Hysterisch krijsen baby 4 maanden

Hoi allemaal,



Ik ben moeder van een zoontje van nu 16 weken. De eerste 12 weken heeft hij heel veel gehuild en gekrijst, vermoedelijk door heftige krampen. Hij is toen hij 5 weken was opgenomen geweest, maar er is niks medisch gevonden. We zijn ook bij de kinderarts onder controle, maar die kon ook geen medische verklaring vinden. 'Temperament' wordt er gezegd. Gelukkig is het huilen nu een heel stuk minder geworden en ging het eigenlijk 2 weken heel erg goed. Waar ik me alleen zorgen om maak, is dat mijn zoontje soms helemaal hysterisch kan worden. Hij krijst dan echt heeeeeel hard, loopt knalrood aan,  trapt en schopt en het lijkt dan alsof hij er bijna in stikt. Meestal eindigt het met spugen van het druk maken. Dit duurt meestal zo'n 3 minuten en daarna trekt hij wit weg.

Het is echt steeds zo heftig om te zien en ik kan me dan niet voorstellen dat er 'niks'is...Is dit herkenbaar voor jullie? Hij was ook heel laat met lachen (12 weken) en lacht nog steeds weinig. Hij lijkt vaak boos/gefrustreerd..Ik maak me soms zo'n zorgen dat er wat aan de hand is of later blijkt te zijn....



Alvast bedankt voor jullie reacties.
 
Hoi Bregje,

Ik herken dit helaas niet maar ik zag je berichtje al een tijdje staan en tot nu toe lijkt er nog niemand te reageren. Ik wou alleen even zeggen dat je in dit geval gewoon echt op je eigen gevoel moet vertrouwen. Als jij denkt dat er meer achter zit zou ik de kinderarts ook elke mogelijke verklaring laten onderzoeken.

En misschien is het wel gewoon een fase. Ik heb wel eens gehoord van baby's die gewoon het "baby zijn" absoluut niet fijn vinden en dit ook uiten in hun humeur en gedrag.  Deze baby's lijken juist helemaal op te bloeien wanneer ze meer gaan ontdekken en manieren leren om te communiceren met jou als volwassene. Wie weet heeft jouw zoontje dat ook en is er inderdaad geen medische reden voor. Maar goed ik ben natuurlijk geen expert.

Wel erg knap dat je het zo goed doorstaat, kan niet makkelijk zijn terwijl je het liefst gewoon lekker met je kleintje wilt kunnen genieten. Ik hoop dat het snel beter zal gaan!
 
Hoi Wendy,



Bedankt voor je reactie. Vanochtend bij de kinderarts geweest. Medisch gezien is er niks aan de hand, het is gewoon 'gedrag'.Kinderarts vindt het ook wel erg extreem en snapt mijn zorgen. Volgens hem is er een kleine groep baby's die zo is, en bij een klein percentage daarvan is later ook daadwerkelijk iets aan de hand (autisme, ADHD...) Het is nu nog te vroeg om daar iets van te zeggen. Maar ik heb er zo'n naar voorgevoel over..

Ik baal inderdaad dat ik zo moeilijk kan genieten en ik had me zo verheugd op het moederschap. Ook ben ik bang dat mensen mijn baby niet 'leuk'vinden. Bah, wat een rotgevoel is dat.Ik moet over 2 weken weer gaan werken en hij gaat dan naar het kinderdagverblijf, daar maak ik me ook nu al zorgen over.



Ik hoop inderdaad dat hij er overheen groeit, daarom was ik ook op zoek naar herkenning. Maar de weinige reacties geven wel aan dat het niet echt heel 'normaal' is wat hij doet :(



Groetjes Bregje
 
Hoi Bregje,



Wat vervelend dat de kinderarts ook geen antwoorden heeft. Al is het tegelijkertijd ook wel fijn dat er geen medische oorzaak is en dat je zoontje in principe gewoon helemaal gezond is.

Ik zag net nog even in je eerste berichtje staan dat het twee weken lang heel goed ging. Misschien kan je bedenken wat er in je thuissituatie is veranderd waardoor hij rustiger werd in deze twee weken. Misschien is juist een verandering van omgeving goed zodat hij een soort van "gereset" wordt en de kans krijgt om in een andere mindset te komen. Best een grote kans dat ook het kinderdagverblijf hem juist om die reden goed zal doen en zijn gedrag thuis op denlange termijn ook in positieve zin veranderd.

Verder heb ik heel soms met mijn eigen zoontje van 4 maanden dat hij ook hysterisch begint te huilen/krijsen en zo'n lange "huil" maakt dat hij helemaal rood aanloopt en vergeet adem te halen ofzo. Bij hem gaat dit niet zo lang door dat hij moet spugen, maar ik kan me voorstellen dat als het langer dan een paar huilkreten aanhoudt dat het dan wel gebeurt. Ik probeer hem op dat moment altijd af te leiden door hem tegen me aan te wiegen, een pink te geven, of gewoon wat "babymassage" te proberen (Daar is hij gek op). Misschien helpt het bij jou ook om hem in ieder geval iets eerder weer tot rust te brengen met iets wat hij heel fijn vindt? Al heb je vast ook al vanalles geprobeerd.

En maak je alsjeblieft niet druk om wat mensen van je kindje vinden. Iedereen heeft wel eens te maken gehad met baby's die geregeld zonder reden huilen, peuters worden boos en roepen de hele stad bij elkaar en gaan op straat zitten en oudere kinderen gaan in hun boosheid hun ouders midden op straat uitschelden. Allemaal dingen die iedereen overkomt en die ook iedereen denk ik wel begrijpt. Zo niet, pech voor die mensen want je hebt vast een erg lief kind.

En mocht het je uiteindelijk toch niet lukken om het te veranderen, dan is dat natuurlijk erg lastig en tijdelijk zwaar, maar gelukkig zal hij ook maar een hele korte tijd echt in de fase zitten dat hij enkel kan communiceren door te huilen.

Hopelijk gaat het gauw beter en zal ook het kinderdagverblijf jullie beide goed doen. Jij kan tussendoor mooi bijkomen en verandering van omgeving af en toe doet hem misschien wel erg goed!

Ik ga voor je duimen!
<p style="text-align: center;"></p>
 
Hoi Wendy,



Wat een ontzettend lieve en uitgebreide reactie. Ik krijg er bijna tranen van in mijn ogen, want er zijn momenten dat ik het echt niet meer zie zitten en compleet overloop van stress en uitputting. Je kunt je zo'n zorgen maken om je kind.



Ik heb in zo'n bui al vaak van alles geprobeerd maar alles lijkt averechts te werken, Alleen in zn gezicht blazen helpt af en toe (maar soms begint hij dan nog wel eens opnieuw). Hij kan er ook ineens 'inschieten', van jengelen naar krijsen...Wist ik maar wat het was.



Verder kan ik niet bedenken wat er in die twee weken anders was. Volgens mij is er niks veranderd, hij zat gewoon beter  in zn vel, Het zou misschien wel een sprongetje kunnen zijn ofzo?



Hij slaapt trouwens ook nauwelijks overdag. misschien  3 of 4 keer een half uur...en dan issie weer klaarwakker. 's nachts gelukkig wel goed! (wordt 1 x wakker voor zijn speentje). Hij wil alles meemaken en ziet continu van alles, misschien heeft hij toch heel veel moeite met prikkels. En dan ga ik me weer zorgen maken over autisme of ADHD ofzo.



Pff lastig. Het zal inderdaad goed zijn als ik weer ga werken, even letterlijk afstand.



Nogmaals dank je wel  voor je lieve reactie, doet me echt goed!
 
Hoi Bregje,

Wat zit je in een vervelende situatie! Ik herken je verhaal gedeeltelijk, mijn dochter heeft ook heel heel veel gehuild en ik weet hoe wanhopig je dat maakt! Ben je al eens bij een osteopaat geweest? Wij hebben daar een hele goeie ervaring mee. Het lijkt een beetje vaag allemaal, maar het heeft onze dochter echt geholpen!

Ik snap ook de angst die je hebt over het kdv. Ik ben zelf leidster op een kdv en weet echt uit ervaring dat dit helemaal goed gaat komen. Natuurlijk zal het in het begin even lastig zijn. Hij slaapt waarschijnlijk minder goed en krijgt meer prikkels dan thuis, maar het kan ook een goede afleiding zijn. Er is veel te zien en te beluisteren. Ook kun jij even opladen en dat werkt waarschijnlijk ook positief op je zoontje. Mag hij gaan wennen voordat je begint met werken?

 
Hoi Bobi,



Ja hij mag een ochtend en een middag gaan wennen, dat is wel fijn. Ik ben alleen bang dat de leidsters zijn 'aanvallen' echt té heftig zullen vinden...Heb jij t vaker gezien op het KDV? Dat ze er echt in stikten zowat? En echt loei en loei hard? Alsof er echt iets helemaal mis is?



Bij de osteopaat zijn we ook geweest, al zo'n 7 keer. Eerst dacht ik dat het wel wat deed, de krampen zijn nu over, maar dat kan ook met zijn leeftijd nu te maken hebben. En wat betreft het slapen...Dat doet hij thuis ook nauwelijks overdag.30 max per dutje, zo'n 3 á 4 keer.

Wanneer ging bij jouw dochter het huilen over?

groetjes Bregje
 
Terug
Bovenaan