Help! Pijn bij het voeden!

Hoi Dirksmama,
Wat zeg je me nou!!??? Nog nooit van gehoord. Leg eens uit, wat is dat precies? Ik zou namelijk heel blij zijn om te weten waarom het nooit gelukt is bij mij. En, stel dat het vaatkramp was, waarom de dames lactatiedeskundigen en kraamverzorgers en verloskundigen hier dan niet opgekomen zijn.
Groetjes,
Ivy
 
Hoi dirksmama,

Ik had begrepen dat vaatkramp/vasospasme/Raynauds meer een symptoom is van onderliggende schade door oorzaken zoals schimmelinfectie of verkeerd aanleggen. Ik heb weleens dat mijn tepel een beetje wit wegtrekt tussen de voedingen (in feite slechte bloedstoevoer) maar had dus het idee dat dat kwam door onderliggende oorzaken, wat ze dan ook zijn (daar ben ik dus nog steeds niet uit). Volgens mij zou ik, als ik alleen vaatkramp had en verder geen andere aandoening, alleen op die momenten dat de tepel wit is last van pijn moeten hebben. Maar wie weet...? Ik zal eens kijken naar de behandeling die Jack Newman voorschrijft.

Hier nog wat info voor Ivy (bron: www.borstvoeding.com):


Het Syndroom van Raynaud wordt veroorzaakt door vaatkrampen die maken dat er naar bepaalde delen van het lichaam geen bloed kan stromen. Het gebeurt als reactie op een daling van de temperatuur. Meestal komt het Syndroom van Raynaud voor in de vingers, bijvoorbeeld als iemand op een koude dag vanuit een warm huis naar buiten gaat. (...) Het Syndroom van Raynaud kan ook in de tepels plaatsvinden en dit gebeurt vaker dan men in het algemeen denkt. Het kan voorkomen naast elke oorzaak van pijnlijke tepels en is feitelijk waarschijnlijk een gevolg van de schade, maar het komt ook, af en toe, voor zonder dat er enige andere vorm van tepelpijn is.
Meestal treedt het Syndroom van Raynaud op na de voeding, als de baby al van de borst is. Waarschijnlijk is de kamertemperatuur kouder dan de temperatuur in de mond van de baby. Als de baby de borst loslaat, heeft de tepel zijn normale kleur, maar snel, binnen minuten of zelfs seconden, begint te tepel wit te kleuren. Moeders beschrijven meestal een branderig gevoel in de tepel wanneer deze van kleur verandert. Als de tepel een tijdje lichter werd, kan hij opnieuw zijn gewone kleur aannemen (als de bloedtoevoer naar de tepel weer op gang komt) en dan voelen moeders een kloppende pijn. De tepel kan gedurende enkele minuten of zelfs gedurende 1 à 2 uur voortdurend van kleur (en van soort pijn) veranderen.
De behandeling bij het Syndroom van Raynaud is het wegnemen van de oorspronkelijke oorzaak van de tepelpijn (slecht aanleggen, schimmelinfectie, enz.). Vrijwel altijd zal de pijn, veroorzaakt door het Syndroom van Raynaud, verminderen als de oorzaak van de andere tepelpijn is weggenomen (door beter aan te leggen, spruw te behandelen enz.), maar wel langzamer.
 
Hoi,
Bedankt voor de uitleg, ik had ook al een beetje op internet gecheckt wat het syndroom inhield. Maar dit is het toch niet geweest bij mij. Mijn pijn was tijdens het drinken. Aanleggen deed het meest pijn, maar ook tijdens het drinken bleef de pijn in volle hevigheid. En het was geen brandend gevoel in de tepel, maar het gevoel alsof er keer op keer messen in je borst gestoken werden, heel gemeen stekende pijn.
Weet dus nog steeds niet wat het is geweest. Nouja, misschien hoor ik het nog een keer.
Ivy
 
Zo, ben nu begonnen met Gentiaanviolet. Het valt me alles mee met de "knoeiboel" die het zou veroorzaken. Wel heeft David nu knalpaarse lipjes....  Maar ja, dat hoort erbij. We zullen zien of het wat oplevert.

Zoals jij de pijn beschrijft heb ik het ook, Ivy. Maar ook tussen voedingen vaak "prikkelend" gevoel in de borst zelf. En de tepels zijn erg gevoelig, droog ze nu niet meer met een handdoek maar met keukenpapier.
 
Ik heb een zoontje van bijna 3 weken en ik heb echt in het begin verschrikkelijke pijn gehad bij het voeden. Elke haal die hij maakte voelde ik, uiteindelijk kwam ik er met de lactatiekundige achter dat het zijn tong is. Hij kon zijn tong niet op zijn onderlip leggen omdat het tongriempje te kort was hierdoor kon hij dus ook zijn tong niet onder mijn tepel leggen.
Misschien kan dit verhaal je helpen als er geen andere oorzaak gevonden kan worden. Op borstvoeding.com staat er veel info over. De meeste lactatiekundige weten volgens mi hier ook veel van af.
 
Hoi,
Bedankt PallecM voor je verhaal, maar dat is het bij mij ook niet geweest. Ik heb bv bij drie kinderen geprobeerd en drie keer hetzelfde verhaal. Gelukkig is er nu geen noodzaak meer om te weten wat het is geweest, aangezien ik nooit meer bv hoef te geven, ik ben namelijk klaar met de baby's.
Soms zou ik alleen willen dat er een verklaring voor zou zijn. Je wordt soms een beetje boos van mensen die zeggen dat iedereen bv kan geven en dat het 'wel aan het aanleggen zal liggen' etc etc. Na drie kinderen werd ik echt moe van telkens dezelfde adviezen en redenen die genoemd werden...alsof ik daar niet zelf al lang aan had gedacht...of 1 van de vele lactatiedeskundigen/kraamverzorgsters. Laten we zo zeggen, het was erg vermoeiend. Maargoed, ik leg me er maar bij neer dat ik het niet weet. Vind ik niet zo heel erg meer hoor. Het is goed zo.
Ivy
 
Die messteken komen me toch heel bekend voor, heb zelf nl. ook Ranauds gehad, en dat voelde alsof er met messen in de borst geprikt werd, en dan werden die messen even omgedraaid. Echt heel pijnlijk. Door de omstandigheden moest ik zelf voeden, maar ik kan me heel goed voorstellen dat iemand om die reden stopt.
 
Volgens de lactatiekundige is het niet het tongriempje. Hij kan zijn tong ook prima uit zijn mond steken. Het is inderdaad heel vervelend als je niet wat wat het nou is. De huisarts vind dat hij te hard zuigt en daarmee is dan de kous af. Ze doet geen moeite om mee te denken en mij verder te helpen. Ik heb wel voor elkaar gekregen dat ze me medicijnen voor schimmelinfectie voorschreef, maar ze was duidelijk sceptisch. Ik heb dus ook helemaal geen zin meer om terug te gaan nu gebleken is dat de medicijnen niet werken.

De  pijn gaat op en neer, bij de ene voeding is het milde pijn, bij de andere doet het erg zeer. Tot nog toe kan ik de stap niet zetten ermee te stoppen. Ben ondertussen toch gehecht geraakt aan het borstvoeden, ondanks de pijn.

Ik hoop dat ik er ooit nog achter kom wat het is. Alle tips en suggesties blijven welkom!
 
Terug
Bovenaan