Hey meiden, allereerst,
Ik ben heel blij dat er mensen zijn die positief hebben gereageerd, zowel naar samantha als naar ponyville in dezelfde reactie. Niemand hoefde daar ooit echt een kant te kiezen, want ponyville zei nooit echt iets negatiefs over samantha. Ze zei duidelijk dat ze heel veel respect heeft voor wat die meid gedaan heeft, net als ik. Ze zei alleen dat ze hoopte dat de vader zijn verantwoordelijkheid had opgenomen en haar niet had laten vallen ( wat ook wijst op medeleven voor de situatie van samantha) En voor de rest heeft ze gelijk, en dat zal samantha ook wel vinden, dat een kind krijgen op je 15de niet ideaal is. Niet iedereen is dan zo volwassen en verantwoordelijk als samantha dat wel is. En niet alle kinderen krijgen zo'n goede thuis, als die waar samantha wel voor zorgt.
Ik kan daar geen negativiteit in vinden, enkel realisme. En respect voor samantha.
Maar ze wordt dan aangevallen om dingen die ze nooit bedoeld heeft. Natuurlijk gaat ze zich verdedigen, en dan reageren wij allemaal nog meer op haar.
Ik heb dat in het verleden ook gedaan, omdat als je gevoelig bent voor een onderwerp, je al snel dingen tussen de regels gaat lezen die er niet staan. En dit is nog steeds bezig, dat reageren en tegenreageren. Reageert ze niet, dan denken jullie dat ze zich te goed voelt, en reageert ze wel, dan wordt ze weer gepakt op haar reactie.
Ik weet dat de mensen die reageren dat niet doen omdat ze iemand willen kwetsen, maar net om te verdedigen, dus ik begrijp dat jullie zo gevoelig zijn. Maar soms gaan we daarin zo ver dat we wel kwetsen. Lees maar eens na alle dingen die er over ponyville gezegd zijn. Dingen die we allemaal gezegd hebben, ook ik. En lees dan eens wat zij gezegd heeft. En kiijk eens of er een evenwicht is. Dat is er niet. Ze wordt enorm aangevallen terwijl zei eigenlijk nooit zozeer aangevallen heeft. Enkel de dingen wat bot verwoord. En ik wil proberen, en ik zeg proberen, want hormonen spelen ons allemaal parten, om haar reactie in het vervolg eens beter te lezen. En te lezen wat ze echt zegt, en niet wat ik denk dat ze zegt. Dan zal ik waarschijnlijk elke keer moeten zeggen dat ze ergens wel gelijk heeft.
Ik wil niet de moraalridder spelen, en met de vinger wijzen, want zoals je ziet wijs ik dan evengoed naar mezelf. Ik wil alleen niet dat er hier persoonlijk kwetsende dingen gezegd worden die eigenlijk niet verdiend zijn.
En ik heb ook de zeer positieve, en lieve reactie gelezen van diegene die reageerde op mensen met ziektes die kinderen krijgen. Je maakt het zelf ook mee, dus je begrijpt waar we doorheen moeten. Dus je bent niet tegen mij, of ponyville, want je staat er zelf ook voor, voor die moeilijke keuzes. Petje af, dat je zo sterk bent, en dat je dit zo goed oplost. Zonder het een probleem te laten zijn in je relatie. Ik ben heel blij dat je natuurlijk zwanger bent geraakt. Dat is toch een teken van God dat je dat verdient, en wel degelijk goed aan zal pakken he. En kijk, het is waar, ieder huisje heeft zijn kruisje.
En aan sjana, je hebt met je reactie gelijk hoor. Crohn is een chronische ziekte. En je kan er heel oud mee worden, gelukkig voor al die mensen die er doorheen moeten, elke dag. Maar toen het bij mij vastgesteld werd zeiden de artsen wel dat het onder de terminale ziektes viel. Omdat het niet bij iedereen even snel en agressief gaat. Ik ken ook een meisje van mijn leeftijd, die nu het ziekenhuis bijna niet meer uitkomt. Het is bij haar zo agressief dat ze steeds meer moesten wegnemen van haar dunne darm. En nu neemt ze nog zo weinig voedsel op uit eten,dat ze waarschijnlijk niet zo lang meer zal volhouden. Ze is zo verzwakt. Maar gelukkig komt dit maar heel weinig voor.
Welke ziekte ik dan wel heb, daar hebben ze eindeloos onderzoek naar gedaan. Ik heb heel veel darmzweren en zelfs enkele maagzweren gehad. Ik heb ook psoriasis, wat aan crohn gelinkt is, en ik heb heel zwakke gewrichten, wat aan crohn gelinkt is. Ik heb ook momenten gehad dat ik amper voedsel kon verdragen. Ik sta nu constant op een dieet van niet te koud, niet te warm, niet pikant, niet te veel dingen met gas, geen groenten die te veel gassen veroorzaken, enz... En geen stress. Maar ik ben de laatste jaren steeds rustiger geworden, en ik hou me goed aan mijn dieet. En ik heb nu nog wel vaak buikpijn, en nooit normale stoelgang. Maar ik heb gelukkig al een paar jaar geen darmcrisis meer gehad. Hoe zijn ze dan te weten gekomen dat het geen crohn was?
Volgens de laatste specialist zijn ze te weten gekomen dat crohn gelinkt is aan een auto-immuunn ziekte. En die vonden ze niet terug in mijn bloed.
Ik was natuurlijk ontzettend blij daarmee. Maar ik heb met eigen ogen gezien hoe erg het kan worden, en ik vind mensen die echt met deze ziekte leven zo sterk. Die verdienen heel veel respect.
Spijtig genoeg is die ziekte niet zo bekend, en worden ze vaak misbegrepen door de mensen om hen heen.
Om af te sluiten.
Ik ben heel blij dat iedereen zo positief is geweest op deze topic.
Niet naar mij toe, alhoewel dat natuurlijk ook leuk is, want ik deed het niet om reacties op mij te krijgen. Maar naar zowel samantha als ponyville. En ik ben blij dat dat gelukt is.
);