Ik ben het zat....


Hallo mama's (en voor diegene die gereageerd hebben)

Thx voor de begripvolle reactie's heb ze met aandacht gelezen...

Heb afgelopen weekend nog maar eens met me vriend gepraat (die begon al over een tweede,ja leuk ?!)
Hij stelde voor om een dag minder te gaan werken zodat hij me kan helpen met het huishouden en onze zoon... Das prettig om te weten dat hij het nu wel serieus neemt..(Voorlopig echt geen tweede)...
Wanneer hij een dag minder werkt weet ik nog niet gezien dat hij net bij een nieuwe baas is begonnen,maar het komt eraan...

Voor de rest ben ik van plan om naar de huisdokter te gaan...want die gevoelens moeten weg...hoe dan ook..nou ben ik al vaker met deze klachten naar de huisdokter geweest en er werd gezegd ja het eerste jaar is altijd moeilijk ( we zijn nu bijna twee jaar verder) Robin is 19 maanden..

Ook ik heb me goed gerealiseerd dat het hebben van een kind (dat staat een beetje raar maar weet ff niet anders te schrijven) je leven anders is als zonder... maar het is net of ik de kleine dingen die heb gezien..zoals boodschappen doen zoals ff goed het huis schoonmaken en zoals tijd voor je zelf... ik had gedacht dat dat niet zoveel moeite zal kosten... Ik kon voorheen terecht bij familie me schoonmoeder neemt die kleine maar al te graag mee naar de speeltuin of iets ...maar die hebben sinds een maand of 4 een puppy dus dat vergt ook wat opvoeden en tijd,me eigen moeder die kampt met haar ogen en dergelijk die heeft altijd wel wat... me zuster heeft andere werktijden dus op haar kan ik ook niet altijd een beroep doen...Het is niet dat ik continu me kind "kwijt wil "maar het zal prettig zijn als het wel weer eens gebeurt zodat ik me huishouden en mezelf kan doen.
En het is ook nu gewoon ben al drie maanden thuis met hoofd en nek klachten dus dat maakt het allemaal niet vrolijker..ik zelf werk in de horeca 'savonds en dat deed ik met plezier kletsen over andere dingen dan luiers,voedingen en dergelijke maar nu dat dat niet meer gaat ben ik dus 24 uur per dag thuis en dat valt gewoon tegen...

Maar goed ik ben een plan van aanpak aan het maken om gewoon weer wat meer plezier te krijgen in het opvoeden en hebben van me liefste zoon Robin..... Daarbij doe ik absoluut een beroep op me vriend en hopelijk komt het met een beetje hulp van de huisdokter dan toch nog goed..

Wat geloof als ik zeg het is het mooiste wat er is het hebben van een kindje!    !!!!!!

Nogmaals thx voor de reactie's en ik laat jullie weten hoe het plan van aanpak werkt.

Dikke kuzzz van Meta de mama van \Robin
 
Ik werd eerst ook een beetje boos toen ik je verhaal las, ik dacht ook van ja hallo, je weet toch dat als je een kind hebt dat je niet in je schoenen kan vliegen en ff een patatje kan halen of wat dingen bij de supermarkt? En ja je moet alles Ruim Plannen, want poepen doen ze meestal vlak voordat je wegmoet.
Maar ik las je verhaal ook met andere ogen. Je hebt een whiplash, en dat kan hele nare gevolgen hebben en ook lang duren. Wees daar voorzichtig mee... helaas ben ik zelf door bekkeninstabiliteit (Jamey is nu 8 maanden) ook aan huis gekluisterd en als ik geen oppas heb kan ik niet 3x per week naar het ziekenhuis. Dus Jamey zit 2 dagen op de creche (ja, duur ik weet het) en ik bestel via Albert.nl de meeste boodschappen en die worden lekker thuisbezorgd (op de goedkoopste dag!). En dan is even een halfje brood halen gezellig om te doen.
Nou meid, sterkte ermee, en je vriend mag inderdaad ook wel de handen uit de mouwen steken...
Groete, Taat
 
Dit is dat niet echt aan mij....(maar ik zit ongeveer met hetzelfde)
Maar sorry boos worden? Dat begrijp ik niet helemaal hoor!
Elke vrouw is toch anders en voelt dingen toch anders!!! Je kan zielsviel van je kleine houden maar toch ook balen dat je zo veel minder kan?
Net als dat als je zwanger bent en zegt dat je het eng vind de bevalling en er bang voor bent....dan krijg je van die reacties: ja daar kies je toch zelf voor JIJ wou een kind!!!
nou rot toch op daar kies je helemaal niet voor, je MOET het er bij nemen, dat is heel wat anders.
Ja en tuurlijk weet je dat er heel veel anders wordt als je een kleine krijgt, maar je mag daar best wel eens van balen vind ik en niet overal mee eens zijn.

Jennifer
 
Inderdaad jenny! Ieder mens/vrouw is anders.
We hebben niet allemaal dezelfde vaardigheden hoor! De één heeft het wel direct onder controle, de ander niet! En dat kan heel zwaar zijn en voor depressies zorgen, onderschat dat niet!   En een aantal mensen vergeten inderdaad dat ze een wiph-lash heeft, kennelijk weet ook niet iedereen wat voor gevolgen dat kan hebben.
Maar goed, je mag natuurlijk je mening uitspreken, maar het zou leuk zijn als jullie dan ook nog even reageren of je het beter begrijpt? Het is wel een interessante discussie namelijk.

