hallo ik ben er weer!!

Hoidiehoi!

Wat ik wil weten????
Waarom ben je naar Israel verhuisd?
Hoe bevalt het om daar te wonen?
Ga je je kindjes nu ook tweetalig opvoeden?
Hoe was je bevalling? (of weten we dat al..hihi)?

Dus.....genoeg te vertellen voor jou!
Ps. als je iets niet kwijt wil...niet antwoorden dus he?

Liefs Annet
 
Hahaha
Nou ik zal maar bij het begin beginnen! De bevalling van Milo ging in sneltreinvaart, ik had om 01.20 de eerste wee en ben om 04.16 na precies 6 minuten persen in het ziekenhuis bevallen! Misschien kan je je nog herinneren dat ik een medische indicatie had omdat mijn HB na de geboorte van Lior 4,7 was, maar gelukkig was dit deze keer niet het geval. Alles ging helemaal super en we waren om half 8 dezelfde ochtend weer thuis
Omdat mijn man en ik allebei onze baan hadden opgezegd  hebben we in de kraamweek besloten om eerder te vertrekken dan gepland, dus eerlijk gezegd weet ik echt heel weinig van de eerste 3 weken na de geboorte. Bevallen, verhuizen, wennen aan een nieuw huis en land, alles is als een roes  aan me voorbij gegaan.

We hebben besloten om hierheen te verhuizen omdat mijn man Israelier is en al zijn familie hier ook woont. Mijn ouders zijn helaas niet de oppas-opa en oma waarop we hadden gehoopt en met twee kleintjes op de derde verdieping in het hartje van Amsterdam was echt onmogelijk. Nu wonen we in dezelfde kibbutz als mijn schoonouders, , zwager en schoonzus (die toevallig in precies dezelfde positie zat als wij! Haar dochter is 7 maanden ouder dan Lior en haar zoontje (ook een 'verrassing') is 2,5 maand jonger dan Milo!) Dus de meisjes  spelen heel leuk met elkaar en onze jongetjes volgend jaar ook  In NL hebben we geen familie met kleine kinderen en we zijn zowiezo niet erg gebonden aan het land. Natuurlijk mis ik mijn vriendinnen maar eerlijk gezegd vind ik mijn werk hier leuker dan in NL en mijn man is hier ook blijer.

De kinderen worden 3-talig opgevoed. Ik spreek NLs met ze, mijn man Hebreeuws en omdat mijn man en ik allebei leraar Engels zijn spreken we Engels naast de kinderen. Lior spreekt nu Hebreeuws en ze verstaat NLs. Ze zegt een paar woorden zoals 'grappig', 'konijn', 'maan' etc, ze kan ook tellen tot 10, maar de rest is allemaal Hebreeuws. Met Engels hebben we geen haast, dat komt vanzelf.

Het bevalt ons dus echt fantastisch hier  Als je naar een ander land verhuist moet je je aan de regels houden, when in Rome..., je weet wel. Dus in het begin was het heel moeilijk voor mij om te accepteren dat kinderen hier 5 dagen per week naar de creche gaan. Maar ik zie nu hoe goed het ze doet! En het is heel anders dan in NL. Omdat ik borstvoeding geef mag ik langs gaan wanneer ik wil, de grotere kinderen maken altijd lange wandelingen door de kibbutz dus we zien ze regelmatig en er wordt hier enorm gelet op ontwikkeling etc. Spelend leren is hier heel belangrijk. Daarnaast is er van 12.00 tot 13.00 bij elke creche "Love hour" en kunnen de ouders, grootouders of wie ook maar wil de kinderen bezoeken. Om half 4 haal je de kinderen weer op zodat je niet helemaal het gevoel hebt dat anderen je kinderen opvoeden

Ik begin volgende maand met een intensieve taalcursus, drie hele dagen per week, en ben niet zo lang geleden begonnen als lerares Engels voor medewerkers van de farmaceutische fabriek hier.

Het is een heel verhaal geworden  Hoe is alles met jouw bevalling gegaan en daarna?
 Stephanie
 
Hey, Stephanie,

Wat ontzettend leuk om weer wat van je te horen. Aan jou heb ik nog altijd te danken dat ik foto's op de site kan zetten, hahahaha!!

Fijn om te lezen dat het zo goed gaat met jullie. Ik heb ook nog vaak aan je gedacht en me afgevraagd hoe het toch met jullie zou zijn. Raar eigenlijk, want in feite ken ik jullie helemaal niet. Ik vind het wel een enorme stap hoor, die jullie hebben gezet. Ik geloof niet dat ik het aangedurfd had. Het zal natuurlijk wel alles uitmaken dat jouw man daar vandaan komt, maar dan nog. Petje af voor je durf!

