Gezocht: ervaringen keizersnee

Hoi Cindy91, Ik heb vorig jaar een keizersnede gehad. Niet gepland dus had me er ook niet echt op voorbereid. Onze dochter had echter andere plannen en wilde niet recht voor het geboortekanaal komen liggen.  
De ruggenprik heb ik helemaal niets van gevoeld. Nu is deze wel gezet tijdens een flinke wee, dus was ik er totaal niet bij met mijn aandacht. Je wordt ook eerst verdoofd en dat is echt een klein naaldje. 
Op de ok was het oprecht gezellig. Je wordt wel met beide armen vastgemaakt (voelt beetje vreemd maar doet geen zeer ofzo). Maar ik werd echt helemaal betrokken bij alles wat ze deze, de anesthesioloog en mijn man zaten bij mijn hoofd. Ik kon mijn dochter meteen zien en na een check van de kinderarts mocht ze ook even bij mij zijn.
Het enige jammere is dat je na het hechten nog naar de uitslaapkamer moet, terwijl man en kind naar de kamer gingen. Daar lag ik wel de klok vooruit te kijken (moest 15 min blijven), zeker omdat je verder nergens last van hebt en volledig wakker. Ik heb mijn man nog wel op het hart gedrukt niet haar naam aan  onze ouders te vertellen tot ik erbij was, haha.
Het herstel is me heel erg meegevallen. De eerste dag loop je voorover gebukt als de heks uit Hans en Grietje maar dat gaat per dag beter. Na 3 nachten ziekenhuis (kreeg een nachtje extra omdat onze dochter om 19.53 was geboren) naar huis en daar eigenlijk geen pijnstillers mee nodig gehad. Alleen goed opletten dat je niet teveel doet de eerste weken. En groot voordeel is je gewoon naar het toilet kan en kan zitten omdat daar geen hechtingen zitten! Het litteken ziet er keurig uit en zie je niet als je een bikini aan hebt.
Het is echt beduidend minder naar dan ik zelf van tevoren had bedacht. Het komt bij jou ook vast goed!
 
Hier een hele positieve ervaring met een keizersnede!  
Het was een secundaire keizersnede, dus niet geplande keizersnede. Ik kreeg een keizersnede ivm niet vorderende ontsluiting.
Wij zijn hierin heel goed begeleid, alles werd stapsgewijs uitgelegd wat er zou gaan gebeuren.
Je wordt bij een geplande keizersnede nog meer voorbereid dan bij een secundaire.
Wat ik als heel prettig heb ervaren is dat mijn partner overal bij kon zijn en dat wij een 'natuurlijke keizersnede hadden, waarbij het doek naar beneden gaat zodat jij je kindje geboren kunt zien worden, vervolgens kun je het volgen op schermen (of als je opzij kan kijken) wat de kinderarts controleert en daarna wordt je kindje lekker bij je gelegd terwijl zij de wond dicht maken.
Ik kijk er heel positief op terug.
 
Hi Cindy,
Ik ben eigenlijk nooit zo van het reageren maar ik snap enorm je behoefte naar ervaringen. Wat goed dat het ook vraagt! Afgelopen april is ons eerste kindje geboren middels een uiteindelijk (spoed)keizersnede. Een keizersnede leek mij, van te voren, altijd al echt verschrikkelijk maar toen het eenmaal 'moest' viel alles echt zo mee. Sterker nog: ik zou het zo weer doen. 


Mijn verhaal: 
Onze kleine meid was inmiddels 41+6 dagen oud, ik had al meer dan 2 weken 3cm ontsluiting, ze lag al weken ingedaald: alles zag er gunstig uit en ze moest alleen nog komen. Daarom werd ik ingeleid. Inprincipe leek alles goed te gaan alleen de verdere ontsluiting ging niet zo snel. Na weeenstormen, een ruggenprik (die ik van te voren niet wilde, 5 cm ontsluiting en 6 uur later bleek ons meisje het moeilijk te hebben met de weeen. De zuurgraad in haar bloed was te laag: 5 cm lang weeen opvangen ging ze niet meer goed redden. Ik moest een keizersnede. Wat leek me dat, van te voren, het ergste wat er was. Maar toch dacht ik toen ineens niet meer zo: ik wilde haar gewoon gezond en wel in mijn armen. Na een uur geleden een ruggenprik gekregen te hebben voor een natuurlijke bevalling moest ik nu nog een ruggenprik die alles vanaf mijn navel tijdelijk verdoofde. Beide ruggenprikken vielen echt onwijs mee: ik zag het niet en ik voelde er ook niet veel van. Ik had ook niet zo goed in de gaten dat ik mijn benen niet kon bewegen. Dat ging allemaal redelijk natuurlijk (voor zover je dat kan zeggen). Zij werd uit mijn buik gehaald, toen dat gebeurde deden ze het schermpje omlaag en kon ik haar even zien. Wat geweldig was het om haar voor het eerst te zien! Daarna ging ze met papa en verpleegkundigen allerlei testjes doen waarna ze heel even op mij werd gehouden en ik haar kon kussen. Binnen no time was alles klaar en werd ik, met mijn dochter en man, naar onze kamer gereden en werd ze nog ruim binnen het uur aan mijn borstgelegd. 


Na de keizesnede kreeg ik 2 keer een morfine prikje en voorderest met regelmaat paracetemol en diclofenac. Daardoor heb ik eigenlijk niet tot nauwelijks pijn gevoeld. Zeker niet van de wond. Ik heb voornamelijk last gehad van mijn buikspieren die natuurlijk volledig uitelkaar getrokken zijn geweest. Alsof je hele hele hele heftige spierpijn hebt. Na 12 uur ben ik heel even gaan staan, naar de wc gelopen zelfs en na anderhalve dag(2 nachten) mochten we naar huis. De eerste dag was ik zo verdrietig omdat ik bang was dat alles anders zou zijn. Dat ik weken niet voor de kleine zou kunnen zorgen. Maar ze zeggen ook: met de halve dag voel je je met grote sprongen beter. Dat was ook echt zo! Althans bij mij. Na een week liep ik al een stukje buiten (tot het een beetje ging trekken) en na 2 weken voelde ik me echt weer prima. Uiteraard deed ik rustig aan. Maar zorgen voor de kleine ging vrijwel gelijk gewoon! Wat ik het meest lastig vond was plat liggen. Omdat je je buikspieren niet mag en kan gebruiken voelde dat aan het begin erg claustrofobisch. Dus ik lag de eerste week altijd op een paar kussens. Dat was makkelijker omhoog komen. 


Uiteraard is dit mijn ervaring. Bij iedereen is het weer anders. Maar de mensen die ik ken zeggen hetzelfde als ik: als t weer moet zou ik niet meer zo zenuwachtig zijn. 


Heb je specifieke vragen? Laat maar weten! 


Succes!
 
Heeey hallo :)
Op mijn IG " vandrienaarvijf " heb ik heel mijn verhaal gedeeld over het verloop van mijn kz! (Onder de fotos deels en via een link in bio)
Ik zou oprecht niet anders willen dan een kz! Krijg er in januaro weer 1!
 
11 weken geleden bevallen van mijn eerste kindje middels een spoedkeizersnee. Het leek me van te voren het ergste wat me kon overkomen tijdens een bevalling. Ook had ik in mijn geboorteplan staan dat ik geen ruggeprik wilde (want ik dacht dat dat erg pijn deed). Nou...: zowel de ruggenprik als de keizersnede zelf vond ik echt HEEL ERG meevallen. De prik van de naald voel je even (misschien een seconde?) maar doet verder absoluut geen pijn. En omdat je zo verdoofd bent, voel je ook niks van de keizersnede. Tijdens het hele gebeuren heb ik gewoon zitten kletsen met een van de verpleegkundigen. Er hing een gezellige en ontspannen sfeer, ook tijdens het hechten. Ik vond het heel fijn dat hij er na een kwartier al was! Wel op letten als je borstvoeding wilt geven, dat het huid-op-huid contact en hulp bij aanleggen binnen een uur gebeurt. Dat was bij mij gelukkig het geval, maar ik hoor ook wel eens dat dat in andere ziekenhuizen niet gebeurd en dan is de kans groot dat borstvoeding een heel lastig verhaal gaat worden. 
Verder belangrijk: neem echt je rust in de weken van herstel die ervoor staan. Organiseer van te voren hulp voor je huishouden, opvang van je kind. En volg de adviezen echt op die je meekrijgt mbt tillen enz. Als je je rust hebt gepakt, voorkom je evt verklevingen en ben je uiteindelijk sneller op de been. Schrik niet van de eerste dagen waarin je heel beperkt mobiel bent, het wordt snel beter!!
 
