Fijn om positieve verhalen te lezen. Ik zit helaas in ronde 13. Het begint nu echt ontzettend moeilijk te worden om de moed erin te houden. Het lijkt ook of ik omsingeld ben door zwangere vrouwen, iedere maand is er minstens één aankondiging en dan denk ik: waarom ik niet? Bij de gyno zag alles er goed uit, ik heb een regelmatige cyclus, heb een tijdje (van in het begin tot ongeveer ronde 11) ovulatietesten gebruikt en altijd rond dezelfde cyclusdag een piek dus ben ermee gestopt... Ben 25 en mijn man 23 dus nog jong. Mijn man zijn zaad is nu 'binnen' voor onderzoek. Ergens hoop ik dat er niets uitkomt maar het idee dat we dan weer op wandelen worden gestuurd om 'verder te proberen' geeft me dan ook weer stress. Nog iemand een soortgelijke situatie?
Hoeveelste ronde zit jij
- Onderwerp starter NolaMichelle
- Startdatum
Hoi loesloes,
War vervelend dat je in zo.n onzekere periode zit! Ik hoop voor jullie dat er niks uitkomt. Ik was net zo onzeker als jij en na een jaar ook naar het ziekenhuis gegaan om van alles te onderzoeken en alles was goed! Ze konden wel mbv echo's zien wanneer mijn eisprong was en die was steeds veel later dan wij dachten en dan de testen aangaven (geen idee hoe dat kan..) maar met die kennis zijn we de ronde erna zwanger geworden!
13 maanden is vreselijk lang als je ergens op hoopt maar hoeft niks te betekenen, mooie dingen kosten soms veel tijd om gemaakt te worden, ik hoop dat jullie snel zwanger mogen raken?
War vervelend dat je in zo.n onzekere periode zit! Ik hoop voor jullie dat er niks uitkomt. Ik was net zo onzeker als jij en na een jaar ook naar het ziekenhuis gegaan om van alles te onderzoeken en alles was goed! Ze konden wel mbv echo's zien wanneer mijn eisprong was en die was steeds veel later dan wij dachten en dan de testen aangaven (geen idee hoe dat kan..) maar met die kennis zijn we de ronde erna zwanger geworden!
13 maanden is vreselijk lang als je ergens op hoopt maar hoeft niks te betekenen, mooie dingen kosten soms veel tijd om gemaakt te worden, ik hoop dat jullie snel zwanger mogen raken?
Hier al ronde 15 ingegaan. Wij gaan volgende week vrijdag baar de gynaecoloog toe. Hopelijk kan die ons vertellen of er iets niet goed zit en dan hopelijk snel natuurlijk of met een extra duwtje zwanger?
Voor alle dames hier, hoop dat het voor jullie niet zo ver hoeft te komen! Ik ben ook omringt door zwangeren of kleine kindjes dus het is echt super zwaar...
Voor alle dames hier, hoop dat het voor jullie niet zo ver hoeft te komen! Ik ben ook omringt door zwangeren of kleine kindjes dus het is echt super zwaar...
Succes!Hey ♡
Ik ben ook nieuw hier. Wij zitten inmiddels in ronde 6 en helaas vanmorgen ongesteld geworden.
Ik vind het best een taai proces moet ik eerlijk bekennen. Iedereen om me heen lijkt zo gemakkelijk zwanger te worden.
Het raakt me dan ook ontzettend in mijn onzekerheid. Hoe ga jij hier mee om? Ik ben bekend met de ziekte van Crohn en heb meerdere buikoperaties gehad. Hierdoor ben ik heel bang dat zwanger worden lastig gaat worden. Die angst is zo vervelend.
Ik hoop dat je snel zwanger bent♡
Liefs Angela
@angelala wat vervelend dat je 's ochtends ongesteld ben geworden. Snap je teleurstelling... heel herkenbaar.
Had ook echt niet verwacht dat het een taai proces zou zijn. Sterker nog heb nooit zo sterk het gevoel gehad om moeder te worden, maar nu het eenmaal zover is houd het mij ontzettend veel bezig. De onzekerheid vind ik het ergst. Lukt het wel? Is het voor mij mogelijk wat voor zovele "makkelijk" lijkt te gebeuren. Je angst begrijp ik heel goed. In het verleden ben ik gediagnostiseerd met hypochondrie, wat ik over het algemeen prima onder controle heb. Behalve nu, dit vraagt veel energie. Dit nu opschrijven helpt wel, want het delen met al mijn vriendinnen die tevens moeder zijn vind ik toch lastig. Ook wil ik mijn vriend niet steeds opzadelen met mijn gevoelens, het moet namelijk wel "leuk" blijven en het liefst ongedwongen.
Hopelijk kunnen we elkaar hier wat ondersteunen
Had ook echt niet verwacht dat het een taai proces zou zijn. Sterker nog heb nooit zo sterk het gevoel gehad om moeder te worden, maar nu het eenmaal zover is houd het mij ontzettend veel bezig. De onzekerheid vind ik het ergst. Lukt het wel? Is het voor mij mogelijk wat voor zovele "makkelijk" lijkt te gebeuren. Je angst begrijp ik heel goed. In het verleden ben ik gediagnostiseerd met hypochondrie, wat ik over het algemeen prima onder controle heb. Behalve nu, dit vraagt veel energie. Dit nu opschrijven helpt wel, want het delen met al mijn vriendinnen die tevens moeder zijn vind ik toch lastig. Ook wil ik mijn vriend niet steeds opzadelen met mijn gevoelens, het moet namelijk wel "leuk" blijven en het liefst ongedwongen.
Hopelijk kunnen we elkaar hier wat ondersteunen