Help, slaapdrama

Zo herkenbaar, wij kwamen er achter dat onze dochter een Buiksluiper was/is. 
 
Zij sliep nergens, behalve bij bij ons op haar buikje.. Toen hebben wij haar op haar buikje in bed gelegd, en ze sliep als een roosje. 
 
Wellicht is dit ook bij jullie meisje het geval.
 
Wat ik me afvraag, zonder iemand te willen kritiseren (want ik denk ook, iedereen moet doen waarbij hij/zij zich goed bij voelt):
Een slaaptraining houdt idd meestal in, dat je het kindje (even) moet laten huilen. Echter is dit vaak maar beperkt tot weinige dagen (of zelfs korter), en uiteraard kan je zelf bepalen hoe lang je het kind laat huilen. Dus je kan ook elke minuut terug gaan als dat beter voelt. Maar als het lukt kan je kindje daarna wel zelf in slaap vallen.
Zou dit niet wellicht, op lange termijn, voor minder huilen door je kindje zorgen? Want ik heb het idee dat een kind dat moelijk slaapt wellicht op andere momenten meer huild (door vermoiedheid oid).
Ik denk dus dat laten huilen niet per se slecht is voor een kind. Maar ik snap helemaal dat het erg moeilijk kan zijn! Dit alleen ter overweging.
 
 
Heel herkenbaar. Ons zoontje is nu 3 en slaapt nu goed en door! Dat was wel anders. Het eerste jaar heb ik denk ik max 5 uur per nacht geslapen (ook mede door de borstvoedingen), maar mijn zoontje sliep nooit zelf in. We hebben wat afgelopen om hem heen en weer te wiegen. Na 2 maanden ging t wat beter, ondat we er achterkwamen dat hij een buikslaper is. In het eerste jaar had hij wel 3 nachten doorgeslapen in zijn eigen bed! En toen gingen we met vakantie hij was 13 maanden. En wilde alleen nog maar bij ons in bed!! Ah!! Laten huilen doen wij niet. Wij kunnen het niet en daarnaast heb ik gelezen in wetenschappelijke artikelen dat het ook niet goed is voor de ontwikkeling. Maar ieder zijn ding. Daarnaast is laten huilen iets westers. Als ik met vakantie was zag ik nooit babies/kleine kinderen huilen, want ze waren altijd bij hun moeder. Uiteraard wel een keer op een blauwe maandag geprobeerd, maar ons zoontje ging er bij hyperventileren zo gestresst was hij dus dat nooit meer! 
Wij hebben met 13 maanden na de vakantie ons zoontje bij ons in bed laten slapen. Eerst tussen ons in en toen aan de buitenkant van mijn kant. Ik had zijn ledikant naast mij gezet zodat hij niet uit bed viel, maar ook om hem gegeven moment in zijn eigen bed te leggen. Zodat hij weer daaraan wende. Dat probeerde we dan steeds vaker. Mocht hij weer huilen dan pakte ik hem weer bij mij. En dan weer zo van voor af aan. Wij hadden ook onze nachtrust nodig! Wij warenzo moe! s Nachts werd ons zoontje vaak wakker (wilde slaper met veel draaien) doordat hij verstrengeld lag tussen de spijlen van het ledikantje. We hebben toen een bedbumper gekocht. Dat was een verademing. Hij ging toen nachten doorhalen. Nou dan wordt je s nachts wel wakker om te kijken of het goed gaat! Hij werd bijna twee en toen hebben zijn bed in zijn eigen kamer gezet. Dat ging. Altijd voor het slapen gaan een verhaaltje, wat drinken en bleven we even bij hem zitten op de stoel in zijn kamer. Dat doen we nog steeds, maar hij slaapt binnen 15 minuten. Dus nu gaat het prima! Wellicht kan je hier iets mee. En zoals de voorgaande berichten, je bent niet de enige! 
 
Terug
Bovenaan