Hey allemaal,
Ik moet dit even van mijn hart.
Mijn dochter is volgende week 8 weken en hoewel ik wel een beetje ritme lijk te krijgen huilt ze vaak. Ik ken de richtlijnen van een huilbaby maar wil jullie ervaring weten.
Mijn dochter huilt als de wakker wordt na slapen, vaak hazenslaapjes overdag, vecht tegen haar slaap en huilt dan. Net drie kwartier naar huis gereden van m’n schoonfamilie en alleen maar gehuild en kon haar niet troosten (zat naast haar). We zijn al een ruim een week overgestapt naar anti kramp voeding omdat ze ook huilde na de voeding.
Ik en mijn partner worden gek van het gehuil ook vooral omdat ze de eerste week na de geboorte urenlang gehuild heeft omdat door miscommunicatie tussen kraamzorg en verloskundige een paar dagen te weinig eten kreeg achteraf.
Ik zelf kan mijn verdrietig door frustratie grotendeels voor mij houden in tegenstelling tot mijn partner die erg geïrriteerd raakt door het huilen maar diep van binnen valt het mij erg zwaar en wordt ik dan onzeker en ik blijf altijd lief tegen haar want ze lacht heel vaak en dan kan je niet boos of verdrietig zijn want het is maar een baby die misschien niet veel begrijpt maar wel veel kan aanvoelen.
Heel soms heeft ze een goeie dag maar soms weten we het even niet meer en aan het consultatiebureau heb je ook niet altijd wat qua antwoorden en wil daarom graag van jullie tips of ervaringen weten hoe jullie ermee omgaan.
Alvast bedankt,
Liefs
Ik moet dit even van mijn hart.
Mijn dochter is volgende week 8 weken en hoewel ik wel een beetje ritme lijk te krijgen huilt ze vaak. Ik ken de richtlijnen van een huilbaby maar wil jullie ervaring weten.
Mijn dochter huilt als de wakker wordt na slapen, vaak hazenslaapjes overdag, vecht tegen haar slaap en huilt dan. Net drie kwartier naar huis gereden van m’n schoonfamilie en alleen maar gehuild en kon haar niet troosten (zat naast haar). We zijn al een ruim een week overgestapt naar anti kramp voeding omdat ze ook huilde na de voeding.
Ik en mijn partner worden gek van het gehuil ook vooral omdat ze de eerste week na de geboorte urenlang gehuild heeft omdat door miscommunicatie tussen kraamzorg en verloskundige een paar dagen te weinig eten kreeg achteraf.
Ik zelf kan mijn verdrietig door frustratie grotendeels voor mij houden in tegenstelling tot mijn partner die erg geïrriteerd raakt door het huilen maar diep van binnen valt het mij erg zwaar en wordt ik dan onzeker en ik blijf altijd lief tegen haar want ze lacht heel vaak en dan kan je niet boos of verdrietig zijn want het is maar een baby die misschien niet veel begrijpt maar wel veel kan aanvoelen.
Heel soms heeft ze een goeie dag maar soms weten we het even niet meer en aan het consultatiebureau heb je ook niet altijd wat qua antwoorden en wil daarom graag van jullie tips of ervaringen weten hoe jullie ermee omgaan.
Alvast bedankt,
Liefs