Hallo allemaal,
Ik ben samen met mijn man bezig om zwanger te worden. Voordat we hieraan begonnen heb ik op allerlei sites zitten lezen en een podcast geluisterd. Ik had er erg veel zin in en was best blij met wat ik las. Ik ben 27 en mijn man 33 we zijn allebei zeer sportief en eten gezond. Allemaal hele positieve dingen als ik het internet mag geloven. Wij zijn nu 5 maanden bezig en het is nog niet gelukt. Ergens ben ik constant aan het relativeren het is niet erg we hebben alle tijd en ik heb altijd geroepen dat ik vanaf mijn 28e pas moeder wilde worden. Echter merk ik nu dat elke keer dat ik ongesteld word het me zwaarder valt. En ja ik zeg dan ook tegen mezelf geef het de tijd verzin van alles dat het ook wel goed uitkomt maar het knaagd nu aan me. Ik schrijf het hier weg omdat ik het niet tegen m'n vriendinnen wil vertellen omdat ik niet steeds wil zeggen dat het nog niet gelukt is. Ik zal de eerste zijn in m'n vriendinnen groep dus ze weten ook niet wat het met je doet. Ik heb op dit moment weer hoop want als ik komende zaterdag niet ongesteld word zou ik zwanger kunnen zijn. Dit is de eerste maand dat ik helemaal geen symptomen heb maar ik de maanden hiervoor heb ik ze denk ik allemaal aangepraat. Ik zoek hier vooral anderen die in hetzelfde schuitje zitten en willen delen over de gevoelens die erbij komen kijken. Mijn hoofd draait wel eens overuren hoe gaat het bij jullie?
Ik ben samen met mijn man bezig om zwanger te worden. Voordat we hieraan begonnen heb ik op allerlei sites zitten lezen en een podcast geluisterd. Ik had er erg veel zin in en was best blij met wat ik las. Ik ben 27 en mijn man 33 we zijn allebei zeer sportief en eten gezond. Allemaal hele positieve dingen als ik het internet mag geloven. Wij zijn nu 5 maanden bezig en het is nog niet gelukt. Ergens ben ik constant aan het relativeren het is niet erg we hebben alle tijd en ik heb altijd geroepen dat ik vanaf mijn 28e pas moeder wilde worden. Echter merk ik nu dat elke keer dat ik ongesteld word het me zwaarder valt. En ja ik zeg dan ook tegen mezelf geef het de tijd verzin van alles dat het ook wel goed uitkomt maar het knaagd nu aan me. Ik schrijf het hier weg omdat ik het niet tegen m'n vriendinnen wil vertellen omdat ik niet steeds wil zeggen dat het nog niet gelukt is. Ik zal de eerste zijn in m'n vriendinnen groep dus ze weten ook niet wat het met je doet. Ik heb op dit moment weer hoop want als ik komende zaterdag niet ongesteld word zou ik zwanger kunnen zijn. Dit is de eerste maand dat ik helemaal geen symptomen heb maar ik de maanden hiervoor heb ik ze denk ik allemaal aangepraat. Ik zoek hier vooral anderen die in hetzelfde schuitje zitten en willen delen over de gevoelens die erbij komen kijken. Mijn hoofd draait wel eens overuren hoe gaat het bij jullie?