Lieve allemaal,
ook van mijn kant even tijd voor een reactie. Wat een intens verdriet, niet. Met geen pen te beschrijven. Ook wij hebben vorig jaar ons zoontje Wieger verloren na een zwangerschap van 25 weken. Hij heeft nog 45 min. mogen leven. Oorzaak:gebroken vliezen.
En dan moet je bevallen, je moet alle moeite doen voor iets waar je niets voor terugkrijgt.
Die angst. Niet te beschrijven.
En overal moet je zelf doorheen. Iedereen kan je tips of adviezen geven, maar zelf moet je erdoor. Zelf de eerste keer weer naar de supermarkt, zelf weer voor het eerst naar de kapper, en noem maar op. ik vond het erg zwaar en verdrietig.
Daarbij is je lichaam nog zo zwanger als wat, borstvoeding wat op gang komt. Je vloeit als een pas bevallene.
Kortom een in- en inverdrietige periode.
Vergeet je zelf niet. Doe waar jij je prettig bij voelt. Als je wilt huielen, huil dan, als je wilt schreeuwen, schreeuw op.
Blijf praten, ook als de tijd komt dat 'men' denkt/zegt dat het 'over' moet zijn.
Het is jullie aangegaan, en jullie mogen rouwen zolang je wilt. En weet je, de scherpe randjes gaan er wel af, maar het gemis wordt niet minder. Het doet soms zo zeer.
Wij zijn nu opnieuw (onverwacht) zwanger. Moeilijke zwangerschap, erg complex. En in het begin heb ik me heel erg schuldig gevoeld naar Wieger, net of dit kindje een vervanging zou moeten zijn. en ik weet wel dat dat niet zo is. Maar een vrouw zit qua gevoelens soms gek in elkaar.
Sterkte bij alles de komende tijd.Blijf praten, kom hier om je verhaal kwijt te kunnen, ook al is het 10 keer per dag. Altijd is hier wel iemand die met je meehuit, die je ev en een hart onder de riem steekt.
Heeft mij goed gedaan.
We zijn er voor elkaar.
lieve groet,
Anne-Fieke
ook van mijn kant even tijd voor een reactie. Wat een intens verdriet, niet. Met geen pen te beschrijven. Ook wij hebben vorig jaar ons zoontje Wieger verloren na een zwangerschap van 25 weken. Hij heeft nog 45 min. mogen leven. Oorzaak:gebroken vliezen.
En dan moet je bevallen, je moet alle moeite doen voor iets waar je niets voor terugkrijgt.
Die angst. Niet te beschrijven.
En overal moet je zelf doorheen. Iedereen kan je tips of adviezen geven, maar zelf moet je erdoor. Zelf de eerste keer weer naar de supermarkt, zelf weer voor het eerst naar de kapper, en noem maar op. ik vond het erg zwaar en verdrietig.
Daarbij is je lichaam nog zo zwanger als wat, borstvoeding wat op gang komt. Je vloeit als een pas bevallene.
Kortom een in- en inverdrietige periode.
Vergeet je zelf niet. Doe waar jij je prettig bij voelt. Als je wilt huielen, huil dan, als je wilt schreeuwen, schreeuw op.
Blijf praten, ook als de tijd komt dat 'men' denkt/zegt dat het 'over' moet zijn.
Het is jullie aangegaan, en jullie mogen rouwen zolang je wilt. En weet je, de scherpe randjes gaan er wel af, maar het gemis wordt niet minder. Het doet soms zo zeer.
Wij zijn nu opnieuw (onverwacht) zwanger. Moeilijke zwangerschap, erg complex. En in het begin heb ik me heel erg schuldig gevoeld naar Wieger, net of dit kindje een vervanging zou moeten zijn. en ik weet wel dat dat niet zo is. Maar een vrouw zit qua gevoelens soms gek in elkaar.
Sterkte bij alles de komende tijd.Blijf praten, kom hier om je verhaal kwijt te kunnen, ook al is het 10 keer per dag. Altijd is hier wel iemand die met je meehuit, die je ev en een hart onder de riem steekt.
Heeft mij goed gedaan.
We zijn er voor elkaar.
lieve groet,
Anne-Fieke