Hoe was jullie buik met 19 weken?

En Orchideke: wacht maar af, vooral de laatste weken groeit je buik enorm, tenminste dat was zo bij mijn zoontje...
Je zag op t end echt een kindje zitten; allemaal van die bobbels, dan weer links, dan weer rechts. Je zag het toen zo duidelijk dat je zelfs op de foto's kon zien waar ie zat!

Oeps, was ik zelf ook ff vergeten... dat gaat dus nog wel ff zwaar worden die laatste lootjes...

Liefs Nika
 
Tgoh meen je dat :)
Dan staan we er nog goed op :)
Kan nu al men eigen schoenen niet meer aan omdat ik zo diep ni meer kan bukken..
En ja ben alleenstaande dus heb zo niet effe men vriend om dit te doen,moet ik op men bed gaan liggen en allerlei posities aannemen om er toch maar te geraken,grappig zicht hoor...
Ben morgen 34 weken en eerlijk gezegd voor mij moet het niet te lang meer duren hoor,ben het zo beu :)
En zal het wel missen achteraf maar heb al zoveel last in men rug van er voor en pff nu kan het er echt niet meer bij...
Heb nu ook daarstraks heel veel pijn gehad heel diep in men onderbuik,echt van die steken zo,pfff,mss dat ze aan het indalen is,weet het niet want is men eerste maar moet woensdag naar de gyn dus ben echt benieuwd nu hoor,in het begin is het zo leuk om elke keer te gaan,duurt een maand zo lang,dan in het midden ja dan is het ook nog heel leuk maar ben je het een beetje gewoon he maar nu op het einde zie ik er elke keer weer zo hard naar uit,is nu maar drie weken geleden en lijkt wel een eeuwigheid,ben is benieuwd hoe lang er nu zal tussen zitten,mss al om de twee weken..hopelijk..
Liefs orchideke
 
Mijn buik na bijna 2 weken NA de bevalling haha (duurt nog wel even voordat ie weer "okay" is) iedereen zonder striae zount yourself luckuy maar valt nog wel mee bij mij hoor, en het is allemaal voor onze dean geweest dus zou niet anders willen....



 
quote: orchideke reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('17-09-2007 23:09:08'));

Tgoh meen je dat :)
Dan staan we er nog goed op :)
Kan nu al men eigen schoenen niet meer aan omdat ik zo diep ni meer kan bukken..
En ja ben alleenstaande dus heb zo niet effe men vriend om dit te doen,moet ik op men bed gaan liggen en allerlei posities aannemen om er toch maar te geraken,grappig zicht hoor...
Ben morgen 34 weken en eerlijk gezegd voor mij moet het niet te lang meer duren hoor,ben het zo beu :)
En zal het wel missen achteraf maar heb al zoveel last in men rug van er voor en pff nu kan het er echt niet meer bij...
Heb nu ook daarstraks heel veel pijn gehad heel diep in men onderbuik,echt van die steken zo,pfff,mss dat ze aan het indalen is,weet het niet want is men eerste maar moet woensdag naar de gyn dus ben echt benieuwd nu hoor,in het begin is het zo leuk om elke keer te gaan,duurt een maand zo lang,dan in het midden ja dan is het ook nog heel leuk maar ben je het een beetje gewoon he maar nu op het einde zie ik er elke keer weer zo hard naar uit,is nu maar drie weken geleden en lijkt wel een eeuwigheid,ben is benieuwd hoe lang er nu zal tussen zitten,mss al om de twee weken..hopelijk..
Liefs orchideke

Denk dat t weer een slimmigheidje van de natuur is... Een bevalling is natuurlijk niet nix, maar doordat het op t end zo zwaar wordt willen de meeste vrouwen maar al te graag dat de bevalling begint zodat ze de last niet meer hoeven te dragen...
Toch slim van ons moedertje natuur

Liefs nika  
 
Hehe ja zo is het..
Kan daar nu niet zo goed van meespreken want heb een geplande keizersnede dus ja normaal gezien geen weeen en dergelijke maar toch,soms denk ik toch van pff amai erna zal ik ook nog goed afzien maar ja we weten waarom we het doen he...
Alle in mijn geval nu toch want ben nu bijna 23 jaar en dacht nog niet echt aan kindjes,wou er wel eentje en heel graag zelfs maar gwn nu nog niet..
Dan kondigde er zich plots zo'n klein dingetje aan in men buik en ja daar stond ik dan,effe verschieten hoor,maar vanaf ik die eerste echo kreeg en dat klein wondertje zag kon ik het al niet meer missen,dan ook nog alleen gevallen en waren in het begin wel moeilijke momenten want ja daar sta je dan alleen he,maar met veel steun van men ouders en ook hier opt forum ben ik er zo aan gewend geraakt dat ik nu zelfs gelukkiger ben zonder een man dan met :)
En denk nu wel zo dat als men meisje een papa niet kent,dat ze het toch niet zo hel hard zal missen,tegenover koppels dat bv na een paar jaar uit elkaar gaan zal het voor de kids toch ook wel moeilijker zijn om te aanvaarden he...
Weet niet dat jullie weten dat men papa heel ziek is en aan kanker lijd en het nu op een punt zit dat het einde spijtig genoeg in zicht is(dringt nog niet echt tot mij door hoor)
Papa is al jaren ziek en soms dat we dachten dat hij er niet meer zou doorkomen maar hij er toch door kwam en zo hebben we echt die hoop nooit opgegeven en men wens was altijd dat papa ooit nog zou meemaken om opa te worden..
Nu is het afwachten of het nog zo zal zijn want vanaf volgende week begint hij met chemo en de dokters hebben ons eerlijk gezegd dat het kan zijn dat het geen vier weken meer zal duren...
Ik moet binnen vijf weken bevallen normaal dus hoop echt dat mijn wens nog gaat uitkomen,had hem natuurlijk liever nog vele jaren bij mij gehad maar heb moeten aanvaarden dat dat niet zo zal zijn...
Papa is ook de peter van men kindje,heb ik hem gevraagd toen ik juist zwanger was en hij is daar zo fier op he,zei het daarstraks nog ergens opt forum dat het percies zo moest zijn dat ik zwanger werd en dat hij het nog juist zou meemaken,hoop het echt want wil echt nog dat hij zen kleindochtertje nog kan zien,hij zal als hij sterk is normaal gezien het nog wel mogen meemaken maar zal dan wel in het ziekenhuis liggen en weet niet dat ik met men pasgeboren babytje al zo snel naar een ziekenhuis hem kan gaan bezoeken hoor,ivm met al de zieke mense daar dan he..
Ook de doop zal hij niet meemaken en ik zal een andere peter moeten zoeken want normaal moet de peter dan tekenen hier bij ons in belgie en ja als hij er niet meer is...
Maar in mijn hart blijft hij altijd de echte peter van men dochtertje en zal haar dat ook altijd zo vertellen hoor...
Liefs orchideke
 
Lieve Orchideke,

wat heb jij (en je familie) toch een zware tijd: het lijkt wel alsof alles altijd tegelijk komt! Je papa, je neefje, je ex enz enz... (heb je verhalen wel gevolgd)
Ook ik ken het gevoel dat alles tegelijk komt: zo was mijn moeder ernstig ziek van de kanker terwijl mijn vriend voor een jaar in Engeland zat en ik net met een studie begon (mede voor mijn moeder, want wij dachten echt afscheid van haar te moeten nemen en zij wilde graag dat ik ging studeren). Daar stond ik dan met mn zoontje en voor de rest op mn zelf aangewezen. Om de dag naar het ziekenhuis en elke avond tot 2uur snachts leren.
Wat ik hiermee eigenlijk wil zeggen is dat een kindje hebben best zwaar kan zijn, maar ze geven je ook zin in het leven en een kracht die je je niet voor kunt stellen!
Wanneer ik mn zoontje mee nam naar het ziekenhuis klaarde mijn moeder helemaal op: had ze weer een rede om te vechten! Gelukkig is mijn moeder er nog en de laatste testen waren positief (dus kanker vrij), maar ze is erg zwak. Het mooie is dat deze (ongeplande, maar gewenste) zwangerschap haar nu de kracht geeft om niet op te geven; om sterker te worden zodat ze straks bij de bevalling kan zijn,  de kleine kan vasthouden, en op de kleine kan passen en als ze nu de kleine door mijn buik heen voelt straalt ze!
Ik denk idd dat het bij jou zo moest zijn; dat je zwanger van dit meiske werd. Ze zal jou en je familie de kracht geven om door te gaan en de mooie dingen in het leven te blijven zien! Misschien geeft ze zelfs jou papa de kracht om zolang  bij jullie te blijven zodat hij zijn pete kindje nog vast zal kunnen houden (en wees maar niet al te bang met t ziekenhuis; zolang er geen besmettelijke ziekten op de afdeling zijn zal t geen kwaad kunnen) en ze zal ook zeker jou en je moeder de kracht geven om zonder je papa door te gaan! Dat weet ik zeker!!!  

Let maar op; dit meiske zal het "engeltje" van/voor jullie familie zijn!

Veel liefs Nika
 
Hey,

Bedankt voor je lief berichtje,doet me echt goed en kreeg echt kippevel...
Is wel eens leuk om zo iets te horen van iemand die ook zoiets heeft meegemaakt..
Heb ook voor de rest veel steun hoor en ben iedereen daar dankbaar voor maar toch weet je zoiets pas echt als je het zelf hebt meegemaakt denk ik...
Je kan het je wel inbeelden en er echt mee meevoelen maar toch ligt het nog iets anders he...
Net zoals de meisjes die een kindje verloren hebben en zo heb ik echt veel respect voor en vind ik het verschrikkelijk maar de pijn die ze dan voelen kan je je echt niet voorstellen als je het niet zelf hebt voorgehad he...
Ja ik denk nu ook wel dat de zs papa erg goed doet hoor,papa is normaal een heel ander persoon,zagen en klagen en tegen mij en mama echt heel erg kort zijn...
Voor de rest zal papa ook niet echt een heel vrijgevige zijn,pas op als ik iets te kort zou komen en vraag het hem dan wel he maar zo uit zen eigen en in het begin ik zwanger was had ik van ons mama een maxi cosi gekregen en liet dit aan hem zien en ineens zei hij van aah ja heb ook nog iets voor jou,ineens gaf hij me een briefje va 500 euro...ik schrok mij dood,had dit nooit van hem verwacht en wou dit ook niet aannemen maar hij stond erop,heb die centen dan bij mijn voiture gelegd...
Sindsdien heb ik dus ook een betere band met hem,niet voor dat geld hoor maar gewoon had dit echt nooit verwacht en vond dit zo mooi...
Heb dan toen een puzzel laten maken,hij moest die dan zelf in elkaar steken en stond er zo'n gedichtje op en opt laatste stond er dan op,wil jij mij peter zijn..
En fier dat hij op die puzzel is,echt niet te geloven...
Ga morgen naar de gyn en ga ineens vragen of dat nu kwaad zal kunnen moest ik men meisje dan meenemen naar de kliniek,hij zal dat mss wel weten he,anders vraag ik het nog wel in het ziekenhuis als ik bevallen ben,want je met die ziekenhuis bacterie"s tegenwoordig en zo is het mss wat riskant he,ik zie dan nog wel...
Echt nog is bedankt voor je berichtje he,was echt lief..
Liefs orchideke
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan