<p>Hallo allen,</p><p>Ik wil graag even van mij afschrijven en ben ook benieuwd of er mensen zijn die zich herkennen.</p><p>Wij zijn ouders van twee zoontjes, een een eige tweeling. Ze zijn nu 3,5. Vanaf het moment dat we in verwachting waren waren we super blij! Ook het feit dat het een tweeling was stond ons geen moment tegen. We zijn vrij positief ingesteld en vooral erg blij dat het ons gegund was om ouders te worden. <br /><br /></p><p>De zwangerschap was erg intensief, vooral veel extreme vermoeidheid en op t eind geen slaap en bewegingsvrijheid. Was er aan toe dat ze kwamen maar nog steeds alleen maar blij. <br /><br /></p><p>Bevalling was heftig, erg zwaar gehad en uiteindelijk één kindje natuurlijk en daarna alsnog een keizersnede. De kraamtijd was lichamelijk erg zwaar en voor m’n gevoel stapten we in een enorme rollercoaster van alleen maar zorgen. Heb een (milde) post natale depressie gehad. Ik heb het gevoel dat de rollercoaster nooit meer weg is gegaan. Ja bepaalde dingen worden makkelijker nu, zoals doorslapen (meestal) en zindelijkheid. Maar onze jongens zijn zo beweeglijk, eigenwijs en druk ook qua praten, dat ik aan het eind van de dag he-le-maal gesloopt ben. Vond t wegvallen van t middagslaapje ook erg pittig, Heb elke vrije tijd nodig om op te laden en m’n huishouden een beetje fatsoenlijk te houden. <br /><br /></p><p>Ik ben absoluut super dankbaar dat we twee gezonde zoons mochten krijgen maar moet heel eerlijk bekennen dat ik t echt heel pittig vind. Vind m’n leven daardoor af en toe gewoon echt even niet zo leuk. Het voelt nog steeds als overleven. Ben vooral op zoek naar mede meerling moeders (zo veel respect voor drieling ouders, niet normaal). <br /><br /></p><p>Merk dat ik me ook schuldig voel over dit soort gedachten. Ben soms jaloers op mensen die hun kindjes één voor één hebben gekregen, kindjes hebben die lang uitslapen (onze boys staan om 5/6 uur helemaal aan), kindjes hebben die je mee uit eten kan nemen en die rustig zitten kleuren bijv of mensen die voor de tweede/derde keer zwanger zijn. Ik vond zwanger zijn fantastisch en heb t gevoel dat doordat ik een tweeling kreeg ik het “maar” één keer mee heb gemaakt, dat vind ik soms erg lastig. Wil niet ontevreden zijn maar tegelijkertijd merk ik dat er moeite mee heb. Heb ook heel lang de wens gehad voor een derde kindje, mogelijk deels ook hierdoor, maar omdat ik zo weinig energie heb vind ik dat niet verantwoord, dus hebben we dit plan eigenlijk aan de kant gezet. Kortom, t valt me soms zwaar. Hebben andere meerling ouders dit ook? Ik hoor vooral veel mensen die t zo leuk vinden om een tweeling te hebben, ik vind m’n kinderen dus super leuk maar ze hadden voor mij geen tweeling hoeven zijn, denk eerlijk gezegd dat dat beter bij mij had gepast, maar misschien romantiseer ik dat. Zie gewoon veel nadelen. <br /><br /></p><p>Hoop dat er begrip voor is of dat iemand zich hierin herkend. </p>
Hoe ervaren andere mensen een tweeling?
- Onderwerp starter Gebruiker10160036
- Startdatum
Niet echt ervaring maar waar ik ooit dacht dat een tweeling super leuk was vind ik het nu vooral heel veel respect verdienen voor de ouders! Mensen in mijn nabijheid met een tweeling en poeh heel leuk en schattig maar ik geloof je meteen dat je soms doodmoe bent. Dat ben ik soms al met eentje ?
Ik heb geen tweeling, maar wil zeggen: respect!!! Echt!! Ik heb ook nooit de wens gehad om een tweeling te krijgen, ben nu zwanger van de 3e en ben heeeel blij dat het alledrie de keren 1 kindje was in mijn buik!!
Ik werk op een kinderdagverblijf en zie wel eens gezinnen met een tweeling, nu hebben we zelfs een drieling op de groep. Ik heb er groot respect voor, zeker de babytijd! Pfoe dat lijkt me vreselijk, die ritmes op elkaar afstemmen en altijd wel één kind wakker ofzo..
