We zitten hier even in een gespannen sfeer...ineens is onze baby ‘te groot’ volgens het ziekenhuis. Hiernaartoe vanuit verloskundige doorverwezen (vanaf week 36) wegens spoedkeizersnede bij 1ste kindje. Zijn ze dan verplicht. Bij de verloskundige liep de baby redelijk volgens groeischema telkens. Volgens deze berekening zou de baby dik 2 weken voorlopen en dat werd echt zeer ernstig benoemd. Dus dat was al schrik 1.
Dan zeggen ze op diezelfde echo afspraak dat het wel een complicatie is dat de baby nog in stuit/dwars ligt. Huh? Vorige week was de baby al bijna geheel kop onder ingedaald?! Hoe kan een ‘grote’ baby met 35 weken nog terugdraaien >en dan vooral het rare< ongemerkt?
Nu plots dus 2 opties gekregen (versie week 36 nog en als dat lukt gevolgd door inleiding week 38 / of toch geplande keizersnede week 39 als de versie mislukt ?. Het gaat allemaal zo in sneltrein, waar ik eerst de hoop had deze keer wél alles (zo goed als) te doen “zoals de natuur het bedoelt heeft” word me dat alweer afgepakt. Ja dat klinkt egoïstisch dat ik daar teleurgesteld over ben. Toch lees ik veel verhalen dat de baby achteraf helemaal niet
te groot was en het allemaal onnodig bleek. Maar begrijp me niet verkeerd: we doen alles voor de veiligheid van onze baby. Daarom heb ik toch overal ja op gezegd...mijn hoofd vliegt nu van:
- gaat alles goed met de baby?
-naar: zou het geboortepakje wel passen dan?
- tot: stel het word inleiding en toch gevólgd door keizersnede? Dan zit mijn oudste misschien dagen lang zonder mama...
angst, schuld, stress... alles schuift de rustige verloftijd die ik voor ogen had compleet weg nu. En ik had nog wel alles al lekker vroeg af zodat ik met mijn oudste en partner naar het moment kon groeien en genieten. Iemand iets soortgelijks meegemaakt? Hoe liep het voor jullie af? Xx
Dan zeggen ze op diezelfde echo afspraak dat het wel een complicatie is dat de baby nog in stuit/dwars ligt. Huh? Vorige week was de baby al bijna geheel kop onder ingedaald?! Hoe kan een ‘grote’ baby met 35 weken nog terugdraaien >en dan vooral het rare< ongemerkt?
Nu plots dus 2 opties gekregen (versie week 36 nog en als dat lukt gevolgd door inleiding week 38 / of toch geplande keizersnede week 39 als de versie mislukt ?. Het gaat allemaal zo in sneltrein, waar ik eerst de hoop had deze keer wél alles (zo goed als) te doen “zoals de natuur het bedoelt heeft” word me dat alweer afgepakt. Ja dat klinkt egoïstisch dat ik daar teleurgesteld over ben. Toch lees ik veel verhalen dat de baby achteraf helemaal niet
te groot was en het allemaal onnodig bleek. Maar begrijp me niet verkeerd: we doen alles voor de veiligheid van onze baby. Daarom heb ik toch overal ja op gezegd...mijn hoofd vliegt nu van:
- gaat alles goed met de baby?
-naar: zou het geboortepakje wel passen dan?
- tot: stel het word inleiding en toch gevólgd door keizersnede? Dan zit mijn oudste misschien dagen lang zonder mama...
angst, schuld, stress... alles schuift de rustige verloftijd die ik voor ogen had compleet weg nu. En ik had nog wel alles al lekker vroeg af zodat ik met mijn oudste en partner naar het moment kon groeien en genieten. Iemand iets soortgelijks meegemaakt? Hoe liep het voor jullie af? Xx
?