelen voor hem. Afscheid nemen van dat idee wat hij zolang bij zich had gedragen.. Inmiddels is hij dolgelukkig dat er een gezond meisje in m’n buik zit![/quote]
Ja we willen het ook bij 2 laten. Hij zit nu ook heel erg met dat hij nooit zal weten hoe het is om een zoon te hebben.. fijn dat je vriend nu zo blij is?
Ja we willen het ook bij 2 laten. Hij zit nu ook heel erg met dat hij nooit zal weten hoe het is om een zoon te hebben.. fijn dat je vriend nu zo blij is?
Geef het tijd, hier was het ook een dingetje. We wilden allebei graag een jongetje en al vroeg bleek het toch echt een meisje te zijn. Mijn vriend heeft het er even moeiljk mee gehad en die ruimte moet er gewoon zijn. We hebben allemaal een 'ideaal beeld' en soms voldoet het er niet (meteen) aan.
Ik zou proberen er over te praten, en idd, als hij bang is dat ook deze dochter erg naar jou trekt, dan kun je het daar over hebben. Plus de dynamiek kan natuurlijk helemaal veranderen he. Jij bent straks druk bezig met de nieuwe baby, wat weer ruimte geeft voor papa om zijn band met de oudste eens extra te verstevigen
Succes!
Ik zou proberen er over te praten, en idd, als hij bang is dat ook deze dochter erg naar jou trekt, dan kun je het daar over hebben. Plus de dynamiek kan natuurlijk helemaal veranderen he. Jij bent straks druk bezig met de nieuwe baby, wat weer ruimte geeft voor papa om zijn band met de oudste eens extra te verstevigen
Succes!
Ik heb zelf juist altijd geroepen dat ik een jongensmoeder was en dat ik absoluut geen meisjes wilde, want dat vond ik maar ingewikkeld. Mede door ervaringen in het verleden met meiden Maar nu blijk ik zwanger te zijn van een meisje (eerste kind is wel een jongen) en toch vind ik het super bijzonder. Onze eerste zoon is echt een mama's kindje en ik merk nu al dat dit kind een heel ander karakter gaat krijgen. Zou me niet verbazen als het papa's meisje wordt. Maar wat misschien ook wel scheelt wat betreft het aan jou hangen van jullie eerste dochter: ben jij het meeste thuis? De kinderen gaan natuurlijk iets meer hangen aan de ouder die het meest thuis is, want die zien ze nu eenmaal meer. Mijn man kan dit goed relativeren en begrijpt het ook wel, alhoewel het voor hem soms ook wel moeilijk is als onze zoon weer eens voor mij kiest ipv voor hem. Ik ga er zelf vanuit dat die kieskeurigheid zal afnemen met de jaren en de kinderen uiteindelijk net zo veel naar hun papa zullen gaan als naar mij als ze ouder worden.
Maar nu blijk ik zwanger te zijn van een meisje (eerste kind is wel een jongen) en toch vind ik het super bijzonder. Onze eerste zoon is echt een mama's kindje en ik merk nu al dat dit kind een heel ander karakter gaat krijgen. Zou me niet verbazen als het papa's meisje wordt. Maar wat misschien ook wel scheelt wat betreft het aan jou hangen van jullie eerste dochter: ben jij het meeste thuis? De kinderen gaan natuurlijk iets meer hangen aan de ouder die het meest thuis is, want die zien ze nu eenmaal meer. Mijn man kan dit goed relativeren en begrijpt het ook wel, alhoewel het voor hem soms ook wel moeilijk is als onze zoon weer eens voor mij kiest ipv voor hem. Ik ga er zelf vanuit dat die kieskeurigheid zal afnemen met de jaren en de kinderen uiteindelijk net zo veel naar hun papa zullen gaan als naar mij als ze ouder worden.Ik vind het echt niet raar dat hij deze gevoelens heeft. Ik heb zelf ook even moeten wennen dat we er een 2e zoon bij krijgen. Je hebt vaak als kind al een voorstelling droom hoe je gezin er later uit ziet. En die gevoelens mogen er zijn toch? Het belangrijkste blijft toch dat het gezond is en ik blij ben dat we weer zwanger mogen zijn.
En jongens kunnen ook echt mama's kindjes zijn. Die van mij is dat echt!
Geef hem de ruimte om over deze gevoelens te praten en het een plekje te geven. En hij zal straks net zo blij zijn met nog een dochter er bij! Er heerst nog een taboe om hierover te mogen praten. Want je mag geen voorkeur hebben of even teleurgesteld zijn.
En jongens kunnen ook echt mama's kindjes zijn. Die van mij is dat echt!
Geef hem de ruimte om over deze gevoelens te praten en het een plekje te geven. En hij zal straks net zo blij zijn met nog een dochter er bij! Er heerst nog een taboe om hierover te mogen praten. Want je mag geen voorkeur hebben of even teleurgesteld zijn.
Ik vind het echt niet raar dat hij deze gevoelens heeft. Ik heb zelf ook even moeten wennen dat we er een 2e zoon bij krijgen. Je hebt vaak als kind al een voorstelling droom hoe je gezin er later uit ziet. En die gevoelens mogen er zijn toch? Het belangrijkste blijft toch dat het gezond is en ik blij ben dat we weer zwanger mogen zijn.
En jongens kunnen ook echt mama's kindjes zijn. Die van mij is dat echt!
Geef hem de ruimte om over deze gevoelens te praten en het een plekje te geven. En hij zal straks net zo blij zijn met nog een dochter er bij! Er heerst nog een taboe om hierover te mogen praten. Want je mag geen voorkeur hebben of even teleurgesteld zijn.
En jongens kunnen ook echt mama's kindjes zijn. Die van mij is dat echt!
Geef hem de ruimte om over deze gevoelens te praten en het een plekje te geven. En hij zal straks net zo blij zijn met nog een dochter er bij! Er heerst nog een taboe om hierover te mogen praten. Want je mag geen voorkeur hebben of even teleurgesteld zijn.
Hieft echt geen probleem te zijn hoor! Zoals iedereen eigenlijk al schrijft... vind dat stukje over loslaten van je ideaal, een soort rouw, wel mooi omschreven. Heeft even tijd nodog. Wat heftig voor jullie dat jullie en drieling zijn verloren! Je schrijft dat hij het nu al relativeerd, komt echt goed. En dit kan wel eens een heel ander meisje zijn! Een echt papa-meisje!
Mijn vriend zag zichzelf juist altijd eerder met een meisje, en wij blijken een jongetje te krijgen. Was voor hem ook even loslaten van dat beeld! Maar nu er helemaal oké mee. Dat komt bij jouw vriend vast ook wel. Hij hoeft zich niet schuldig te voelen over dat gevoel, hij kan er ook niets aan doen dat hij zich zo voelt en moet het een plekje geven, dat kost misschien even!
Daarnaast nog kleine sidenote: ik heb als meisje juist altijd een closere band gehad met m’n vader dan m’n moeder. Ah ja, mama en ik konden natuurlijk wel ‘meisjesdingen’ bespreken en vooral in de puberteit is dat fijn. Maar qua karakter lijk ik veel meer op m’n vader en kan ik het dus met hem beter vinden. M’n broertje omgekeerd! Die is een moederskindje, altijd al geweest. En mijn vader moest destijds ook even schakelen dat ik een meisje was!
Daarnaast nog kleine sidenote: ik heb als meisje juist altijd een closere band gehad met m’n vader dan m’n moeder. Ah ja, mama en ik konden natuurlijk wel ‘meisjesdingen’ bespreken en vooral in de puberteit is dat fijn. Maar qua karakter lijk ik veel meer op m’n vader en kan ik het dus met hem beter vinden. M’n broertje omgekeerd! Die is een moederskindje, altijd al geweest
. En mijn vader moest destijds ook even schakelen dat ik een meisje was!