A
Anoniem
Guest
Hallo ontzettende lieve meiden,
Jullie reacties en meeleven doen me goed, hartverwarmend. Ontzettend bedankt daarvoor.
Het gaat vandaag voor het eerst lichamelijk beter met me, heb bijna geen pijn meer. Ik vloei nog wel redelijk en ben verder volledig uitgeput en verzwakt. Vannacht voor het eerst weer redelijk geslapen en eten gaat nu ook een beetje beter. Maar dat hoort er allemaal bij. Op de een of andere manier klopt het dan ook, als ik me nu meteen weer lichamelijk goed zou voelen zou het net zijn alsof er niks geweest is, en dat is natuurlijk niet zo. Begin ook een beetje uit de shock toestand te komen. Mijn allerliefste mannetje zit helaas nog in het buitenland maar komt uiterlijk zaterdag a.s. terug. Pas dan kan ik me gaan overgeven aan alle gevoelens (want de tranen komen nog steeds niet), dat moeten we samen doen. Het is nu net alsof een ander het heeft meegemaakt als ik erover praat, alsof ik het niet over mijzelf heb... zelfbescherming heet dat zeggen ze... Ik denk ook dat dat zo is. Zodra we met zijn tweetjes zijn zal het verwerken pas kunnen beginnen. We hebben besloten dat we ons kindje ergens op een mooi plekje gaan begraven, klinkt misschien raar maar voor ons is dat de enige goede manier om afscheid te kunnen nemen.
Nogmaals ontzettend bedankt voor jullie lieve en hartverwarmende reacties, dat doet me echt heel goed.
Liefs Scorpy
Jullie reacties en meeleven doen me goed, hartverwarmend. Ontzettend bedankt daarvoor.
Het gaat vandaag voor het eerst lichamelijk beter met me, heb bijna geen pijn meer. Ik vloei nog wel redelijk en ben verder volledig uitgeput en verzwakt. Vannacht voor het eerst weer redelijk geslapen en eten gaat nu ook een beetje beter. Maar dat hoort er allemaal bij. Op de een of andere manier klopt het dan ook, als ik me nu meteen weer lichamelijk goed zou voelen zou het net zijn alsof er niks geweest is, en dat is natuurlijk niet zo. Begin ook een beetje uit de shock toestand te komen. Mijn allerliefste mannetje zit helaas nog in het buitenland maar komt uiterlijk zaterdag a.s. terug. Pas dan kan ik me gaan overgeven aan alle gevoelens (want de tranen komen nog steeds niet), dat moeten we samen doen. Het is nu net alsof een ander het heeft meegemaakt als ik erover praat, alsof ik het niet over mijzelf heb... zelfbescherming heet dat zeggen ze... Ik denk ook dat dat zo is. Zodra we met zijn tweetjes zijn zal het verwerken pas kunnen beginnen. We hebben besloten dat we ons kindje ergens op een mooi plekje gaan begraven, klinkt misschien raar maar voor ons is dat de enige goede manier om afscheid te kunnen nemen.
Nogmaals ontzettend bedankt voor jullie lieve en hartverwarmende reacties, dat doet me echt heel goed.
Liefs Scorpy