Heftige ruzie waar baby bij was...

G

Gebruiker10255699

<p>Hallo, mijn vriend en ik zijn vanmiddag erg geschrokken. We houden van elkaar en hebben een geweldige zoon van nu 6 maanden. Helaas is slapen niet zijn hobby en valt d wborstvoeding zwaar op mijn lijf, plus mijn vriend heeft het heel druk met werk en stress. Onze zoon wordt om de 2 uur wakker. Het komt erop neer dat we al best een lange tijd onder spanning staan en knuffelen er niet veel meer van komt. We hadden weleens ruzie waarbij vooral ik helaas ging roepen, ik besef me maar al te goed dat ik daar aan moet werken zeker omdat de baby er nu ook weeens bij is.</p><p>helaas hadden we vanmiddag heel kort een hele heftige ruzie die uit de hand liep. We roepen naar elkaar op de gang en hoewel mijn vriend altijd de rust zelve is schiet hij nu uit zijn slof en gooit een stoel bruut op de grond. Helaas waar de baby vlak naast ligt (we veilig uiteraard maar hij kreeg het dus zeker mee).</p><p>we zijn allebei ontzettend misselijk van het gebeuren en erg geschrokken we zijn er letterlijk stil van en willen absoluut voorkomen dat dit ooit nog gebeurt. Hoe weten we niet, we laten het zakken en morgen praten we verder. De baby schrok maar huilde niet. Ik heb m direct opgepakt en ben met hem naar buiten gegaan en liet hem wat blaadjes pakken (dat vindt hij leuk).</p><p>Hebben we onze baby iets aangedaan of schade aangericht aan zijn welzijn? Hij is verder best vrolijk gaan slapen en leek ondanks alles toch wel redelijk zichzelf. Maar ik blijf maar piekeren over of het iets heeft gedaan bij hem. laat staan dat ik weet dat mijn vriend en ik nog heel wat werk aan de winkel hebben om elkaar weer te vinden :-(. Ik ben er echt kapot van. We zijn ook zo moe.</p>
 
Ik krijg een beetje rillingen van je bericht maar goed dat je er wat aan doet nu en in ieder geval al hier aan de bel trekt. Besef ondanks weinig slaap of hoe de situatie ook is, dit niet kan.
 Hier wordt niemand gelukkig van. Zoek hulp of in meer kinderopvang zodat jullie tijd hebben voor jullie zelf of om bij te tanken, of ga in relatieherapie of iets maar doe er iets aan. Misschien ben je nu nog niet te laat en werk aan de band met je partner, zodra jullie gelukkig zijn breng je dat ook over op de kleine. Ja het is af en toe zwaar maar dit kan niet. Onderneem actie dat is wat ik je wil mee geven en ik wens je veel succes!
 
Lieve mama, wat is het soms heftig en zwaar hè! Van alleen deze keer zal je kindje geen schade oplopen. Wees lief voor jezelf, het gebeurt iedereen wel eens dat ze uit hun slof schieten waar hun kindje bij is. 


Het beste wat je kunt doen pak je al op, nakelijk samen kijken hoe je dit op kunt lossen zodat het niet opnieuw gebeurt. 
 
Misschien eindigde ik me reactie iets te kortaf. Zorg dat je wat ruimte krijgt om af en toe wat slaap in te halen, laat elkaar in het weekend om de beurt bij slapen of ga in de avond optijd naar bed. Laat eventuele alcohol staan of minder het want dat maakt ook sloom. Vraag familie om keer op te passen voor een date night. En tot slot een dikke knuffel voor jullie als kersverse gezin, maak er wat moois en geniet van elkaar en jullie kleine wonder! Het is niet iedereen gegeven om zo'n klein mooi gezond wonder te mogen krijgen, wees er zuinig mee en op en wordt (nog) gelukkig(er)!
 
Het lijkt me niet dat een enkele ruzie veel schade kan geven maar het is wel een goede wackup call voor jullie. Het is pittig hoor, vooral het eerste jaar met weinig slaap. Probeer samen, of eventueel met hulp van professionals, hierover te praten hoe dit te voorkomen en wat je op het moment kan doen. Ik vind het in ieder geval wel erg knap dat je hier bewust van bent en je het erkent. Hoop dat jullie volgende ruzies weten te voorkomen maar kinderen voelen de sfeer natuurlijk wel ??
 
Ruzie maken hoort bij het leven en jullie kindje leert nu ook dat je het na een ruzie het weer goed maakt. Natuurlijk is het niet fijn, maar ik denk dat heel veel ouders in het eerste jaar regelmatig krijsend tegenover elkaar staan uit frustratie en slaapgebrek. Wij hebben ook wel van die momenten gehad hoor. Zoals eerder al de tip werd gegeven: het is vaak een teken dat je te moe bent en dus moet je gaan kijken wat je daar aan kunt doen. Bij ons helpt het om strenger te zijn met op tijd naar bed gaan en om elkaar af en toe ook even een momentje te gunnen waarop de ander iets voor zichzelf kan doen.
 
Ik vind dat er een beetje heftig wordt gereageerd, ik vind niet dat je hier professionele hulp voor nodig hebt. Ik sluit me aan bij Tulipaa, probeer verder te voorkomen dat de frustraties zo hoog oplopen. Even met naar buiten lopen voordat het escaleert bijvoorbeeld, je weet nu hoe het kan gaan. Zorg er vooral voor dat je baby in ziet dat jullie het weer goed maken. 
Je lijkt me een ontzettend lieve en zorgzame moeder, zo'n baby kan echt wel een keer geschreeuw en een knal verdragen. Natuurlijk is het niet fijn voor hem, en wil je het zoveel mogelijk voorkomen, maar het kan een keer gebeuren. Volgende keer gaat het beter!
Je komt vanzelf weer aan meer slapen toe en dan kun je weer aan je relatie gaan werken. Nu moeten jullie vooral beiden zoveel mogelijk tijd aan zelfzorg besteden. Veel sterkte! 
 
Ach, kan een keer gebeuren hoor. Geloof me, dit gebeurt de beste wel eens. Je kindje kan idd echt wel een keer een knal en wat geschreeuw verdragen en gelukkig is het goed gegaan deze keer. Het is logisch dat je geschrokken bent en onthou dat voor de volgende keer. Ga dan idd wat eerder naar buiten ofzo om even te luchten
Ik heb 2 dochters van 2.5 jaar en 11 maanden. En ja, wij maken ook ruzie. Vorige week nog was ik het zó beu dat ik de baby in de armen van mn man duwde en naar buiten ben gerend om even 10 minuutjes in mn eentje te wandelen en te huilen. Dat is soms nodig.
Voel je niet schuldig, dit kan gebeuren. Iedereen maakt ruzie hoor, geloof me. Probeer er alleen de volgende keer anders mee om te gaan.
Ik heb zelf mijn oudste dochter een keer geslagen  met een shirt, zo in haar gezicht. Ze was toen 15 maanden oud en zó aan het drammen. Het gebeurde gewoon. Dat was ook niet goed van me en ik herinner mezelf er aan als ik weer eens boos ben op de kinderen. Dat mag niet nogmaals gebeuren, dus dat is een les voor me geweest.
Besef je dat je dus niet de enige ben, dit gebeurt echt elke moeder wel eens hoor.. mij tenminste wel dus. 
Het is gewoon énorm pittig met kleine kinderen, zeker het eerste jaar, maar daarna ook nog wel. Probeer vooral een manier te vinden om zelf rust te vinden en het samen te doen, want de pittige momenten zijn nog niet voorbij hoor..
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan