Het is over

A

ANONYMOUS_USERNAME

Het is over.
Het hartje van ons kindje klopt niet meer.
Ik kan niet beschrijven hoe ik me voel.
Dat mensen hier dit al meerdere malen hebben meegemaakt.
Ik snap niet hoe jullie er mee om kunnen gaan.
Ik voel me totaal machteloos.
Voor ons nu dus de tweede maal.
Ik zit nu dus te wachten tot het loskomt.
Lange dagen alleen thuis en heel veel huilen.
WAAROM? Ik begrijp er helemaal niets van.
Het is een oneerlijk KL@##$$$te zooi op deze wereld.
Waarom een hartje laten kloppen als het toch niet goed is?????
Ik kan hier echt niet bij.
Ik denk dat ik dit niet nogmaals kan doorstaan.
Dat betekend dat dit onze laaste kans op een babytje was.
Heb de laaste 1 1/2 jaar aardig wat voor mijn kiezen gehad.
Eerst mijn papa verloren en nu twee maal dit meegemaakt.
Ik kan er echt niets meer bij hebben.
En ik mag gelukkig zijn want ik heb al een dochtertje, maar zij wil zo graag een broertje of zusje.
Het is echt niet eerlijk.
NIET EERLIJK

IK zal ook niet meer hier op het forum komen.
Heb de 1 e keer er veel aan gehad, maar het kan je niet altijd helpen.
Zoals ik al eeder schreef heb bewondering voor mensen die dit al diverse male doorstaan. Ik denk dat ik dat niet kan.
Je lees hier ook vaak dingen die je raken of waardoor je je zorgen maakt.
Damens heel erg bedankt voor de luisterende oren en de steun.
Maar hier moet ik alleen uitkomen.
Weet nu nog niet of dit gaat lukken. Maar ik zal toch door moeten voor ons dochtertje.
Zij heeft ook niets aan een mama die alleen maar huilt.

Nogmaals bedankt damens en jullie allemaal veel sterkte en geluk
 
Hee meis,

wat verdrietig he. Het is echt een k** gevoel. En je vraagt je nu af hoe nog weer hoop hebben voor de toekomst, hoe weer vertrouwen krijgen in jezelf en alles om je heen. Het lukt je echt waar. Praat, schreeuw, uit het zoals jij wilt, geniet van je meisje en neem de tijd. Op een zeker moment en waarschijnlijk sneller dan dat jij denkt, zie je weer een zonnestraaltje en weet je dat er voor jou ook nog veel moois komt.

Sterkte
Miep

PS: waarom was dit jouw laatste kans, als ik zo vrij mag zijn dat te vragen?
 
Lieve pv,

Je schijft dat je niet meer op het forum zult komen maar ik wil toch reageren! Ik vind het zo verschrikkelijk voor jullie! Natuurlijk voel je je op dit moment alsof je je nooit meer beter zult voelen.
Het is een dooddoener om te zeggen dat je over een tijd hier anders tegenaan kunt kijken, dit grote verlies toch een plekje hebt kunnen geven. Ookal zal het altijd pijn blijven doen! Maar het is wel waar.
Ik wil jullie heel veel sterkte wensen en je toch adviseren om er wel met mensen over te praten, op deze manier het een plek te kunnen geven! Je hoeft het niet alleen te doen.

Heel veel liefs Ineke
 
Hallo
Ik sluit me bij de dames aan. Nu ben je, net zoals wij in het begin waren, (want oh...jouw verhaal klinkt ons heeeel bekend in de oren) verdrietig en  nog eens verdrietig. Dan ook nog eens je pa die er niet meer is. Het is nu even te veel voor je. En dat is ook logisch joh. Ik ga je geen adviezen geven want iedereen verwerkt het op zijn eigen manier maar wat ik je wel wil zeggen, als je je zó rot voelt dat je het liefst even niet meer zou willen bestaan kom dan hierheen en wij luisteren!!! Wij wéten wat je doormaakt, wij wéten wat je voelt!!! Ook nu denk ik nog wel eens terug aan mijin miskraam en echt, ik voelde me net zoals jij nu beschrijft. Maar door hier af en toe te schrijven, nou echt, super die meiden hier!!!
Hee, heeeel veel sterkte en we denken aan je!! Echt waar!!

veel liefs Costa

 
Lieve PV,

Wat verschrikkelijk voor jullie!!! Ik weet haast niet wat ik moet zeggen maar kan me je gevoel zo ontzettend goed voorstellen. Ik heb de angst voor een tweede mk de afgelopen twee weken ook gevoeld en zou precies hetzelfde hebben gereageerd.

Neem je tijd lieverd om je verdriet te verwerken. Je gelooft het nu nog niet maar het zal een plekje krijgen en dan gaat ook dat zonnetje voor jou weer schijnen. Verwerk het op je eigen manier!!!!  Maar als je er behoefte hebt schrijf het dan toch van je af. We zijn er voor je.

Heel, heel veel sterkte meer kan ik gewoon niet zeggen.

Denk aan je!

Liefs,
Daantje
 
reactie op jullie berichtjes.
 De vraag waarom dit mijn laaste kans was dat ik tijdens deze zwangerschap
zo veel onzekerheid en angsten dat dat overheerste.
Dit is niet goed voor mijn psyge.
Dat kan ik gewoon niet nogmaals aan.
Deze pijn en verdriet nogmaals Nee dat kan ik echt niet aan.
Nu zal iedereen zeggen dat denk je nu, maar dit dacht ik ook al toen ik dacht dat deze zwangerschap nog goed was.
Elk pijntje elk dingentje ik was zo gespannen als een veer. Overal zocht ik wat achter.

Thanks voor het luisteren
 
Lieve PV,

ik begrijp je helemaal, ook ik heb me afgevraagd waarom ik mezelf stort in onzekerheid, angst. En ik weet het antwoord, omdat ik weet dat het uiteindelijk beloond zal worden, dat ik ooit denk het is het allemaal waard geweest.

Voor jou is dat echt nog te vroeg. Praat er eens over met je verloskundige, huisarts of gynaecoloog. Neem even afstand, geniet van je lieve meisje en man, probeer alles een plekje te geven. Doe waar jij je goed bij voelt, en misschien als je mentaal weer opgekanpt bent, als je je weer lekker in je vel voelt, misschien durf je dan de stap weer te nemen.

Liefs
Miep
 
lieve PV,

Donkre wolken pakken samen,

boven jouw bestaan.

Ergens is er iemand ,

die je troosten wil,

niet ver hier vandaan.



Laat de tranen stromen,

vloeiend tot een stroom.

Laat je stem maar horen,

krijs en gil net wat je wil,

het is nu heel gewoon.



Toch is het als je verder kijkt,

nu nog niet te zien helaas,

dat er aan het verdriet een einde komt,

en ook jij dan zeggen kan,

ik ben mijn verdriet te baas.



Niemand die in jouw hart kan kijken,

niemand voelt die echte pijn.

Maar ik weet dat juist hier op dit forum,

er mensen zijn die naar je luistren,

en er altijd voor je zijn.





Heel heel veel sterkte en liefs

Hester  

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan