Wij zijn al zo gaan werken toen de kinderwens er was, omdat ik de mogelijkheid had met een nieuwe baan te beginnen. En toen liet de baby 4 jaar op zich wachten, dus we waren het al gewend. Ik werk 3 dagen en mijn man 4 dagen. Ik heb zelf een gemiddeld salaris en mijn man een best wel hoog salaris. Dus we hebben de ongelovelijke luxe dat we allebei wat meer tijd met onze dochter en straks 2 dochters hebben.
We zijn eigenlijk altijd heel voorzichtig geweest met duur leven, of nou ja in vaste lasten. Ik hou van af en toe eens vakantie, en niet opletten in de supermarkt, en af en toe eens wat leuks kunnen doen, shoppen, uit eten oid. Dus we wonen in een niet al te duur huis en hebben geen dure hobbies of meubels of abonnementen ofzo en kijken altijd wel naar of iets goedkoper kan. Maar er gaat wel redelijk wat geld naar de supermarkt en onze verwende dochter haha!
Omdat wij scheef lopen in zowel hoogte van salaris als in dagen dat we werken hebben we lang geleden al een gezamenlijke rekening geopend waar alle vaste lasten vanaf gaan. We hebben uitgerekend wat er totaal binnen komt, excl toeslagen en vakantiegeld en belastingteruggave enzo. Hoeveel procent ik daarvan verdien en hoeveel hij verdient, en dat percentage passen we dan weer toe op het totaal van vaste lasten en boodschappenbudget/tanken enzo. ik stort dus een percentage daarvan op de gezamenlijke rekening. Wat over blijft is voor mezelf, en voor incidentele uitgaven. Die laatste gaan een beetje meer op gevoel. De ene keer betaal ik en de andere keer hij. Hij betaalt vaak wel de wat duurdere dingen, omdat hij dus ook een hoger percentage "zakgeld" overhoudt.
Vakantiegeld en de belastingteruggave zetten we jaarlijks geheel op de spaarrekening, en de helft daarvan is voor vakantie, andere helft sparen en erg dure incidentele uitgaven. De kinderopvangtoeslag gaat natuurlijk naar de kinderopvang, hypotheekrenteteruggave naar de hypotheek, en kinderbijslag gebruik ik vaak om weer wat spullen/kleding voor onze dochters te kopen.
Maargoed, wij zitten dus wel in de positie dat we geen eindjes aan elkaar hoeven te knopen. Al hebben we zeker geen eindeloos geld en moeten we heus wel opletten.
We zijn eigenlijk altijd heel voorzichtig geweest met duur leven, of nou ja in vaste lasten. Ik hou van af en toe eens vakantie, en niet opletten in de supermarkt, en af en toe eens wat leuks kunnen doen, shoppen, uit eten oid. Dus we wonen in een niet al te duur huis en hebben geen dure hobbies of meubels of abonnementen ofzo en kijken altijd wel naar of iets goedkoper kan. Maar er gaat wel redelijk wat geld naar de supermarkt en onze verwende dochter haha!
Omdat wij scheef lopen in zowel hoogte van salaris als in dagen dat we werken hebben we lang geleden al een gezamenlijke rekening geopend waar alle vaste lasten vanaf gaan. We hebben uitgerekend wat er totaal binnen komt, excl toeslagen en vakantiegeld en belastingteruggave enzo. Hoeveel procent ik daarvan verdien en hoeveel hij verdient, en dat percentage passen we dan weer toe op het totaal van vaste lasten en boodschappenbudget/tanken enzo. ik stort dus een percentage daarvan op de gezamenlijke rekening. Wat over blijft is voor mezelf, en voor incidentele uitgaven. Die laatste gaan een beetje meer op gevoel. De ene keer betaal ik en de andere keer hij. Hij betaalt vaak wel de wat duurdere dingen, omdat hij dus ook een hoger percentage "zakgeld" overhoudt.
Vakantiegeld en de belastingteruggave zetten we jaarlijks geheel op de spaarrekening, en de helft daarvan is voor vakantie, andere helft sparen en erg dure incidentele uitgaven. De kinderopvangtoeslag gaat natuurlijk naar de kinderopvang, hypotheekrenteteruggave naar de hypotheek, en kinderbijslag gebruik ik vaak om weer wat spullen/kleding voor onze dochters te kopen.
Maargoed, wij zitten dus wel in de positie dat we geen eindjes aan elkaar hoeven te knopen. Al hebben we zeker geen eindeloos geld en moeten we heus wel opletten.