Het verhaal achter de naam van je kindje

De jongensnaam stond bij ons na 3 maanden zwangerschap al vast.
Bij de meisjesnaam duurde het tot 7 maanden voordat we eruit waren.
Onze dochter heet Délissa Susanna.
Wij wilden een naam die eindigde op issa.
Dus toen kwamen we delisa tegen, en die naam hebben we gepimpt tot délissa.
Susanna is de tweede naam van mijn moeder en zus, en de eerste naam van mijn oma en overgrootoma.
Maar eigenlijk ging het vooral om mijn oma, het is haar eerste achterkleindochter.
En het kan voorlopig nog erg lang duren voordat er weer een kleinkind op komst is. en dan is het nog maar afwachten of het een meisje wordt.
Dus vandaar Susanna.

Groetjes, conny mv Délissa (1-11-08)
 
Heel leuk, dit topic om dat te lezen van al die namen. En wat blijft een naam toch een persoonlijk iets he?!

@pippi: Heel grappig, ik ken een gezin met twee jongens en die heten ook Bjarne en Sverre. Je had dus al scandinavische namen voordat je naar Zweden ging??!!

Janine
 
Namen verzinnen vonden wij ook heel lastig. Een meisjes naam waren wij het al heel lang over eens. Dat zou Lieke worden. Maar helaas op 1 januari 2006 werd bij onze vrienden hun dochter Lieke geboren. Dus wij mochten een andere naam gaan zoeken. Uiteindelijk niet nodig gehad, want we hebben 2 zoons.

Wij hebben ze niet vernoemd. En ze hebben verder ook niet meer namen. Het  zijn gewoon lekker simpel Tijs en Stef. Tijs, daar waren we het snel over eens. Maar toen we voor Stef een naam moesten verzinnen, pfoe dat vonden we heel moeilijk. Toen ik zwanger was van Tijs hadden we heel veel moeite met een meisjes naam en toen ik zwanger was van Stef hadden we heel veel moeite met een jongensnaam. Omdat onze achternaam met een A begint wilde ik geen naam die begint met een A, omdat ik bij de initialen AA toch altijd aan Anonieme Alcoholisten moet denken. En de naam mocht niet eindigen met een A, omdat je dan gaat stotteren.

Uiteindelijk hebben we allebei 5 jongensnamen en 5 meisjesnamen opgeschreven en de naam die overeenkwam en het hoogst in die top 5 stond is het geworden.

Als Tijs een meisje was geweest, dan zou zij Meike heten en als Stef een meisje was geweest, dan zou zij Janneke heten. Toen ik zwanger was van Stef klopte de naam Meike niet meer. Heel raar, we vonden het nog wel een mooie naam, maar het voelde gewoon niet goed. Dus zijn we maar een andere meisjesnaam gaan verzinnen.

Groetjes,
Susan
 
Hej!

ff reageren op Janine. Ja Janine, inderdaad goed gelezen! Wij hadden Scandinavische namen voor er überhaupt ooit het idee was van een emigratie. Wel altijd al dol geweest op Scandinavië, onze vakanties gingen richting noorden ipv zuiden. We wonen nu 4 jaar in Zweden. Grappig dat je een gezin kent met 2 jongens met die namen, moet er van lachen, zijn wij dat dan niet gewoon??? Ha,ha.ha. Wel erg toevallig....
ik ken ook wel  NL mensen die in Duitsland wonen, die bij ons te gast geweest zijn, zonder hun twee kinderen, alleen die namen weet ik niet meer.
Linde is geen Scandinavische naam, maar wel goed uit te spreken hier. De naam Linda komt hier nl. ook wel voor. Groetjes Pippi
 
Wat leuk om allemaal te lezen en wat een bijzondere verhalen!
Hier het verhaal achter Amy Elisabeth:

Een jaar of vier geleden zaten we in de auto tijdens  te bedenken hoe we onze kinderen ooit zouden noemen (was nog zeer lange termijn planning). Na veel namen opnoemen en veel 'nee's' en 'getvers' van de andere kant hadden we het over vernoemen naar onze opa's en oma's maar we wilden dan geen ouderwetse naam. Mijn oma heet Emmi. Ik zei dat je daar dan 'Amy' van zou kunnen maken en plotseling waren we het eens. Daar dat een zeer uitzonderlijk feit is binnen onze relatie :) hebben we het er gelijk op gehouden. De naam Amy lag dus al heel lang klaar.
De dag nadat we de zwangerschapstest hadden gedaan kregen we te horen dat Marcel's oma darmkanker had en niet meer behandeld kon worden. We hebben haar toen al snel van de zwangerschap verteld en toen heeft ze geroepen: 'Dat ga ik nog meemaken! De geboorte van mijn vijfde achterkleinkind en daarna vind ik het wel prima.'  Al snel bleek dat ze dat niet meer  zou gaan halen en toen hebben we besloten  de kleine  naar haar te vernoemen (we wisten toen al dat  het een meisje is) en dus als tweede naam Elisabeth te geven (oma's volledige naam, want om haar nou Amy Bep te noemen....  ) en de naam te vertellen.    Dat was een heel mooi en emotioneel moment. Uiteraard moest ze haar mond dichthouden maar ze heeft aan iedereen die het weten wilde verteld dat zij de naam wist en dat ze die mee zou nemen, haar graf in. (slik, snik)
Nog een leuke anekdote: Tot op de dag van de bevalling hadden we geen jongensnaam. Wel over nagedacht maar nooit de juiste gevonden. Gewoon voor het geval dat er toch iets niet goed gezien was op de echo. Toen Amy was geboren kreeg ze gelijk allemaal doeken om zich heen en lag ze lekker een poosje op mijn buik. Marcel is toen aan de ouders gaan vertellen dat ze er was en haar naam en de achtergrond ervan. Toen hij terugkwam hebben we nog even een tijdje rustig gezeten. Tot ik, zo goed en kwaad als het ging..., overeind schoot en zei: we hebben nog niet eens gekeken of het echt wel een meisje is! Na onder de doeken gespiekt te hebben konden toch rustig ademhalen.. Een gezonde echte meid.

Marian
 
Wij gingen pas na de 20 weken echo aan de gang met het zoeken van een naam om het makkelijker te maken - maar  1 sort naam. Maar ja makkelijk was het allesbehalve..... Het moest in het deens en in het nederlands hetzelfde klinken dus een aantal letters kon niet gebruikt worden als v en g en liever ook geen a als eerste letter. Wel moest het een bestaande naam zijn maar niet veel gebruikt in NL en Denemarken. Een van mijn lievelingsnamen Liva kon daarom niet gebruikt woorden - maar goed die naam had ik ook al aan mijn hond gegeven.....Elke keer dat wij het over namen hadden was ons smaak erg verschillend en zo ging het erg lang tot een keer in juli - 2 weken voor termijn - waar wij een lijst met namen maakten die wij allebei konden accepteren. Hiervan maakte wij allebei een top 6 waarop het bleek dat mijn nr 1 zijn nr 6 was en zijn nr 1 mijn nr 5 was. mij nr 2 scoorden het hoogst in totaal en zo werd het Celeste. De moeder van mijn man is jaren geleden overleden en haar doopnaam was Petronella. Mijn oma heet Emilie als haar tweede naam en die naam vind ik ook erg mooi. dus werdt Celeste Petronella Emilie. Als het toch en jongetje was geweest hadden wij echt een probleem gehad.........

Mor74        
 
Toen wij het over kinderen hadden, zag ik een keer een geboorteadvertentie in de krant met de naam Fiene. Ik vond het direct een hele leuke, lieve en geen veel voorkomende naam. Mijn man vond die direct ook goed.
Voor de tweede had ik al Jasmijn op mijn lijstje staan, toen ik nog zwanger was van Fiene. Ook die werd gelijk goedgekeurd door mijn man.
Uiteraard heb ik nog met beide zw.schappen gekeken naar andere namen, want ja... om nu zomaar opeens DE naam te hebben...
Voor de jongens naam was het vele malen moeilijker. De jongensnaam bij de oudste deden we niet meer bij de jongste en mochten we nog een derde krijgen dan zal dat denk ikook niet meer worden. We hadden er meerdere en hadden echt zoiets van .. als het kindje geboren wordt en het is een jongen zien we wel of het 1 of het ander wordt.
Ik zeg het toch niet, want je weet maar nooit, hi, hi.
Beide meiden hebben nog doopnamen en die zijn vernoemd naar oma en mij en de jongste naar haar peettante.
Gr. mamajo.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan