Genderdisappointment

[quote quote=10212176]Ik heb zelf juist altijd geroepen dat ik een jongensmoeder was en dat ik absoluut geen meisjes wilde, want dat vond ik maar ingewikkeld. Mede door ervaringen in het verleden met meiden ? Maar nu blijk ik zwanger te zijn van een meisje (eerste kind is wel een jongen) en toch vind ik het super bijzonder. Onze eerste zoon is echt een mama’s kindje en ik merk nu al dat dit kind een heel ander karakter gaat krijgen. Zou me niet verbazen als het papa’s meisje wordt. Maar wat misschien ook wel scheelt wat betreft het aan jou hangen van jullie eerste dochter: ben jij het meeste thuis? De kinderen gaan natuurlijk iets meer hangen aan de ouder die het meest thuis is, want die zien ze nu eenmaal meer. Mijn man kan dit goed relativeren en begrijpt het ook wel, alhoewel het voor hem soms ook wel moeilijk is als onze zoon weer eens voor mij kiest ipv voor hem. Ik ga er zelf vanuit dat die kieskeurigheid zal afnemen met de jaren en de kinderen uiteindelijk net zo veel naar hun papa zullen gaan als naar mij als ze ouder worden.[/quote]
Bij ons is hij meer thuis dan ik. We werken hetzelfde aantal uur maar hij werkt vanuit huis. Ik ga er eigenlijk ook vanuit dat het straks goed komt en eentje meer naar hem toe zal trekken. Zou ik ook voor hem heel erg fijn vinden ?
 
Is dat niet vaker zo... dat een kind meer toetrekt naar de ouder die het minste thuis is? 
Toen ik zwanger raakte werd het door mijn vriend al aangesproken met hem en hij, zat bij wijze van spreken al op rugby en schreeuwde heel stoer van de daken dat er een zoon geboren zou worden ?
”mieten maken grieten” en dat soort gek gezever... en toen bleek het toch een meid te zijn! Hahaha! Hij gaf niet direct toe dat hij het jammer vond maar schakelde redelijk snel.. hij moest even wennen. Maar nu... is het een behoorlijke “miet” geworden met dat kleine meisje op komst ??
Het komt wel goed.. ieder kind is anders! Hopen dat het een super papa’s meisje wordt. Hij moet even vrede krijgen met het idee ... komt vanzelf! 
 
Hi,
Ik kan er zelf niet echt over meepraten. Mijn vriend was er heel fanatiek in dat hij een zoontje wilde. Toen het bij de echo een meisje bleek te zijn was hij echter compleet verrast door zijn eigen reactie. Hij was helemaal gelukkig en vond het meteen heel leuk. 
Maar mijn broer zat wel in dezelfde situatie! Hij heeft twee dochters en wilde eigenlijk heel graag een zoon, om lekker mee te voetballen en jongens dingen mee te doen. Hij heeft nu één dochter die hem helpt met klussen en echt een papa's kindje is en één dochter die echt een meisjes-meisje is, maar wel heel fanatiek voetbalt. Het kan alle kanten op gaan dus! Hij zou het niet anders meer willen! :)
 
Terug
Bovenaan