Hej!!
Sinds 17 mei dit jaar mag ik me een NOG trotsere mama noemen dan ik al was, en wel van drie kids!! Helemaal m o o i .....
Twee gezonde jongens hebben we van 8 en 10, en een gezond dochtertje dus van 4 maanden en een beetje.
Vroeger wilde ik 4 kids: 2j 2 m. Toen kwam ik mijn man tegen (nu 20 jaar geleden, oeps...), die wilde er ABSOLUUT niet meer dan 2! Ok, twee dan!
Maar ook 'droomden' we van 2 jongens en een meisje....
Toen we drie jaar geleden emigreerden naar Zweden, dacht ik: eindelijk mag het dan, eindelijk is de tijd ervoor geschikt, EINDELIJK nog een kindje erbij....
Maar manlief dacht daar anders over.... shit. Dus vele tranen, gesprekken etc verder, en zowiezo hele hectische tijden, veranderde mijn man van gedachten. En terwijl ik probeerde eelt op mijn ziel te kweken en te wennen aan de gedachten van: nooit meer zwanger (wat trouwens echt niet ging, dat wennen), hebben we de knoop doorgehakt. Ik werd 36 vorig jaar september en ik was zwanger...
Willen jullie wel geloven, dat ik de meest gelukkige vrouw van de aardbol was??? (Ik wist nl. nog niet dat jullie minstens zo gelukkig waren, hi,hi,hi) Ik heb de hele zwangerschap lopen stralen,in elk geval inwendig, want dit minimensje van ons was zó welkom, net als de twee jongens trouwens he, want ook van hen liep ik naast mijn schoenen !!
Nu voelt het ok, er is rust in mij, ik ben denk ik wel uitgebroed. Maar die sterilisatie van mijn man, daar ligt alleen de folder nog maar van in huis.... wel erg definitief, dus dat moet even bezinken. De wens om nog een keer zwanger te zijn is uitgekomen, het is zo heel mooi geweest.
(he, foei, zakdoeken!!!!! )
Twee boys en een grietje.... en gezond, en nu ben ik 37. Pippi
