A
Anoniem
Guest
Ik wordt op dit moment helemaal gek van mijn vent!!
Vanavond zouden we op kraamvisite gaan, wat afgelopen week al een paar kee rter sprake is gekomen. Ik zie er onwijs tegenop om te gaan, dus daar hebben we het over gehad. reactie: Joh, het is maa reen half uurtje en dan zin we weer weg. Maak je er nou gewoon maar niet druk over...
Aan zo'n reactie heb je ook lekker veel...
Vraag ik net of hij mee gaat: Nee, ik heb geen zin. GRRRR.......
Ik ga dus ook niet alleen, een beetje steun van mijn vent heb ik gewoon nodig op zo'n moment. Vraag ik waarom hij niet mee wil, nou gewoon meneer heeft geen zin. Zegt niets meer of minder: er komt geen zinnig woord uit! Zie al 3 of 4 dagen enorm tegen dat bezoekje op en ineens gaan we niet. Bovendien zit ik ook nog in mijn dagen voor mijn NOD, dus lopen de spanningen in mijn lichaam ook al hoog op.
Door zijn (in mijn ogen) rare reactie zit ik nu met tranen in mijn ogen en mijn vent wil niet zeggen wat hem dwars zit.
Op zo'n moment als dit denk ik af en toe een fractie van een seconde 'waarom wil ik eigenlijk een kindje?' Ik weet dat het onzin is en we willen echt heel graag een kindje, maar het gaat nu op emotioneel vlak wel tellen, voor mij althans. We zijn nog niet eens met een behandeling begonnen!
Ik schuif het wel op mijn maandelijkse dipje, maar wat mannelijk medeleven is gewenst!
GRRRRR..................MANNEN!!
Vanavond zouden we op kraamvisite gaan, wat afgelopen week al een paar kee rter sprake is gekomen. Ik zie er onwijs tegenop om te gaan, dus daar hebben we het over gehad. reactie: Joh, het is maa reen half uurtje en dan zin we weer weg. Maak je er nou gewoon maar niet druk over...
Aan zo'n reactie heb je ook lekker veel...
Vraag ik net of hij mee gaat: Nee, ik heb geen zin. GRRRR.......
Ik ga dus ook niet alleen, een beetje steun van mijn vent heb ik gewoon nodig op zo'n moment. Vraag ik waarom hij niet mee wil, nou gewoon meneer heeft geen zin. Zegt niets meer of minder: er komt geen zinnig woord uit! Zie al 3 of 4 dagen enorm tegen dat bezoekje op en ineens gaan we niet. Bovendien zit ik ook nog in mijn dagen voor mijn NOD, dus lopen de spanningen in mijn lichaam ook al hoog op.
Door zijn (in mijn ogen) rare reactie zit ik nu met tranen in mijn ogen en mijn vent wil niet zeggen wat hem dwars zit.
Op zo'n moment als dit denk ik af en toe een fractie van een seconde 'waarom wil ik eigenlijk een kindje?' Ik weet dat het onzin is en we willen echt heel graag een kindje, maar het gaat nu op emotioneel vlak wel tellen, voor mij althans. We zijn nog niet eens met een behandeling begonnen!
Ik schuif het wel op mijn maandelijkse dipje, maar wat mannelijk medeleven is gewenst!
GRRRRR..................MANNEN!!
