Hey,
Ook bij mij werd in september 2006 een te snel werkende schildklier vastegesteld. Na enkele opvolgonderzoeken, bleek het om de ziekte van Graves te gaan. Spijtig genoeg zorgt de ziekte van Graves er wel voor dat je een verhoogde kans op miskramen hebt. Niet dat dat noodzakelijk de oorzaak was van jou miskraam, want de ziekte van Graves is niet iets waar je mee geboren wordt. Het is een ziekte die je krijgt, een autoimmuunziekte. En meestal zijn het vrouwen tussen 25 en 35 die het ontwikkelen. Vaak door een verlaagd immuunsysteem. Het kan dus goed zijn dat je het ten tijde van je miskraam nog niet had. Maar het kan ook zijn dat je het al wel had. Want het wordt vaak enkel bij toeval ontdekt. Na een hormoononderzoek. Omdat de meeste klachten van de ziekte van Graves vaak worden afgeschreven als een griepje, een verkoudheid, oververmoeidheid, enz. En het is meestal pas als de klachten lang aanhouden dat artsen aan iets anders gaan denken. Je kan voor de ziekte van Graves medicatie krijgen, nl. Schildklierremmers. Het enige nadeel aan deze medicatie is dat dit wel door de placenta gaat. Het voorkomt dat je miskramen krijgt, maar je kindje kan er wel gevolgen aan overhouden. Deze gevolgen gaan van schildklierproblemen tot het krijgen van een mentaal gehandicapt kindje. Het is niet altijd dat het kindje er iets aan overhoudt. Daarom worden vroiuwen die al zwanger zijn wanneer de ziekte van Graves ontdekt wordt, wel op medicatie gezet, maar heel goed gecontroleerd door de gyn. Vrouwen die nog niet zwanger zijn, maar wel een kinderwens hebben, krijgen vaak 2 keuzes aangeraden. De eerste is, 2 jaar te wachten tot de medicatie haar werk heeft kunnen doen. En als de ziekte dan weg is, dan terug te starten, met als grote nadeel, dat maar in 60% van de gevallen de ziekte weg is na 2 jaar, anders moet je nog langer wachten. De tweede keuze is, dat je je schildklier laat verwijderen. dit wordt een subtotale thyroidectomie genoemd. Met als grote nadeel, dat je een litteken in je hals overhoudt, en voor de rest van je leven schildklierhormoon moet nemen, maar met als voordeel, dat je niet moet wachten om kinderen te krijgen, want de hormoon gaat niet door de placenta en kan dus geen invloed hebben op je kindje. Ik weet dit enkel omdat ik nu dat litteken heb, het hormoon neem, en gelukkig 14 weken zwanger ben van mijn eerste kindje,. maar enkele maanden na mijn operatie. En dit litteken ben ik nu zelfs trots op. Ik heb geen spijt van mijn beslissing. Voel me 200% beter dan de laatste jaren.
Ik hoop dat dit wat duidelijkheid gegeven heeft. Al is het natuurlijk geen leuk nieuws.
Maar misschien heb je geluk, en is het geen Graves.
Alvast heel veel succes.
