Hallo mama's
Ik begin er nou echt genoeg van te krijgen...
Waarvan van het moederschap van het huisvrouw zijn en van de vriendin zijn van me vriend.
Ongeveer 3 maanden geleden hebben me vriend en ik een autoongeluk gehad.. een geluk bij een ongeluk zat onze zoon Robin van 18 mnd niet in de auto....me vriend heeft er nix aan overgehouden maar in zit al drie maanden thuis met een wiph-lash...
Nou ging het de eerst tijd wel maar nu merk ik toch dat ik er goed klaar mee begin te raken..
Ik zit 24 uur per dag thuis met Robin... nou is het het liefste kind van de hele wereld ( wie zegt dat niet van ze eigen kind) maar ik heb er genoeg van om continu met hem te zitten en dingen met hem te doen.Het kost me te veel moeite om maar de kleinste dingen te doen zoals de hond uitlaten...we wonen op drie hoog zonder lift dus tillen die handel want trap lopen is nog te gevaarlijk. Een klein rondje lopen kost gewoon een half uur gezien meneertje steeds de andere kant op wandelt.Soms leuk soms echt niet...
Nu wilde ik vandaag na een half jaar ofzo me nagels laten doen.Ik zou naar me schoonmoeder gaan om daar Robin te "stallen"en als ik klaar zal zijn dan boodschappen doen en dan hem weer op halen...
Maar gezien dat het de hele ochtend al regent heb ik dat maar afgezegd want om nou zeik nat van de regen met Robin achterop de fietst te zitten zag ik ook niet zitten. Ondanks dat ik het zelf heb afgezegd ben ik nu heel boos en verdrietig...Want ik begin me steeds meer te realiseren dat ik gewoonweg nix kan doen voor mezelf...of met mezelf,want ik heb Robin.
Ik moet 1 keer in de week naar de fysio vanwege me nek en hoofd maar ik ben vaak al 4 uur onderweg voor een half uurtje fysio..Want er is niemand die bij ons thuis kan oppassen..Me eigen moeder is na twaalfen geen mens meer heeft last van haar ogen..me schoonouders hebben sinds kort een klein hondje die ze nog niet te lang alleen kunnen laten..dus die oppas mogelijkheden vallen af..
Bah Bah bah ik heb er zo'n genoeg van dat ik totaal niet gelukkig ben en dat een klein beetje afreageer op Robin terwijl die nergens om gevraagd hebt.Ik wil gewoon weer kunnen bewegen zonder Robin.. Voordat ik de deur uit ben moet ik eerst hemel en aarde verzetten om op tijd de deur uit te komen.En dat gaat me steeds meer tegen staan.Niet meer van hup weg of hup boodschappen doen alles heeft veel meer tijd nodig en daar heb ik nu geen geduld meer voor.
Wat moet ik doen??/
Me vriend is op zijn werk van half 8 'smorgens tot een uur of 5 'smiddags en die roept maar steeds 'ik kan er nix aan doen..'Als ik dat zinnetje nog 1 keer hoor dan ontplof ik!!!!
Is dit een normale dip of moet ik echt drastischer maatregelen nemen want ik heb het gevoel dat ik niet meer een goede moeder kan zijn en dat baart me zorgen.Hoezeer ik ook besef dat het makkelijker word naar mate ze oudere worden en hoezeer ik me eigen gelukkig mag prijzen dat hij zo'n gezond en lief kereltje is .
Als ik me verhaaltje zo terug lees word ik er nog verdrietiger van als dat ik al ben.Terwijl de helft er nog geeneens staat want het lukt me gewoonweg niet om het goed neer te zetten.
Wie herkent dit????
Groetjes van Meta de mama van Robin
);