Ik weet niet of je van mijn verhaal wat hebt meegekregen, maar mijn partner is er een maand of 2 na de geboorte van Siebe vandoor gegaan met een  collega. Het is een enorm moeilijke tijd geweest voor mij en met name mijn oudste kindje Merijn. Nu na een maand of 3 kan ik wel zeggen dat het allemaal begint te wennen en heb ik de draad weer redelijk op kunnen pikken met nog wel regelmatig moeilijke dagen. Van een fijne tijd na de geboorte van Siebe was ook weinig te merken. De laatste maanden zijn ook een beetje als een roes aan me voorbij gegaan,alhoewel ik mezelf wel regelmatig terug heb gefloten en mezelf  gedwongen heb te genieten van Siebe, omdat het hoogstwaarschijnlijk de laatste keer is dat ik dit meemaak. Ontzettend jammer dat alles gelopen is zoals het is gelopen, maar het is nu eenmaal niet anders. Het heeft dus ook geen zin om daar bij stil te blijven staan, dus hoofd omhoog en voorwaarts vooruit.

Ik hoop dat ik nog vaak van je zal horen, want je kon  altijd leuke verhalen vertellen. Ik ga zeker even op jullie site kijken, want de reacties van de anderen hebben me nu wel nieuwsgierig gemaakt naar jullie kindjes.

Groetjes Fonske.
 
Hoi Stephanie,

Echt ontzettend leuk om te lezen hoe goed het je bevalt daar.
Ik was net als Fonske erg benieuwd naar je. Idd vreemd dat je af en toe zo aan iemand denkt die je alleen via het forum kent

Ook leuk om te lezen dat er in andere landen weer heel andere "regels" gelden dan in ons kikkerlandje. Dat love-hour op de creche vind ik echt een goed idee! Maar vinden de kids het dan niet moeilijk als je na een uurtje weer weggaat?

Weet niet goed wat ik me bij een kibboets moet voorstellen, hoe groot dat is bijv. Ik stel me een klein dorpje voor, maar misschien zit ik er wel helemaal naast.
Hebben jullie daar dan een eigen school waar je les geeft? Of komen daar ook kinderen van buiten de kibboets?

Misschien stel ik wel hele domme vragen, maar ik heb geen idee hoe het leven in zo'n kibboets is.

Liefs Annemarie
 
Oh ja, nog een vraagje: hebben jullie daar ook een consultatiebureau?

Annemarie

Ps: nieuwsgierig ben ik hè, maar ik vind het gewoon interessant om wat over andere culturen te horen.
 
Hoi Stephanie,

Ik vind het heel erg interessant om te lezen hoe het er allemaal in Israel aan toe gaat.
Ik ben nog niet zo heel lang op het forum, dus ik kende je verhaal nog niet.
Als ik je verhaal zo lees, lijkt het of het er veel "langzamer" aan toegaat dan ons leventje hier. Het lijkt wel of het allemaal wat relaxter is en minder gestress en het lijkt me geweldig om tussendoor even naar je kindje te kunnen kijken op de creche.

Nou, hopelijk tot schrijfs!

Ik ben benieuwd wat je allemaal meemaakt daar in dat verre Israel.

Vele groetjes, Helga mv Roos(24-08-2006)
 
Jemig! Antwoord op al mijn vragen!!
Jippie!!
Ik had al zo'n tijd niks gelezen, dus was dodelijk nieuwsgierig! haha
Hier in Zandvoort gaat alles lekker zijn gangetje. Ik ben uiteindelijk
bevallen via een keizersnede (na bijna 5 uur weeenstorm) omdat Stef
toch in een stuitligging bleek te liggen. Al onze verloskundigen (5 maar
liefst) hadden het verkeerd gevoeld. Totdat ze kwam toucheren en ik
weeen kreeg. Ik durfde het niet aan, en ben naar de OK gebracht.(oh
was dat stukje maar zo snel gegaan als het zo lijkt, het duurde eeuwig
voor ik die ruggenprik kreeg, voor mijn gevoel dan...)

Mijn herstel ging super en na een week gingen we voor het eerst aan de
wandel, dus geen klagen van mij hoor! Verder vind ik het heerlijk om moeder
te zijn, dus alles is gewoon super!

Ik hoop dat je af en toe nog eens iets vertelt, want ik ben erg neiuwsgierig
naar de vele verschillen. En natuurlijk leuk dat je er weer bent!

Liefs Annet
 
hè wat heerlijk zeg zit, net een warm bad! It's good to be back

Fonske, wat een verhaal... echt ongelovelijk. Kan me voorstellen dat je hele leven op z'n kop staat en vooral voor Merijn is het waarschijnlijk heel erg vreemd en moeilijk. Hoe gaat het nou met jullie? Ik weet precies wat je bedoelde toen je zei dat je nog vaak aan me gedacht hebt, ik leefde ook altijd erg met jullie mee, het is toch alsof we elkaar een beetje kennen he! Het was dus ook een schok voor me toen ik je verhaal las en wens je ontzettend veel kracht. En zeg nooit dat het waarschijnlijk je laatste keer met een kleintje zal zijn, misschien loop je morgen wel tegen een fantastische man aan....

@ Annemarie: ja, we hebben hier ook een consultatieburo, toevallig vanmiddag   nog geweest! Ik vind het echt super dat jullie me zoveel vragen stellen en antwoord er met veel plezier op, juist omdat er over Israel zoveel 'vooroordelen' bestaan. Je ziet natuurlijk alleen maar de negatieve dingen op het nieuws en als je er nooit geweest bent is het makkelijk om een heel verkeerd beeld bij een land te krijgen dat zo vaak op het nieuws is. Ik wist de eerste keer ook niet wat ik kon verwachten maar het is hier echt volledig anders dan de meeste mensen denken. We rijden hier niet op kamelen en we zien zelden een pistool

Een kibbutz is een mini samenleving waar iedereen voor elkaar zorgt eigenlijk. Een putjesschepper krijgt hetzelfde salaris als de tandarts. Dat is heel moeilijk als buitenstaander, een paar jaar geleden hield me dat dus ook echt tegen om hierheen te komen, maar eigenlijk heeft het ontzettend veel voordelen. Je hebt altijd financiele zekerheid, je betaalt geen huur, geen creche, etc etc. Het is een heel bijzonder systeem. Er wonen hier zo'n 1000 mensen. Ook daar moet je enorm aan wennen als stadsmeisje  Mijn man en ik hebben de afgelopen 6 jaar in het centrum van Amsterdam gewoond maar ik was er wel klaar mee. Tuurlijk kan het vervelend zijn als iedereen allles over elkaar weet maar de voordelen wegen er echt tegenop. Het is alsof ik in Centre Parks woon, haha!

Op de school en de creche komen ook kinderen van buiten de creche. Omdat ik in NL niet echt goede ervaringen heb als lerares (niet bepaald wat ik wil doen de rest van mijn leven...) heb ik hier bewust de baan op de school geweigerd en ik geef nu les aan volwassenen. Dit bevalt me tot nu toe heel goed.


@Helga: je hebt helemaal gelijk, het is hier allemaal veel relaxter dan in NL. De mensen zijn over het algemeen vriendelijker (ik bedoel bijvoorbeeld op straat, in NL lopen de meeste mensen gewoon tegen je aan in Amsterdam), ze hebben echt interesse in je. Wat me bijvoorbeeld gisteren opviel, ik vond het zo grappig! Als iemand in NL aan je vraagt hoe het met je gaat zeg je standaard dat het goed gaat, toch? Gisteren vroeg iemand die ik helemaal niet ken hoe het met me ging, ik zei goed en vroeg hoe het met haar ging "I'm a bit sick", hè lekker, die oprechtheid!! Eigenlijk is het toch ook raar om te vragen hoe het met iemand gaat als je toch al weet wat voor antwoord je krijgt  Uiteraard is het niet het paradijs hier en ga ik NL absoluut niet afvallen, maar we  voelen ons zeker meer op onze plek hier.

@Annet: dat meen je niet, al je vk's hadden verkeerd gevoeld hoe hij lag?? Zo zie je maar dat je eigen gevoel altijd klopt he! Wat ontzettend fijn dat je na een week alweer op de been was, normaal gesproken duurt het lang na een keizersnee heb ik begrepen.

Nou ik heb er weer een behoorlijk verhaal van gemaakt, haha!

He wat ik zat te denken, misschien vinden jullie het een belachelijk idee hoor, maar het lijkt mij zo leuk om bij elk nieuw bericht dat je post een recente foto te zetten! Zo leven we écht met elkaar mee en weet je precies tegen wie (of wiens moeder ) je het hebt! En ik denk dat ik niet de enige ben die houdt van pronken
 Stephanie

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan