ik mis haar zo

A

ANONYMOUS_USERNAME

hallo iedereen

ik wilde me graag even voorstellen

ik ben laura en kom van het oktober forum af maar helaas is mijn zwangerschap niet goed afgelopen

ik ben op 12 oktober bevallen van mijn dochter Richelle

ik was 39+4weken zwanger toen we te horen kregen dat onze kleine meid niet meer leefde
dat was een flinke klap die je dan krijgt

ik ben toen  11 okt  ingeleid en ze is op 12 oktober geboren 1 dag voor de uitgerekende datum
deze bevalling is ook niet echt vlotjes verlopen in totaal heeft mijn bevalling 14 uur geduurt waarvan ik 3 uur heb moeten persen niet normaal maar ja het is zo
toen eindelijk haar hoofdje is geboren bleven haar schouders vast zitten
en dat was een heel probleem uiteindelijk is ze dan geboren

het was zo wie zo al een erg om te bevallen als je weet dat je kind niet meer leeft maar dan ook nog zon moeizame en zware bevalling

het is nu bijna een maand geleden en het lijkt wel of het met de dag zwaarder wordt voor me
ik mis zo erg

hopelijk kan ik hier er over praten en gevoelens delen met lotgenoten
die weten wat je meemaakt


heel veel liefs
laura en Richelle




 
lieve laura,
Alles waar je echt van houdt
zal je warmte blijven geven
Ook al is het niet gebleven
of geworden wat je wou
Het blijft altijd een deel van jou
en een stukje van je leven

ik wens je veel sterkte;las je verhaal al eerder op oktoberforum,en vond op internet
dit onderstaande berichtje,was al  wel van wat langer geleden,maar misschien vind je daar nog meer
lotgenoten..
groetjes,anne


Er is overigens wel een Nederlandse Vereniging voor Ouders van een Overleden Kind, met een eigen site.


http://www.geocities.com/Heartland/Valley/4952/

Dus wat ik eigenlijk wil zeggen is dat het allemaal heel zwaar zal klinken: een mailinglist voor ouders van een overleden kindje, en natuurlijk komt ook het verdriet vaak ter sprake , vooral als iemand weer eens een dipdag heeft , maar we kunnen zeker ook lachen met z'n allen. Dus mocht iemand zich toch aangesproken voelen en ook met ons mee willen kletsen dan kun je je opgeven via: http://onelist.com
De list heet lieve-engeltjes

 
13 oktober ben ik bevallen van onze dochter, Anne-Bregt. Zij is helaas dezelfde dag overleden. Ik was toen officieel 42+3 dagen zwanger. Na een geweldige zwangerschap is het ons nog niet duidelijk wat er gebeurd is. Hopelijk zal dit op termijn duidelijk worden, misschien ook wel niet.

Ik mis haar elke dag meer, het is net of het steeds moeilijker wordt en of ik zelf steeds vermoeider wordt. Gelukkig hebben wij nog een zoontje van 2, door hem wordt je gedwongen "normaal" te doen.

Ik begrijp dus helaas hoe je je voelt, kan je ook niet troosten maar wilde in ieder geval laten weten dat het gevoel zo herkenbaar is.

groet  Margaretha  
 
Lieve Laura,

Wat leef ik met jou mee na het lezen van je verhaal. Verschrikkelijk om je kindje op deze manier te moeten verliezen.
Onze situatie is niet te vergelijken met die van jou. Wij hebben mijn zwangerschap moeten afbreken bij 19 weken omdat ons dochtertje Anne een open schedeltje had en deze afwijking is niet verenigbaar met het leven. Wij waren dus nog niet zover in de zwangerschap maar gewoon het feit dat je je kindje waarop je je zo verheugd en die zo welkom is, niet mag leven. Dat is onbegrijpelijk. Ik weet als geen ander wat je voelt en hoe je je dochtertje mist.

Inmiddels ben ik weer heel pril opnieuw zwanger waarbij wij heel gemengde gevoelens hebben. We proberen wel heel positief naar de toekomst te kijken maar soms is dat heel moeilijk.

Lieve Laura, ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd. Probeer het voor je zelf een plaatsje te geven. Als je nog meer van mij wilt weten dat mag je me alles vragen.

Veel lieve groeten van Judith, mama van Emma en Anne*
 
Lieve Laura, mamma van Richelle,

Wat een ongelooflijk verdriet maak je door, en het missen van jullie kleine meisje dat is zo ontzettend moeilijk, dat is met geen pen te beschtijven.
Voor ons is het alweer bijna 6 jaar geleden dat wij onze kleine meid aan t einde van de zwangerschap verloren, en geloof me........ik mis haar nog iedere dag !!
Heb zelf wel veel gehad aan t praten met lotgenoten, maar moeilijk blijft het.
Voor jou lieve Laura is het nog maar zo kort geleden, dus het is zo logisch dat je je kleine meid zo mist. Het gaat helaas op en neer zo'n groot verdriet en gemis.
Praat er veel over als je dat kunt, schrijf t van je af, en probeer het hoe moeilijk ook een plekje te geven, al is dat een hele strijd.
Ik zou je nog zoveel willen vertellen over ons en over hoe het nu met ons gaat, bijna 6 jaar later.Gelukkig overheersen nu de leuke dingen maar...........er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan onze kleine  Renske* denk.
Lieve Laura, heel veel sterkte gewenst !!

Wendy (mamma van T,T,S,N en Renske*)
 
Laura,

we zijn elkaar al eerder tegengekomen op het oktober forum. Gehuild heb ik toen ik jouw bericht las. Wat vreselijk om eerst te genieten van je buik die dikker wordt, de bewegingen van je kleine meid. Het geschud van je buik, en dan nu met lege handen.  Zelf heb ik veel verdriet gehad toen is ons kindje overleed, ook een grote schok op dat oktober forum. Zelf heb ik me steeds voorgehouden beter zo, dan pas veel later.  

Bevallen van je overleden meisje is wel nodig geweest, natuurlijk was het vreselijk, maar je moet er doorheen, om straks echt verder te kunnen. In je hart is zij altijd bij je.

Kun je er goed over praten met je man, gaat het goed tussen jullie samen. Hoe herstel je lichamelijk? Zijn er ook mesnen om je heen die met je praten, waar je bij uit kan huilen?

Meis, blijf hier schrijven. Het is niet een heel druk forum, maar misschien helpt het je wel.

Heel veel sterkte.

Miep
 
Lieve Laura, Ik kom van het meiforum maar vond het altijd leuk om op de andere sides mee te lezen.Heel soms reageerde ik ook maar meestal was het gewoon om een beetje te volgen hoe jullie zwangerschappen gingen en zo ook de jouwe. Ik schok me helemaal rot toen ik je berichtje las,heb gehuilt om jou en je mooie meisje. Tuurlijk mis je haar, hoeveel ,dat kan alleen een moeder begrijpen, het verdriet zal er altijd zijn,soms ff op de achter grond maar altijd aanwezig.Richelle zal je altijd in je hart dragen en ik weet niet of ze je eerste was,maar zij heeft je moeder gemaakt en dat zal je vanaf nu altijd zijn. Ik ben gezegent met 5 kinderen maar heb er ook 3 tijdens de zwangerschap verloren, een daar van heb ik maar gezien,was lang niet zover als jij  ,pas 3 en 4 maanden, maar zodra je weet dat je zwanger bent hou je van zo'n kindje. Tegen mij zeiden ze toen ook ga eens bij ''lieve engeltjes''kijken,heb ik toen niet gedaan maar pas geleden na het sterven van het zoontje van mijn vriendin wel en ik ga er nooit meer kijken,heb mn ogen uit mn kop gejankt,nee ben er weken kapot van geweest vd fotos en de verhalen...Laura ik hoop dat je het een plekje kunt geven en weer gelukkig kunt worden, denk aan een verhaal van Oprah. Een moeder was haar zoontje verloren aan verdrinking. God riep iedere dag al zn engeltjesbij zich om te spelen maar er was er een die nooit wilde,dus vroeg God waarom kom je niet en toen antwoorde hij: hoe kan ik nou spelen als ik zie dat mijn moeder steeds om me huilt daar word ik ook verdrietig van......

Heel veel sterkte, Marisa
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan