Hier ook irritaties!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal!!

Mijn man gaat aankomend weekend op wintersport, hij gaat vandaag weg... en komt zondag weer terug. In het begin wist ik niet of ik er blij mee moest zijn, maar nu vind ik het wel prima. Het enige waar ik wel tegenop zie is dat ik alleen onze zoontjes van 2 en 3 jaar moet verzorgen... incl. morgen vroeg werken/naar kinderopvang brengen... en 17 weken zwanger zijn vandaag (Joehoe!!).

Maar nu begon mn man gisteravond over een uitstapje met twee collega's.. of dat volgend weekend misschien zou kunnen.. gewoon stappen. Dat vond ik opzich ook geen probleem, maar moet dat dan volgend weekend al? Waarom twee weekenden achter elkaar lang leve de lol..? Is het zo gek dat ik me daar aan irriteer? Ik was best wel pissig gisteravond.. en dan die rottige hormonen erbij. Ik heb gezegd dat ik het maar raar vind dat hij zo nodig twee weekenden achter elkaar zo aan zichzelf denkt.. en dat zijn zwangere vrouw met twee kleine kinderen opgescheept zit. Niet dat ik dat erg vind want ik ben juist GEK op mijn jongens...... veel te gek, zijn echt schatjes.. maar ze halen ook echt wel kattekwaad uit, en dat gaat de hele dag zo door. Sorry maar ik zie al op tegen dit weekend.. dus begon vanmorgen direct alweer met een jankbui. En mn man vroeg of ik uit wou leggen wat er was.. ik wil gewoon niet dat de kinderen iets merken van onze irritaties. Misschien is het maar goed dat hij nu even een paar dagen weg gaat. Hij onderschat het allemaal een beetje.. het is best zwaar, zwanger van de derde.. en dan alles alleen doen. En zo zijn er wel meer irritaties, ik werk 20u, als ik begin over minder werken (16u) dan is meneer het er niet mee eens.. in het westen werken alle vrouwen full time, krijg ik dan als antwoord. Maar ja, ieder huisje kent zijn kruisje.. dus we zullen niet de enigen zijn die regelmatig woorde hebben. Al met al.. ben er weer is helemaal klaar mee, en hoef maar naar de kids te kijken en ik begin te janken, want ze zijn zooooo lief.. en ik wil dus absoluut niet dat zij er iets van mee krijgen! Mijn man is boos aan het werk gegaan vanmorgen.

He, dat is er weer uit, vinden jullie me een zeur?
Soms weet ik het ook even niet meer.

Liefs mammma
 
Ik vind je man egoistisch. Sorry hoor maar ik vind het niet verantwoord om een vrouw die 2 kleine kids heeft en zwanger is van de derde en ook nog eens werkt zomaar alleen kan laten. Meneertje gaat zomaar voor 2 weekenden weg?! Hij moet beseffen dat hij ook zijn verantwoordelijkheden heeft! Als hij vindt dat jij niet eens 4 uur minder "mag" werken dan kan jij vinden dat hij 4 uur MEER mag werken! Ik kan hier zo kwaad om worden! Nu moet ik er zelfs van huilen!! Mannen onderschatten inderdaad het moederschap en alles wat erbij komt kijken omdat ze het gewoonweg niet zelf meemaken!

Ik snap dat je geen al te grote ruzie wilt hebben thuis, dus zou ik hem gewoon terugpakken. Ga zelf ook een weekendje weg met vriendinnen oid! Alsnog is het niet te vergelijken omdat hij niet zwanger is, maar hij zal er toch wel iets van proeven... Succes meid en hou je sterk!!!!
 
Hey dank je cici85,

Het leek me ook al gek, dat ik de enige zou zijn die hier gewoon geen fijn gevoel bij krijgt. Het gaat er hier dus echt niet om dat ik jaloers ben, dat ik bang ben dat hij vreemd zou gaan, nee dat is het absoluut niet. Ik zou gewoon graag meer respect willen.. hij moet begrijpen dat het voor mij ook een hele opgave is om zo wat ieder weekend te werken (dit doe ik, omdat ik anders niet aan mijn uren kom) we zijn gaan inkorten op de kinderopvang.. en in ruil daar voor, werk ik het ene weekend, het hele weekend en het andere weekend 1 dag. Opzich is dit te doen hoor.. maar als je man dan ook nog is op pad wil en ik kapot ben aan het eind van de dag, dan wordt het me op dit moment te veel allemaal. Hij heeft wel is gezegd hoor, ga jij dan ook is lekker een weekend weg! Maar ik ga dan liever met hem weg, om meer tijd samen door te brengen.. en bovendien vind ik het niet fijn om de kinderen een heel weekend niet te zien. Tja zal misschien met verantwoordelijkheidsgevoel te maken hebben ofzo. Maar als ik bijv. eventjes de kans zie om even de stad in te gaan, als de kids lekker slapen op zaterdag middag, dan is het, ja.. is wil ook wel even weg. Dan zeg ik, nou ga jij dan maar eerst! Nee.. dat doet hij dan weer niet, ja en niet te veel geld uitgeven he, en niet te lang he.. nou dan ga je niet even "lekker" alleen de stad in. Maar hij heeft een bepaalde planning in zijn hoofd, bijv. op een zaterdag.. en als ik dan ineens zeg, ik wil de stad ff in, dan past dat niet in het plaatje. Dat is zijn probleem zegt hij. Ik weet ook niet wat het is.... maar daarom wordt ik gewoon pissig van dit soort situaties. En denk ik.. kom ik wel genoeg voor mezelf op? Als ik er tegen in ga, krijg ik toch een grote mond... hij heeft altijd wel een weerwoord. Tja tis gewoon lastig.. ff een dip.