Mijn eigen dochters schelen 21 maanden, zijn nu 4 en 2. En dus 11 weken zwanger van een 3e. Maar eerlijk gezegd ervaar ik dit ook als intens, pittig en soms zwaar. Het leeftijdsverschil is niet perse ideaal, in dat opzicht zou ik nu liever 2 kindjes van dezelfde leeftijd hebben. Ook met 2 kindjes onder de 4 zijn de dagen lang, hier slaapt ook niemand meer overdag en het gebonden zitten aan schooltijden vind ik best lastig met een peuter (en straks dus baby erbij). Ik vond vooral het eerste jaar mega zwaar met m'n meiden, ze hadden allebei precies een ander ritme en zo kon ik voor m'n gevoel nooit de deur uit ofzo.
Hou vol, binnenkort gaan ze naar school en yes... heb jij ineens je vrijheid terug! Zo fijn!
Mijn meiden slapen ook niet altijd door, staan ook om 5.30 aan en slapen pas 20.00... dus tja, ook ik ben jaloers op kindjes die tot 6.30 of langer doorslapen, 7.00 is voor mij al mega uitslapen...
Het lijkt me idd ook gek dat je maar 1x zwanger bent geweest (wat nog eens extra zwaar was)
Ik kan je niet helpen in het gevoel van tweelingmama zijn, maar ook her mama zijnnvan meerdere kindjes onder de 4 jaar is zwaar en intens, dus ik herken dat wel hoor!
Ik werk op een kinderdagverblijf en zie wel eens gezinnen met een tweeling, nu hebben we zelfs een drieling op de groep. Ik heb er groot respect voor, zeker de babytijd! Pfoe dat lijkt me vreselijk, die ritmes op elkaar afstemmen en altijd wel één kind wakker ofzo..
Mijn eigen dochters schelen 21 maanden, zijn nu 4 en 2. En dus 11 weken zwanger van een 3e. Maar eerlijk gezegd ervaar ik dit ook als intens, pittig en soms zwaar. Het leeftijdsverschil is niet perse ideaal, in dat opzicht zou ik nu liever 2 kindjes van dezelfde leeftijd hebben. Ook met 2 kindjes onder de 4 zijn de dagen lang, hier slaapt ook niemand meer overdag en het gebonden zitten aan schooltijden vind ik best lastig met een peuter (en straks dus baby erbij). Ik vond vooral het eerste jaar mega zwaar met m'n meiden, ze hadden allebei precies een ander ritme en zo kon ik voor m'n gevoel nooit de deur uit ofzo.
Hou vol, binnenkort gaan ze naar school en yes... heb jij ineens je vrijheid terug! Zo fijn!
Mijn meiden slapen ook niet altijd door, staan ook om 5.30 aan en slapen pas 20.00... dus tja, ook ik ben jaloers op kindjes die tot 6.30 of langer doorslapen, 7.00 is voor mij al mega uitslapen...
Het lijkt me idd ook gek dat je maar 1x zwanger bent geweest (wat nog eens extra zwaar was)
Ik kan je niet helpen in het gevoel van tweelingmama zijn, maar ook her mama zijnnvan meerdere kindjes onder de 4 jaar is zwaar en intens, dus ik herken dat wel hoor!
Goed om te horen, niet dat ik dat andere mensen gun om t ook pittig te vinden maar misschien heeft t meer te maken met meerdere jongere kinderen hebben Idd. Relativeert soms wel. Ik hoop/denk inderdaad als ze straks naar school gaan dat t dan een stuk beter in balans komt en ja dan heb je t voordeel dat je meteen tijd voor jezelf terug hebt ipv nog eentje thuis. Maar denk dus bij elke fase; straks wordt t makkelijker, alleen dat gevoel heb ik tot nu toe nog niet ervaren ? Hoor mensen nu alweer over dat ze de basisschool tijd heel druk vinden, maar ik heb goede hoop 
Hihi ja nu m'n oudste ruim 4 is, is het nog steeds 'pittig', maar toch ook alweer zo anders.
Elke dag tot 14.00 naar school geeft al zoveel rust en ruimte voor mezelf, dan heb je toch uuuuuuren om weer op te laden en die uurtjes van 14.00 tot 20.00 zijn dan echt prima te overzien is mijn mening
Ik vind die eerste 4 jaar de kinderen thuis gewoon echt pittig en intens, elke dag 24/7 klaarstaan voor ze en wéér naar de speeltuin en de kinderboerderij. Dat vind ik dan weer het nadeel aan 3 kindjes achter elkaar, zo zit ik uiteindelijk 9 jaar in de kleine kinderen. Nu ik dit zo typ is dat echt onwijs lang haha, en niet perse iets waar ik erg naar uitkijk. Ik vind het heerlijk zodra ze eenmaal op school zitten en ik weer eens een ochtendje kan chillen ipv op stap met de kids.
