Wij hebben afgelopen April voor de keuze gestaan om een zwangerschap van twaalf weken af te breken. Op een woensdag nietsvermoedend naar de verloskundige, daar was in eerste instantie alles goed.... Totdat ze bij de laatste foto een verdikte nekplooi zag. Gelukkig konden we die zelfde middag al naar het ziekenhuis waar de gynaecoloog het bevestigde dat het er niet goed uit zag. We stonden voor de moeilijkste keuze uit ons leven, geen tijd meer voor verdere onderzoeken. Want binnen drie weken zouden we gaan trouwen en als de arts al zo duidelijk sprak dat het niet gezond zou zijn waren die onderzoeken ook niet echt meer een meerwaarde toch?
Dus een week na het bezoek bij de verloskundige lag ik ineens in het ziekenhuis te bevallen. Hoewel het natuurlijk een klein hummeltje was maakt het voor ons niet minder pijnlijk. En sommige opmerkingen die je krijgt ook, zoals bij jullie is het in ieder geval gelukt. Tevens loop ik ook tegen het feit aan dat een kennissen van mijn man in september is uitgerekend en een ander stel in December. Mijn uitgerekende datum zou 1 November zijn geweest. Dat maakt het erg confronterend soms en pijnlijk. Hebben jullie tips hoe jullie hiermee zijn omgegaan?
Alvast bedankt!