Thnx voor je reactie!!! Heb ik veel aan, doet me goed!!!!

Groetjes mammma
 
Ieder mens is anders, net als iedere relatie etc. etc. Maar als ik naar mezelf kijk in de zin van wie ik ben en hoe ik ben en waarvoor ik dus sta... stuur die kerel maar een weekendje mijn kant op als ie zo graag weg wil! Als het op zulke dingen aankomt ben ik een grote duivel, en dan druk ik me nog zacht uit. Wij hebben nog geen kinderen, maar mijn vriend ging ook wel eens stappen als hij dat wilde. Ik heb me daar nooit fijn bij gevoeld, aangezien ik wél vaak genoeg belazerd ben dat m'n eigen kerel dan plots met een ander wijf stond (m'n huidige vriend gelukkig niet hoor, anders had ik hem allang de deur uitgeschopt). Ik heb dat wel eens aangekaart, maar meneer ging gewoon stappen. Gevolg was dat ik ook geen rekening meer hield met zijn gevoel, ik ging ook lekker m'n eigen ding doen. Past niet in het plaatje? Kan mij niks schelen! Wat niet in mijn plaatje past deed hij toch ook gewoon?? Gelukkig ging dat toevallig nét voor ik zwanger werd ineens een stuk beter allemaal, hij begon meer rekening met mijn gevoelens te houden dat ik dat stappen zonder elkaar niet zo zag zitten. Sinds ik zwanger ben is hij niet meer gaan stappen. Volwassen mensen horen hun verantwoordelijkheden te dragen, en als je gaat stappen (zéker als er al kinderen in het spel zijn) vind ik niet dat een mens dat op dat moment doet. Nou ligt het er natuurlijk ook wel aan wat je dan precies onder stappen verstaat. Maar mijn vriend ging altijd naar van die grote hardstyle festivals. Als je daar dan al überhaupt telefoonbereik hebt, kan je elkaar alsnog niet verstaan. Dus wat als er met mij iets is nu ik zwanger ben? Wat als de baby er straks is en er dan iets zou zijn?? Dan kan ik mijn eigen vriend en tevens de papa dus niet bereiken omdat hij zo nodig moet stappen (ik heb trouwens geen rijbewijs, dus dat scheelt in mijn situatie ook wel waarom ik er zo over denk). Nou dan weet ik ook wel waar zijn prioriteit ligt, en dat is niet bij mij en zijn kind op dat moment. Dus het was heel simpel voor mij; of je neemt alle verantwoordelijkheden of je rot maar op en neemt helemaal geen verantwoordelijkheden in de zin van het hebben van een gezin (ik ben heel hard en fel van karakter). Toen we net samen kwamen afgelopen jaar ging hij een week met zijn broer naar Ibiza. Fijn voelde ik me daar niet bij, maar we waren net een week of wat samen dus ik kon daar moeilijk wat van zeggen ook omdat het al geboekt was. Maar no way dat hij nu nog zonder mij/ons op vakantie zal gaan! Als je een gezin hebt doe je dat niet vind ik zelf. Natuurlijk hoef je niet alles samen te doen, maar echt gaan stappen of op vakantie gaan zonder elkaar is sowieso voor mij geen optie. Waarom kan er geen genoegen mee genomen worden om gewoon zo nu en dan een dagje wat met een vriend of vriendin gezellig wat te gaan doen, waarom moet daar per se dan meteen een vakantie of stappen bij komen kijken vraag ik me dan af. Tja wat dat betreft ben ik misschien een rat, want zodra de baby er is en ik weer weg zou kunnen (in jouw positie) zou ik alle3 de kids bij hem dumpen als HIJ moe is van het werken en dan zeggen... tot morgen! Ik ga wat leuks doen! Kijken wat hij dan zegt...