Ik lees overigens hier regelmatig een reactie over een 'epiduraal'. Die heb ik tijdens de bevalling ook gehad, maar dat was voordat besloten werd over te gaan naar een spoedkeizersnee. Toen ik op de OK lag kreeg ik voor de keizersnede een ander soort ruggenprik: een spinaal. Omdat ik beiden heb gehad, kan ik het verschil benoemen: de spinaal werkte sneller en was véél verdovender. 
 
Hoi Cindy,
Gefeliciteerd met jou zwangerschap! Een geplande keizersnede is natuurlijk spannend. Vooral de prik. Ik heb een geplande keizersnede gehad. De prik voelde ik wel, deed ook zeer. Maar dat is maar van korte duur en ben je zo weer vergeten. Als je de prik hebt gehad moet je meteen gaan liggen. Dan voel je meteen al bijna niets meer! 
Het snijden, trekken en duwen aan de buik voel je. Maar het aller belangrijkste: je voelt geen pijn! Wel dat ze bezig zijn. Probeer er niet aan te denken! Maak gezellig een praatje met bijvoorbeeld je man.
Ik heb zelf een trombose been opgelopen, en nu een half jaar later zit ik nog aan de bloedverdunners. Het is een grote complicatie die je kan oplopen na een operatie, aldus keizersnede. Mocht je ineens na de operatie veel vocht vasthouden en kramp krijgen in 1 been. Trek aan de de bel! Mij hebben ze 12 dagen laten rondlopen met alle gevolgen van dien. 
Na de keizersnede heb ik een helse pijn gehad aan mijn buik. Goede tip: rust en plat liggen (niet zitten in bed). De volgende dag wil de verpleging je het liefst uit bed hebben. Luister naar jezelf! Als het niet gaat, pak goed je rust! Maar probeer wel af en toe te staan. 
Laat het gebeuren, en lekker genieten van de kleine!
 
 
[quote quote=10353820]
Fijn topic, dank voor het openen en de reacties. Ik ben ook zwanger van de tweede en door fouten bij de eerste bevalling nu ook een geplande keizersnede. Goed om dit even mee te kunnen lezen. Ik vroeg me af wanneer jullie je kindje in een draagzak konden dragen na de keizersnede? Dat vond ik bij de eerste zo fijn dus zou het missen als het heel lang niet kan.
En zijn er nog tips voor prettige kleding daarna om de wond zo min mogelijk te belasten?
[/quote]
Ik kon mijn kindje met 2/3 weken al in de draagzak dragen, maar dan wel hoger dan het litteken natuurlijk (maar omdat ze dan nog zo licht zijn is het niet zo erg de band nog niet helemaal op je heupen te dragen).
Kleding (maar ik beviel midden in de zomer) was jurkje hier wel favoriet. In ieder geval iets dat niet drukt in je buik, dus bijv een wat wijdere (flared)legging van stretch stof kan ook. Qua ondergoed vond ik die ultra lelijke netbroekjes uit het ziekenhuis de eerste week echt top haha. Daarna van die super sexy katoenen slips die beetje hoog zitten. Ik had steeds voorkeur voor kleding die boven mijn wond/litteken zat, maar schijnt ook vaak te zijn dat je juist wil dat je kleding/ondergoed eronder zit. Dus daarmee moet je even kijken hoe jij dat zelf ervaart.
 
Terug
Bovenaan