Vandaag hadden mijn vriend en ik een extra 20 weken echo in maastricht omdat men een vermoeden had dat ons kindje een groeiachterstand zou hebben. Na een heel onderzoek blijkt dat ons kindje kern gezond is en dat we in blijde verwachting zijn van een meisje. Ik heb zelf al een dochtertje van 7 en voor mijn vriend is dit zijn eerste kindje. Toen we naar buiten liepen stonden de tranen in mijn vriend zijn ogen, tijdends de terug weg naar huis zei hij bijna niets tegen mij, het enige wat ik uit zijn mond kreeg was dat hij geen meid wil en dat hij het sneu vind voor mij omdat hij zelf niets met haar zal hebben. Toen we thuis kwamen heeft ie zijn jas gepakt en is nu lopend door de stromende regen naar de stad om wat te gaan drinken. Ik heb de afgelopen week veel zorgen gehad over de gezondheid van ons kindje en nu blijkt dat ze gelukkig kerngezond is en toch voel ik me op dit moment erg klote. Ik weet niet wat ik hier mee aan moet, ik ben zo bang dat hij dadelijk inderdaad niets van haar moet weten en dan. Ik heb nog nooit iemand zo teleurgesteld gezien.