Gebruiker10160036
New member
<p>Hallo allen,</p><p>Ik wil graag even van mij afschrijven en ben ook benieuwd of er mensen zijn die zich herkennen.</p><p>Wij zijn ouders van twee zoontjes, een een eige tweeling. Ze zijn nu 3,5. Vanaf het moment dat we in verwachting waren waren we super blij! Ook het feit dat het een tweeling was stond ons geen moment tegen. We zijn vrij positief ingesteld en vooral erg blij dat het ons gegund was om ouders te worden. <br /><br /></p><p>De zwangerschap was erg intensief, vooral veel extreme vermoeidheid en op t eind geen slaap en bewegingsvrijheid. Was er aan toe dat ze kwamen maar nog steeds alleen maar blij. <br /><br /></p><p>Bevalling was heftig, erg zwaar gehad en uiteindelijk één kindje natuurlijk en daarna alsnog een keizersnede. De kraamtijd was lichamelijk erg zwaar en voor m’n gevoel stapten we in een enorme rollercoaster van alleen maar zorgen. Heb een (milde) post natale depressie gehad. Ik heb het gevoel dat de rollercoaster nooit meer weg is gegaan. Ja bepaalde dingen worden makkelijker nu, zoals doorslapen (meestal) en zindelijkheid. Maar onze jongens zijn zo beweeglijk, eigenwijs en druk ook qua praten, dat ik aan het eind van de dag he-le-maal gesloopt ben. Vond t wegvallen van t middagslaapje ook erg pittig, Heb elke vrije tijd nodig om op te laden en m’n huishouden een beetje fatsoenlijk te houden. <br /><br /></p><p>Ik ben absoluut super dankbaar dat we twee gezonde zoons mochten krijgen maar moet heel eerlijk bekennen dat ik t echt heel pittig vind. Vind m’n leven daardoor af en toe gewoon echt even niet zo leuk. Het voelt nog steeds als overleven. Ben vooral op zoek naar mede meerling moeders (zo veel respect voor drieling ouders, niet normaal). <br /><br /></p><p>Merk dat ik me ook schuldig voel over dit soort gedachten. Ben soms jaloers op mensen die hun kindjes één voor één hebben gekregen, kindjes hebben die lang uitslapen (onze boys staan om 5/6 uur helemaal aan), kindjes hebben die je mee uit eten kan nemen en die rustig zitten kleuren bijv of mensen die voor de tweede/derde keer zwanger zijn. Ik vond zwanger zijn fantastisch en heb t gevoel dat doordat ik een tweeling kreeg ik het “maar” één keer mee heb gemaakt, dat vind ik soms erg lastig. Wil niet ontevreden zijn maar tegelijkertijd merk ik dat er moeite mee heb. Heb ook heel lang de wens gehad voor een derde kindje, mogelijk deels ook hierdoor, maar omdat ik zo weinig energie heb vind ik dat niet verantwoord, dus hebben we dit plan eigenlijk aan de kant gezet. Kortom, t valt me soms zwaar. Hebben andere meerling ouders dit ook? Ik hoor vooral veel mensen die t zo leuk vinden om een tweeling te hebben, ik vind m’n kinderen dus super leuk maar ze hadden voor mij geen tweeling hoeven zijn, denk eerlijk gezegd dat dat beter bij mij had gepast, maar misschien romantiseer ik dat. Zie gewoon veel nadelen. <br /><br /></p><p>Hoop dat er begrip voor is of dat iemand zich hierin herkend. </p>