Ik herken dus (gelukkig) helemaal niets!
Mijn oude leven gaat gewoon door zoals het was voor de geboorte. Wel enigszins aangepast hier en daar, maar dat is dan ook alles. Je moet wat anders organiseren, verder vooruit kijken.
Veel vrouwen (zo komt het over op mij) denken dat ze de verzorging en het huishouden alleen moeten doen. (de mannen zijn ook niet echt altijd even behulpzaam, vinden het volgens mij ook wel goed). Ook als je niet een baan buitenshuis hebt, kan je man ook best wel wat doen vind ik. Natuurlijk hoeft hij niet meer na z;n werk te dweilen, stofzuigen (zal misschien een enkele keer wel leuk zijn als hij het werk ook zelf ziet, of wil zien) was helemaal doen, badkamer... weet ik veel. Maar het zijn dan die kleine dingen: eens een was in de droger stoppen, even een wasje opvouwen wat je ziet, afruimem, vaatwasser inruimen. En het allerbelangerijktste: de kleine verzorgen en aandacht geven! Wat is er nu heerlijk voor een ouder om na zijn werk lekker te zorgen voor de kleine (nou ja, soms niet... als ze vervelend zijn....en jij moe). En dames: ga een keer in de zoveel tijd (in de maand of in de 6 weken, of om de twee weken, maakt niet uit...) wat leuks doen met je vriendinnen. Op stap tot diep in de nacht....uit eten, shoppen of wat dan ook. Je hebt een partner hoor!!!!
 
Van sommige berichten word ik boos. Potverdorie. Het is idd zo dat als je aan kinderen begint dat je dan weet dat je leven verandert, maar dat wil niet zeggen dat je die gevoelens niet hebt. Ik heb nu zelf een 10 minuten geleden het topic geopend: voel jij je gelukkig? wel, ik voel me niet gelukkig, ik heb dan geen nekklachten, maar dat wil niet zeggen dat ik altijd blij ben met onze Wiebe. Onze Wiebe was / is geen gemakkelijk kind, hij heeft koemelkallergie en staat vol eczeem, de eerste 3 maanden heeft hij heel veel gehuild, hij sliep slecht, net als ik trouwens, dus je zou voor minder je niet gelukkig voelen. Nu, ik voel me ook soms wel gelukkig hoor, maar dat gaat gewoon op en neer.j Ik kies er ook niet voor om me zo te voelen hoor, maar het is nu zo. En ik vind het echt heel goed dat mensen dit durven opschrijven, je moet er maar voor durven uitkomen, dat je je zo voelt, dat is ook niet makkelijk om te zeggen als moeder, dat je soms zou willen dat je kind er niet was, terwijl je zielsveel van hem/haar houdt.

Bea
 
Je hebt gewoon vakantie nodig en dan bedoel ik niet met het hele gezin, maar jij lekker met een vriendin ofzo een weekje ertussenuit.
En je vriend lekker met je zoon thuis.

Klinkt het niet geweldig?

Ik weet ook wel dat het helemaal niet makkelijk te realiseren is, maar ik zou het er toch eens goed over hebben met je vriend. Desnoods maar voor een weekendje, maar het is overduidelijk dat jij er echt even tussenuit moet.

Heel veel succes ermee.

 


Het lijkt me heerlijk om lekker ff weg te gaan,maar ik geloof niet dat me vriend dat trekt die komt dan doodleuk van waarom niet met ze alle dat is toch leuker..ik heb er wel eens aan zitten denken ik heb dat toen ook gedaan met vriendinnen die toen een baby hadden ik niet, toen zijn we een weekendje naar Antwerpen geweest was toen echt leuk...Ik ga het er nog en keer met me vriend over hebben...
Groetjes van Meta de mama van Robin
quote: barbara23 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('30-05-2006 21:14:12'));

Je hebt gewoon vakantie nodig en dan bedoel ik niet met het hele gezin, maar jij lekker met een vriendin ofzo een weekje ertussenuit.
En je vriend lekker met je zoon thuis.

Klinkt het niet geweldig?

Ik weet ook wel dat het helemaal niet makkelijk te realiseren is, maar ik zou het er toch eens goed over hebben met je vriend. Desnoods maar voor een weekendje, maar het is overduidelijk dat jij er echt even tussenuit moet.

Heel veel succes ermee.





 

Hallo mama's

Ik ben vandaag bij de dokter geweest maar ik heb niet zo heel veel aan hem..
Me verhaal gedaan en klaar..

Gisteren ben ik met Robin naar het cb geweest,Sophie dat is het vrouwetje van het cb die is ook een keer bij me thuis geweest om te kijken hoe het allemaal ging..Die vroeg aan me hoe het nu ging ...dus ook me verhaal gedaan en die kwam weer met dezelfde adviezen als toen een dagje voor jezelf.. het accepteren van dat je je kind achter het behang wil plakken maar ook dat jeje eigen realiseerd dat het over gaat..
Oja en wanneer dan.. Maar goed ze gaf me ook het advies voor een maatschappelijk werker of een inloopspreekuur voor moeders bij mij in de buurt.Nou denk ik toch maar dat ik daar wat werk van ga maken zodat ik hier uitkom..

En wat betreft die wiph-lash beperkt gewoon je dingen die je wil doen... En het gaat gepaard met veel hoofdpijn (tenminste bij mij) ik heb nu ook andere pijnstillers gekregen hopelijk werken die.

Hou jullie op de hoogte...

Groetjes van Meta
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan