Help, slaapdrama

<p>Hi!</p><p>Mijn dochter van 13 maanden is nooit een goede slaper geweest. De nachten dat zij heeft doorgeslapen zijn echt op één hand te tellen. <br />Helaas lukt het haar ook nog steeds niet om zelfstandig in slaap te vallen. Ik (of mijn partner/oma/opa) gaat samen met haar liggen om in slaap te vallen om dan vervolgens over te leggen. S’nachts wordt zij ook nog tenminste 1 x wakker en moeten dan ook samen met haar gaan liggen zodat ze weer in slaap valt. <br /><br />Zij ligt dan met haar buikje op mijn buik en we knuffelen tot zij in slaap valt. Een andere manier om haar te laten slapen lukt gewoon niet. Er gaan dan uren overheen en slapen doet ze echt totaal niet.</p><p>Zijn er meer ouders die dit herkennen en hoe hebben jullie dit afgeleerd? Wij zijn er geen voorstander van om ons kind te laten huilen net zo lang tot ze gaat slapen. Alle tips zijn welkom, want begin me inmiddels een beetje zorgen of ze niet allang zelf in slaap zou moeten kunnen vallen.</p>
 
Ja dat zou ze op die leeftijd wel zelf moetrn kunnen. Gaat ze ook naar een kinderdagverblijf ofzo? Of er is vast wel eens een oppas of opa/oma geweest die haar op bed heeft gelegd? Hoe gaat dat dan? 
Ga je er altijd bij liggen? Ook de slaapjes overdag? Ze valt dus nooit uit zichzelf in slaap? Ik ben bang dat het ondertussen gewenning is geworden.....
 
Hmm ik ben ook bang dat dit gewenning is geworden en dus moeilijk af te leren..
Ik denk dat het afgebouwd moet worden. Je kunt haar bijv eerst naast je leggen ipv op je buik. Als dat goed gaat weer een stapje verder afstand nemen. Net zolang tot ze je niet meer nodig heeft.
Hierin zul je dan wel heel consequent moeten zijn. Lastig! Veel succes!
 
Wat zullen jullie moe zijn! 
Wij hebben meestal geluk met onze dame, dus helaas geen herkenning. Wel in het deel dat je laten huilen niet ziet zitten. 
Als jullie echt ten einde raad zijn, zou je zo'n slaapconsulent kunnen raadplegen. Kost alleen wel wat...
Slaapt ze op haar eigen kamer als je haar overlegt? Of doen jullie aan cosleepen? Dat zou misschien nog een tussenstap zijn, eventueel?
 
Ik heb die fout ook gemaakt 12 jaar terug met me zoon. Ik had hem aangeleerd samen slapen omdat hij ook niet wou slapen. We moesten hem als hij sliep ook wegleggen. Hij werd ouder dus wou hij natuurlijk niet alleen slapen, toen de keus gemaakt tot hier en niet verder en hem laten huilen. Het heeft een tijdje geduurd maar hij heeft het geaccepteerd. 
Toen me tweede zoon 2 was geboren had ik zo iets van met hem ga ik niet de zelfde fout maken. Hij is nu 2 en geen moeilijke slaper. 
 
 
Onze middelste is inmiddels 1.5 en ook een moeilijke slaper. Bij hem hielp het ook om heel langzaam iets meer afstand te nemen. Bij ons ging dit heel langzaam omdat we ook absoluut niet de kinderen willen laten huilen. Is niet hun eigen schuld dat het zo gelopen is ? ons plan was als volgt:
- Eerst naast je in slaap laten vallen tegen je aan.
- Een paar dagen later iets meer ruimte ertussen.
- Vervolgens op een stoeltje tegen het bed aan zitten
1 stoeltje om de dag/paar dagen iets verder weg richting de deur zetten en van daaruit de overgang maken naar zitten op de gang. Indien nodig laten merken  dat je er nog bent ookal ben je uit het zicht. Uiteindelijk kun je dan de overgang maken naar gewoon weglopen. 
Succes alvast! 
 
Bedankt voor de reacties!
Opa en oma gaan inderdaad ook samen met haar liggen tot ze in slaap valt.
Ben nu begonnen met naast haar liggen en gaan proberen het zo af te bouwen. Hopelijk gaat het niet al te lang duren en zonder huilen.
 
Mijn zoontje bijna 13 maanden heeft dit ook regelmatig. Ben er ook geen voorstander van maar dacht ik laat hem even huilen en na nog geen 2 minuutjes werd het mompelen en 5 minuutjes verder en meneer is vertrokken.
 
Terug
Bovenaan