Elke dag tot 14.00 naar school geeft al zoveel rust en ruimte voor mezelf, dan heb je toch uuuuuuren om weer op te laden en die uurtjes van 14.00 tot 20.00 zijn dan echt prima te overzien is mijn mening
Ik vind die eerste 4 jaar de kinderen thuis gewoon echt pittig en intens, elke dag 24/7 klaarstaan voor ze en wéér naar de speeltuin en de kinderboerderij. Dat vind ik dan weer het nadeel aan 3 kindjes achter elkaar, zo zit ik uiteindelijk 9 jaar in de kleine kinderen. Nu ik dit zo typ is dat echt onwijs lang haha, en niet perse iets waar ik erg naar uitkijk. Ik vind het heerlijk zodra ze eenmaal op school zitten en ik weer eens een ochtendje kan chillen ipv op stap met de kids.
Mag ik vragen hoeveel dagen je de kinderen thuis hebt en hoeveel je werkt of tijd vrij hebt? Ik heb geen tweeling, maar als ik een paar dagen achter elkaar de kids heb, ben ik ook compleet gesloopt. Heb een drukke, ondernemende peuter (type ik kleed me uit, plas per ongeluk op de vloer, ga dan op de wc zelf poepen om vervolgens met vieze billen op de bank te ploffen en dat letterlijke vandaag binnen 5 minuten!??) die ook vroeg wakker is icm een baby van 11 maanden nu. Ik had door Corona-omstandigheden de kids nu voor dag 4 zelf (al heeft m’n man za en zo ook veel gedaan, maar hij was ook deels aan het klussen bijvoorbeeld), maar vandaag op dag 4 ben ik het echt zat. Voelt de hele dag alsof je tegen de stroom in roeit, het huis is ontploft, alles is strijd/nee en niks loopt soepel. ‘Gelukkig’ heb ik nu 4 werkdagen (hopelijk op kantoor) voor de boeg en dan ben ik in de avonden en op zaterdag echt weer meer gezellige mama die geniet. Ook gaat vanaf de kerst de oudste van bijna 3 maar peuterspeelzaal in de ochtend op mijn vrije maandag. Ideaal, hij kan z’n ei en energie kwijt, ik kan even opladen en meer tijd aan z’n zusje geven en heb nog wel een hele middag gezellig met hem. Misschien is dat nog een idee voor de laatste maanden voordat ze naar school gaan? Je bent iig echt niet raar en dat uitgebluste gevoel ken ik heel goed, ondanks dat ik net als jij super dankbaar en blij ben met m’n kids! Of het vergelijkbaar is met een tweeling weet ik niet natuurlijk.. maar misschien heb je hier iets aan!
Klinkt heel herkenbaar qua gevoel ja! Ik had ze twee dagen achter elkaar altijd, dinsdag en woensdag. Hebben we nu anders ivm nieuwe baan, dan heb ik ze maandagmiddag en donderdag de hele dag. Het is ook vooral het gevoel dat je ze niet makkelijk mee kan nemen omdat ze de boel overal terroriseren, of nou ja, drukke klimgrage kinderen die hun ding doen.
Ik heb de afgelopen tijd ook teveel op m'n bordje gehad denk ik (verbouwing/verhuizing/man ook erg druk dus ik vaker alles doen) en een baan die wat tegenvalt dus misschien zorgt dat ook voor minder draagkracht. Zit er ook aan te denken om t misschien in drie dagdelen te verdelen, maar vond t ook fijn om een hele dag te hebben zodat je ook nog eens smorgens lekker in pyjamas kan blijven hangen zeg maar
dank voor de reacties in ieder geval!
Ik heb de afgelopen tijd ook teveel op m'n bordje gehad denk ik (verbouwing/verhuizing/man ook erg druk dus ik vaker alles doen) en een baan die wat tegenvalt dus misschien zorgt dat ook voor minder draagkracht. Zit er ook aan te denken om t misschien in drie dagdelen te verdelen, maar vond t ook fijn om een hele dag te hebben zodat je ook nog eens smorgens lekker in pyjamas kan blijven hangen zeg maar
dank voor de reacties in ieder geval!
Oja en qua peuterspeelzaal: wij zaten een tijdje geleden te kijken en daar betaal je volgens mij net zoveel voor als een Kdv? Wij hebben ze twee hele dagen nu naar de Peuteropvang, dat zijn dagen dat we beide werken.