In mijn ogen bespreek je zulke dingen van te voren samen voordat 1 van de 2 meteen iets toezegt of gaat plannen, dat kan alleen als hij vrijgezel was gebleven. Had ie met geen vrouw en ook niet met kinderen rekening hoeven te houden. Wederzijds respect betekent ook dat je rekening houdt met elkaars gevoelens. Dat hij zijn grenzen trekt is logisch, maar als ik jou zo hoor dan laat jij hem heel vrij in jullie relatie dus wat moet hij dan in hemelsnaam te klagen hebben?! Als jij dan nu voor een keer, met goede argumenten als je het mij vraagt, voor 1x vraagt om iets te laten... waarom moet daar dan zo'n probleem van gemaakt worden? Dat is respectloos. Niet alleen naar jou, maar ook naar jullie kinderen want zij krijgen er hoe dan ook altijd wel iets van mee als iets niet lekker loopt. Hoe goed je zoiets ook probeert te verdoezelen, dat maakt echt niet uit.

En oja, alle vrouwen uit het westen werken fulltime?? Het westen in de zin van dit land of echt vanuit de wereld gezien? Dan wijk ik zeker wel erg af als fulltime huisvrouw en straks huismoeder ;)
Over vooroordelen gesproken zeg... Hij mag al blij zijn dat je überhaupt werkt met 2 kinderen en nog 1 op komst! En over die grote mond, jullie zijn 2 volwassenen. Is dat dan echt nodig? 3e kind is op komst, en hij hoeft jou geen grote mond te geven want jij bent zijn kind niet maar zijn vrouw (weer iets wat ik respectloos vind).

Anyweg, ik kon het niet laten om dit allemaal even te zeggen. Een dikke virtuele knuffel voor je, en hopelijk draait ie snel een beetje bij. Heb er bewondering voor dat je terwijl je zwanger bent ook nog werkt en ook nog het gezin met 2 kinderen draaiende houdt. Dan mag ik toch niet klagen over mijn eigen situatie vind ik...
 
Heej!!!

Ik herken je verhaal enorm!! EN vind je absoluut geen zeur!! Ik ben zelf ook zwanger van de derde, werk parttime en zit ook nog eens middenin een verhuizing/verbouwing. Heb dus af en toe ook een beetje medelijden met mezelf..haha. Ik merk hier dat mijn man tijdens mn eerste zwangerschap veel bezorgder en meelevender was dan bij de tweede en nu.. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik het ook wel eens 'vergeet' hoor, net als hij klaarblijkelijk.. als ik weer eens loop te zuchten of zeg dat ik het echt effe niet trek kan hij wel eens geiiriteerd reageren..totdat ik uitleg dat het best pittig is als je veertien weken zwanger bent.. hij snapt het dan volledig.. Ik vind dat je best kunt uitleggen dat je het geen probleem vind dat hij iets voor zichzelf gaat doen, maar dat je het op dit moment te pittig vind om twee weekenden achter elkaar voor je kleintjes te zorgen.. Weet zeker dat hij het snapt! Ik denk dat het echt geen onwil van m is maar dat onze mannen soms gewoon iets te gemakkelijk denken over een derde zwangerschap, dat we dat er zo wel even 'bij 'doen (en dat is vaak ook wel een beetje zo..)
Wens je sterkte, praat er gewoon over en laat nog even weten hoe het is gegaan?
Liefs, mvtwee
 
Hey!

O wat herkenbaar is dit toch! Mannen beseffen echt niet hoe is het is om parttime te werken en de hele week voor de kinderen te zorgen. Ze redeneren vaak vanuit het volgende gegeven: ik werk al fulltime, dan mag ik in het weekend toch mijn ontspanning wel pakken?
Ja natuurlijk mag dat, maar dat wij dat ook nodig hebben dat begrijpen ze dan niet goed. Wij zijn toch al zoveel thuis?? Tja... dat je alles samen met de kids doet en dat dat echt een stuk minder ontspannend is dat krijgen ze alleen maar door als ze zelf eens een hele week voor de kleintjes zorgen, het huishouden doen, een paar dagen werken en dan het weekend er ook nog eens bij krijgen want jij wilt een weekend weg.

Nee, ondervinding zou toch de beste leermeester zijn lijkt me.

Mijn man gaat op zaterdag bijna altijd voetballen. daar is hier ook al menige discussie over geweest. Ja, als hij elke zaterdagmiddag de hele middag weg is dan kan ik nooit eens een zaterdag weg, En 's ochtends met een vriendin winkelen en op een bepaalde tijd thuis zijn vind ik nou ook niet echt leuk! Ik wil ook wel eens vrij kunnen zijn!
Wij zijn christenen dus de zondag wordt bij ons ook anders besteed: wij gaan bijv op zondag niet naar pretparken of winkels ed... we gaan naar de kerk (hij 's morgens, ik 's middags) en bezoeken vaak familie... dus die dag is ook niet echt geschikt om samen wat te ondernemen.

Gelukkig is na de laatste ruzie het kwartje wel gevallen! Voor mij is het nl alleen al heel prettig als hij thuis is en zijn handen uitsteekt en ik dus minder hard hoef te lopen. Dat ik dan ook eens even weg kan of zelfs een dag weg kan om naar een vriendin te gaan, zonder kids... omdat dat voor mij ook wel eens heel prettig is! We hebben daar nu betere afspraken over gemaakt. En er wordt daarover meer overlegd. Beter communiceren is vaak wel het sleutelwoord.

de dingen eens opschrijven maakt het voor jezelf ook meer helder. dan weet je wat je echt wil en wat de kern is van je rotgevoel.

En ja... ondervinding is toch het beste... mannen begrijpen echt niet altijd dat moeder zijn een beroep is en geen kwestie is van alle dagen lekker op visite gaan en genieten van alle zonnestraaltjes...

aan de andere kant moeten wij ook waarderen dat het voor ons wel mogelijk is om lekker in de tuin te gaan zitten als we dat willen, om niks in het huis te doen als we moe zijn... dat is de andere kant... er zitten ook heel veel voordelen aan: daar hebben de mannen wel gelijk aan! Maar dat hoeft niet te betekenen dat de weekenden ook voor het grootste gedeelte aan ons worden toevertrouwd! De weekenden moeten samen gedaan worden! En moeten beiden een stuk ontspanning kunnen krijgen! Het is geven en nemen en GOED PLANNEN!
 
Hoi allemaal!

Bedankt voor alle super lieve reacties!!! Ik kan het wel gebruiken vandaag, want zit niet zo lekker in mn vel. Fijn dat er meerdere vrouwen zijn die mijn irritaties herkennen! Mijn man was optijd thuis vandaag.. en is net weer vertrokken richting Oostenrijk. Ik zie gewoon erg op tegen dit weekend.. maar het valt vast nog wel mee allemaal. Ik heb de steun van mijn ouders en mijn schoonouders, dat scheelt een hele hoop!! We hebben nog wel wat gepraat.. maar ik blijf een beetje geirriteerd, en dit maakt de sfeer er niet gezelliger op! Het zal ook met mijn karkater te maken hebben, ik ben gewoon een heel eigenwijs persoon, ben ik het ergens niet mee eens.. dan laat ik dit ook een aardig tijdje merken! M'n man vind het niet leuk dat hij weg moet en mij hier zo achter moet laten "boos". Dus vraagt hij wel; wat is er nou.. en dan zeg ik, ik zie gewoon op tegen dit weekend! Ja maar je hebt zelf gezegd dat je het niet erg vond. Dat is dus niet waar.. want dat heb ik toen die tijd wel degelijk gezegd.. maar na een tijdje vond ik het wel oke. Ja zegt hij; nu heb ik helemaal een schuldgevoel! Nouja.. toen zei ik, daar komt bij, dat ik niet snap dat het niet in je opgekomen is, dat een tweede weekend feesten voor mij een beetje te veel wordt. Tis net alsof je er gewoon even minder zin in hebt.. maarja zo kent vast iedere relatie zijn problemen. Ik denk altijd dat ik de enige ben op zo'n moment. Ik stond met tranen "achter mn ogen" mn man uit te zwaaien met de kids, omdat ik me niet wil laten kennen. We gaan er gewoon een gezellig weekend van maken.. maar pittig gaat het wel worden, dat weet ik nu al. Ach zondag is hij er alweer! Ik hoop maar dat we elkaar nog een beetje gaan missen dit weekend.. soms denk ik wel is, we kunnen niet met maar ook zeker niet zonder elkaar!

Ik wens iedereen een heel fijn weekend!!

Liefs mammma
 
"Het zal ook met mijn karkater te maken hebben, ik ben gewoon een heel eigenwijs persoon, ben ik het ergens niet mee eens.. dan laat ik dit ook een aardig tijdje merken!"

Haha, we mogen elkaar even de hand schudden ;)

Hoop in ieder geval dat het weekend je zal meevallen, en dat hij een volgende keer eerst zelf nadenkt voordat jij eerst zijn motortje moet aandraaien daarboven (maar dat is inderdaad een mannending). Verder lekker proberen te genieten van het weekend, dat zal hij ook vast wel doen. En dat verdien je wel, want nogmaals.. ik vind het knap dat je het zo kan. Ik zou het zo echt niet kunnen weet ik nu al van mezelf.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan