hoe begon bij jullie de bevalling??

Met 38 weken braken vrijdagochtend vroeg de vliezen. Geen weeen. "s nachts om 12 uur werd ik wakker met weeen om de vijf minuten. Ontsluiting schoot niet op, bleef op 3 cm steken.
Ochtend erna naar het ziekenhuis.  Uiteindelijk weeenstimulerend middel gekregen. Toen in 1 uur van 3 cm naar 8 cm gegaan. :s avodns om acht uur werd mijn zoontje geboren (na een half uur persen).

Nu 36.3 wk zwanger van de tweede. Hoop dat ik nu thuis  kan bevallen en het iets minder lang duurt.  
 
Bij mijn eerste en tweede zwangerschap begon de bevalling door het breken van de vliezen, en gelukkig begonnen ook beide keren de weeën kort daarop.
Ben van alle twee thuis bevallen, van de eerste in 3,5 uur, van de tweede in 1,5 uur met resp. 37 en 38 weken.
Van mijn derde ben ik ingeleid met 39 weken, vanwege zware BI, en die is in iets meer als 2 uurtjes geboren.
Dus ja, ik wist bij alledrie wel zeker dat de bevalling nu zeker begonnen was.

En nu ben ik 32 weken zwanger van de vierde, heb weer zware BI dus ik hoop dat het spontaan begint met een week of 37 en anders zal ik wel weer ingeleid worden.
 
Hallo,

Bij mij braken met 34,5 mijn vliezen 's avonds. Ik had die dag nog gewoon gewerkt en moest de volgende dag ook weer werken (ik zou pas stoppen met 36 weken). Ik moest direct naar het ziekenhuis maar de weeen bleven weg. Na 8 nachten vol met voorweeen was het toch echt begonnen. Ik kon niet echt onderscheid maken tussen de voorweeen en de echte. Ik was gewoon gaan slapen en werdt om 3 uur 's nachts wakker van de pijn. Om half 5 had ik al 5 cm en om 8 uur 's morgens was mijn dochter geboren.

Dus nee ik had het niet in de gaten.

Groetjes
 
Hey,

Mijn bevalling was echt super leuk, al vertelde de verloskundige mij achteraf dat het een behoorlijk zware bevalling was. Ik heb dat absoluut niet zo ervaren!

Het is alweer even geleden (mijn zoontje is inmiddels 13 maanden en ik ben nu in blijde verwachting van onze tweede!), maar een bevalling vergeet je nooit!

Op 9 december 2007 moest ik om 11:30  in het ziekenhuis zijn voor een CTG (hartfilmpje) omdat ik inmiddels ruim 41 weken zwanger was. De CTG gaf een rustig beeld aan en ik kon weer naar huis. Om 13:00 voelde ik een "gek" gevoel in mijn buik. Mara ik heb daar geen aandacht aan besteed, terwijl het toch regelmatig terug kwam. Mijn man ging de tijden opschrijven en het bleek dat het bijna iedere 5 minuten terug kwam, af en toe zat er 10 minuten tussen, maar wel redelijk regelmatig. Aangezien ik mij niet voor kon stellen dat dit weeen zouden zijn (die doen toch pijn!!!) heb ik gewoon staan wassen, strijken en de kerstboom opgetuigd. 's Avonds goed gegeten en lekker op de bank gaan zitten. Om 22:00 's avonds toch de verloskundige maar gebeld om aan te geven dat wij haar misschien wel nodig zouden kunnen hebben die dag. Zij wilde perse langs komen en toen ze bij ons was hebben we nog flink grappen staan maken. De verloskundige dacht dat ik nog maar 1 of 2 cm ontsluiting zou hebben, zo relaxed was ik (dat had ik van te voren niet kunnen denken!). Toen ze ging kijken had ik 7 cm ontsluiting! Ik was stom verbaasd! Het was inmiddels 22:45. Ze besluit de vliezen te breken (raar gevoel maar niet pijnlijk) en ik ga even douchen. Ik sta nog met een glimlach onder de douche maar het wordt nu pas echt heftiger. Ik wil absoluut niet in bed liggen en wil perse blijven staan (of zitten). Vraag me niet waarom! Bovendien heb ik het bloedheet! Om 0:00 heb ik volledige ontsluiting en mag ik gaan persen. Hier begrijp ik niet veel van, later blijkt dat de persweeen niet sterk genoeg zijn waardoor ik niet goed kan voelen wat ik moet doen. Na twee uur proberen lukt het maar niet omdat de weeen niet sterk genoeg zijn. Ik blijf het leuk vinden om een kind op de wereld te zetten maar wordt nu toch echt wel moe. De verloskundige besluit dat wij naar het ziekenhuis moeten. Ik heb een hekel aan ziekenhuizen maar vind het nu allemaal prima. De verloskundige wil dat ik met de lift ga maar ik ga met de trap (ik wil lekker naar buiten, even de kou op mijn gezicht voelen!). Na een kort ritje komen we in het ziekenhuis aan (mijn man en ik maken nog grapjes over bevallen in de auto... en als hij midden in de nacht voor een rood stoplicht stopt met zijn bevallende echtgenote naast zich, moet ik helemaal lachen, de mafkees!). De verloskamer in en ik krijg direct een infuus om de weeen te stimuleren. Het werkt direct en nu voel ik wat ik moet doen! 22 minuten nadat het infuus is ingebracht wordt onze zoon geboren (weliswaar met een knip, maar geloof mij: je voelt het niet en op dat moment interesseert het je echt helemaal niks!). Van de laatste 22 minuten kan ik mij de gesprekken nog wel herinneren (ze hebben zelf mijn zoontje terug geduwd omdat zijn hartslag af nam en dat schijnt erg pijnlijk te zijn), maar van de pijn kan ik mij niks herinneren. Kortom, ik zeg niet dat een bevalling pijnloos is absoluut niet en iedere bevalling is anders maar als je zelf rustig blijft en vertrouwd op de mensen om je heen dan kan een bevalling echt een fantastische, vrolijke ervaring zijn.
Ik hoop dat de bevalling van de tweede net zo gaat verlopen! Ik wens iedereen veel sterkte en geluk!
 
