Helaas...

Hoi lieve Scorpy,

Ik schrok zo, toen ik jou naam met het stukje helaas zag staan. Het eerste wat ik dacht was; oh shit, het zou toch niet.
Ik vind het zo erg voor jullie. 12 wkn, dan denk je toch zo'n beetje in de veilige zone te komen. En dan een paar dgn al angst te hebben en telkens weer gerust gesteld te worden door een kloppend hartje, vreselijk. Ik zat je stukje echt met kippenvel te lezen. Hopelijk komt je vriend heel snel thuis en kunnen jullie dit verdriet samen verwerken.
Neem uitgebreid de tijd om dit te verwerken, praat er goed over met elkaar. Kunnen ze er nog achter komen hoe het is gekomen?

Je krijgt een dikke knuffel van mij.
Hou je taai.

Kruimel
 
Lieve Scorpy,
Het kippevel loopt even over mijn lichaam. Wat vind ik dit vreselijk voor jullie!!!! Weet ook niet de juiste woorden te vinden.
Hoop dat jullie dit verlies een plekje kunnen gaan geven.

Heel veel sterkte

Liefs Yvet
 
Wat vreselijk dit!!! Ik wil je heel veel sterkte wensen! En hopelijk is je man snel thuis, zodat jullie elkaar kunnen steunen in deze moeilijke tijd! Heel veel sterkte.

Liefs,
Kim
 
Lieve Scorpy,

Wat een vreselijk bericht.. denk je inderdaad eindelijk in de 'veilige zone' te komen... Ik wens je heel veel sterkte om dit te verwerken, neem er de de tijd voor want het is niet niks allemaal. Ik hoop dat je lief snel terugkomt zodat jullie dit samen een plekje kunnen geven.

Heel veel liefs van Saar
 
Ooooh, wat vind ik dit erg voor jullie!!
Vreselijk.... heb je er even aan mogen ruiken, moet je het weer inleveren....Heel erg hard voor jullie.

Heel erg veel sterkte gewenst!!

Dikke knuf, Britt
 
Lieve Scorpy,

Natuurlijk is het niet erg dat je verhaal lang is geworden. Alleen had ik het liever niet gelezen!!!! Wat vreselijk!!!!! Ik hoop zo voor je dat je mannetje weer snel thuis kan komen en dat jullie elkaar kunnen steunen. Als je je tot die tijd alleen voelt, kom je maar naar het forum. Heel veel sterkte meis......

Liefs, Kippie
 
Mijn god.....wat ontzettend erg voor jullie.
De ergste nachtmerrie van ons allemaal....eindelijk zwanger mogen zijn....en 12 weken verder mogen komen en dan nog....zomaar ineens het wondertje verliezen....
Terwijl je net de opluchting gaat voelen in de veiligheid te gaan komen....
Met tranen in mijn ogen en kippenvel over mijn hele lichaam lees ik je verhaal.
Zo verschrikkelijk! En zoveel extra moelijk omdat je man nog ver weg is....
Ik hoop dat hij snel weer bij je is en dat jullie dan samen de kracht kunnen vinden om het verlies te verwerken en weer verder te gaan..
Ik weet gewoon niet wat ik verder moet zeggen....het leven is zo oneerlijk!
Ontzettend veel sterkte lieve Scorpy!
Liefs Linnepinnie
 
Even naar boven...ik zag ook het misverstand dat er gedacht werd dat niemand op het vreselijke nieuws van Scory had gereageerd. Maar niets is  minder waar!
Scorpy we denken allemaal aan je!!! Je zit in ons hart! We delen je verdriet voor zover wij daartoe in staat zijn!!
Nogmaals sterkte van ons allemaal met dit grote verdriet!
 
Terug
Bovenaan