A
Anoniem
Guest
Ik moet nu ook effe van me afreageren hoor. Ik ben het zo beu!
Zoals jullie weten doet Vera (15 maand) nog steeds niets. Ze zit maar op haar billen te zitten. Ze wil wel, maar kan het gewoon nog niet.
De laatste twee weken wordt ze hysterisch boos als ik ook maar een stap bij haar vandaan ga. Zet ik haar op het kleed om te spelen en ik loop weg, meteen krijsen.
Ik kan gewoon helemaal niets zonder gekrijs aan me kop. Zelfs als ik moet eten koken en ik zet haar bij mij in de keuken is het niet goed. Ik moet met haar spelen en dan is er helemaal niets aan de hand gewoon een vrolijk meisje.
Als papa er is doet ze het ook, maar dan kan Papa sussen en is ze meer gericht op papa, maar als papa er niet is kan niemand haar sussen en is ze pas stil als ik weer naast haar zit.
Gisteren barstte ik aan het eind van de dag gewoon in janken uit omdat ik geen gekrijs meer kan horen, ze hoeft nu nog maar een kikje te geven en mijn nekharen staan al weer overeind.
Vandaag zag ik haar voor het eerst bewust al billenschuivend ergens naar een speeltje toe gaan. De fysio heeft nog zo gezegd dat ze niet op het laminaat mag zitten omdat ze dan gaat billenschuiven, maar van mij mag ze, dan maar billenschuiven, ik ben dat gekrijs zat. Misschien als ze me achterna kan komen dat ze dan ophoudt. Liever de hele dag een kind aan me been dan zoveel gehuil.
Nu moeten julllie niet denken dat ik een ontaarde moeder ben, want ik hou heel veel van Vera, maar nu zit ik er ook even door.
Fijn dat ik mijn verhaal even kwijt kon.
Groetjes Karin
Zoals jullie weten doet Vera (15 maand) nog steeds niets. Ze zit maar op haar billen te zitten. Ze wil wel, maar kan het gewoon nog niet.
De laatste twee weken wordt ze hysterisch boos als ik ook maar een stap bij haar vandaan ga. Zet ik haar op het kleed om te spelen en ik loop weg, meteen krijsen.
Ik kan gewoon helemaal niets zonder gekrijs aan me kop. Zelfs als ik moet eten koken en ik zet haar bij mij in de keuken is het niet goed. Ik moet met haar spelen en dan is er helemaal niets aan de hand gewoon een vrolijk meisje.
Als papa er is doet ze het ook, maar dan kan Papa sussen en is ze meer gericht op papa, maar als papa er niet is kan niemand haar sussen en is ze pas stil als ik weer naast haar zit.
Gisteren barstte ik aan het eind van de dag gewoon in janken uit omdat ik geen gekrijs meer kan horen, ze hoeft nu nog maar een kikje te geven en mijn nekharen staan al weer overeind.
Vandaag zag ik haar voor het eerst bewust al billenschuivend ergens naar een speeltje toe gaan. De fysio heeft nog zo gezegd dat ze niet op het laminaat mag zitten omdat ze dan gaat billenschuiven, maar van mij mag ze, dan maar billenschuiven, ik ben dat gekrijs zat. Misschien als ze me achterna kan komen dat ze dan ophoudt. Liever de hele dag een kind aan me been dan zoveel gehuil.
Nu moeten julllie niet denken dat ik een ontaarde moeder ben, want ik hou heel veel van Vera, maar nu zit ik er ook even door.
Fijn dat ik mijn verhaal even kwijt kon.
Groetjes Karin