Hallo,

bij is de bevalling ook alweer een tijdje geleden, want mijn zoontje is nu al 13 maanden.
Maar mijn bevalling zal ik nooit vergeten.

Ik was in de middag op controle geweest en de verloskundige zei dat het nog wel effe ging duren want hij was weer uit mijn bekken geschoten. ( was iedere week een verrassing of hij was ingedaald of niet).
Dus ik weer naar huis, mijn man gebeld dat we waarschijnlijk toch een januari 2008 kindje kregen.
's nachts lag ik in bed en om 0.35 werd ik wakker van kramp, ik dacht ik ga maar effe naar de wc. Ik weer terug naar bed, 6 minuten later weer, 6 min later weer, en toen ging er pas een belletje rinkelen. Ik naar beneden voor de verloskundige kaart, ik was net onder toen mijn broek nat was. Meteen de verloskundige gebeld die was er om half 2, toen had ik een halve cm ontsluiting, ze zei ze zag me wel tegen de middag de andere dag.
Ze was net weg toen de weeen steeds sneller kwamen, om kwart over 4 was ze er weer, en tot haar grote verbazing had ik al 10 cm, dus ik mocht persen.
Helaas geen thuis bevalling, want ze hoorde geen hartslagje meer, dus kleren aan en naar het ziekenhuis, ik was daar om 5 uur en om 5.25 uur was hij er al.

Ik zal het nooit vergeten.
Dan zeggen ze over een eerste kun je lang doen, hoeft dus niet.

Gr Melanie, mama van Percy
 
LT1977        wat leuk om te lezen! Ik ben ook 3 keer lachend bevallen en iedereen verklaart mij voor gek als ik zeg dat ik bevallen leuk vind!
Goed om te lezen dat ik blijkbaar toch niet de enige ben
 
heyhey


 
nou, ook ik heb een super bevalling gehad!!

mijn dochtertje is gisteren 1 geworden, maar weet de bevalling nog als de dag van gisteren.


 
ik werd wakker met weeen.

de vk kwam langs, maar had pas 1 cm ontsluiting. schoot niet op dus.

ook ik heb lekker op de bank tv gekeken, de laatste spullen van mn tas ingepakt, uitgebreid geluncht met mn vriend (die toch maar voor de zekerheid thuios bleef hihi)

om 17.uur kwamen de weeen regelmatig, en belde de vk weer.

we spraken om 19.00 uur in het kraamhotel af. waar ik zou bevallen.

om 19.00 uur had ik pas 3 cm ontsluiting. jeetje, wat een tegenvaller! dit beloofde nog een hele lange avond.

ze brank per ongeluk mn vliezen. (heel raar gevoel, maar idd totaal niet pijnlijk)

ik ging daar lekker in bad liggen. om 21.00 uur wilde ik er uit. de vk controleerde nog even hoeveel cm ontsluiting ik had. 5cm pas. ik had been ween en mocht niet op mn benen staan, omdat ze bang was dat ik door n benen zou zakken. dus ging ik weer in bad liggen.

mn moeder, mn oma en mn vriend waren er de hele tijd bij.

om 22.00 uur kreeg ik persweeen, terwijl ik in bad zat. de vk zei dat ik ze weg moest pullen, omdat i keen uur geleden pas 5 cm had.

nou, dat ging dus mooi niet en ik begon te persen. (lag nog steeds in bad)

de vk was weg gelopen, om andere dingen te doen en ons met rust te laten.

mn moeder zei dat de baby eraan kwam en mn vriend haalde de vk snel.

snel werd ik afgedroogd en ging op bed liggen.

ja hoor, ik was van 5cm naar 10 cm gegaan in een uur tijd.

ik mocht dus mee gaan persen.

en om 22.47 uur is mijn kleine meid geboren.

en de pijn?? moet zeggen dat ik de pijn heel erg mee vond vallen.

heb veel te veel naar die bevallingsprogramma's zitten kijken op tv. en dan zie je iedereen schreeuen en pijn lijden.

dus heb heel mn zwangerschap gedacht: een pretje zal het niet worden, maar er zijn miljoenen vrouwen voor mij bevallen, dus ik kan het ook.

ik heb geen kik gegeven, bij de bevalling.

ja, sommige ween deden best zeer. maar niet zo erg dat ik het uit schreeude van de pijn.

ik was uitgescheurd en moest gehecht worden.

dit vond ik het pijnlijkst van alles!!!


 
iedere bevalling is anders, de 1 kijkt er met een big smile op terug, de ander zegt gelijk: dit doe ik nooit meer!

maar als het zou kunnen, zou ik iedereen de zelfde bevalling geven, zoals ik heb gehad.


 
groetjes, do


 
p.s. in een kraamhotel beval je zonder medicatie. zelfde als een thuis bevalling.

het kraamhotel vind ik ook echt een aanrader voor iedereen!


 
 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan