ik ook hier...

[Anoniem]

Hoi meiden,

Vanmiddag bij de gyn geweest. Ze heeft met een inwendige echo gekeken en er werd bevestigd wat het echobureau ook al had gezegd; dat het gestopt is met 9 wk en 1 dg. Ze heeft ook de eierstokken gecontroleerd en dat was gelukkig allemaal goed. Niets staat een volgende zwangerschap in de weg en mocht ik weer zwanger raken, dan kan ik met 7 weken in het ziekenhuis terecht voor een echo. De curretage staat a.s. dinsdagmiddag. Bij de anesthesist geweest en ik mocht kiezen voor ruggeprik of narcose, ik doe weer een ruggeprik (heb ik met de keizersnede ook gehad). Narcose lijkt me heel eng en ze gaan de beademing overnemen, niks voor mij.
Even afwachten weer dus...

xx Luna

 

[Anoniem]

Hoi Luna,

Volgens mij ben je wel een beetje opgelucht dat je nu weet wat er wanneer staat te gebeuren! Dinsdagmiddag ,nog iets minder dan een week. Wat gaan ze doen als het vruchtje toch loskomt in de tussentijd, word je dan ook gecuretteerd?

Hoe is het nu mentaal met je? Kom je al aan de verwerking toe, of lukt dat niet doordat je nog steeds kwaaltjes hebt en het kindje nog in je zit?

Hou je taai!

K

 

[Anoniem]

He Luna,

Fijn dat je komende week al terecht kunt. Ik kon mijn mk na de curettage pas echt gaan verwerken.
Vervelend dat jij ook nog kwaaltjes e.d. hebt, maar dat kan helaas nog een paar weken duren voordat alle HcG uit je lichaam is. Heel erg veel succes gewenst dinsdag en veel sterkte met het verwerken van dit verlies.

liefs,
Dionne

 

[Anoniem]

Hallo meiden,

Met mij gaat het eigenlijk wel goed moet ik zeggen. Voel me nog wel slap en heb hoofdpijn. De curretage gisteren is me 100% meegevallen, ik zag er echt als een beer tegenop. ik moest me om 12.00 uur melden. Van te voren kreeg ik 2 paracetamollen en een rustgevend middel. Om 13.15 uur werd ik van de afdeling gereden naar de wachtkamer bij de operatiekamers. Daar nog ongeveer 10min. gewacht. Wat ik wel raar vond is dat ik zelf steeds moest zeggen dat ik een ruggenprik kreeg, want iedereen gaat ervanuit dat je onder narcose gaat, terwijl het toch echt om mijn staatje stond. Als ik het niet zelf had gezegd had ik een roesje gekregen en mocht ik mijn bril niet ophouden (ik draag normaal lenzen en die mochten niet in), dus toen ging er een belletje rinkelen want ik had toch duidelijk in het boekje gelezen dat mijn bril op mocht bij een ruggenprik. Nou en toen naar de operatiekamer. Ik had een vreselijk leuke gyn (dat hadden de verpleegkundigen al gezegd), eentje met humor maar ook serieus. Hij legde alles uit wat er ging gebeuren terwijl ik in zijn vingers mocht knijpen omdat de anesthesist bezig was om het infuus erin te krijgen en de ruggenprik te doen. Als iemand nog twijfelt over een ruggenprik: het infuus was veel pijnlijker dan de hele ruggenprik, ook omdat ik eerst een verdovingsprikje kreeg.
Omdat het rustgevend middel nou niet echt werkte en ik dat aangaf, kreeg ik nog een extra middel via het infuus. Hier werd ik inderdaad wel veel rustiger van. Tijdens de operatie kreeg ik heel erge hoofdpijn, wat ik zei tegen de anesthesist. Bleek mijn bloeddruk heel erg laag te zijn. Dit heeft hij weer gecorrigeerd en toen trok het vrij snel weg.
De gyn heeft  alles wat hij weggehaald heeft laten zien. Het vruchtje was niet meer te herkennen, alleen wat wit weefsel en verder wat bloederig weefsel. Het viel mij onwijs mee wat er in het potje zat, was niet heel veel vond ik.
Daarna heb ik nog een half uurtje in de uitslaapkamer gelegen en daar heb ik nog wel een paar traantjes gelaten, je neemt toch definitief afscheid op dat moment.
Terug op de afdeling heb ik het vreselijk koud gehad, lag te trillen in mijn bed, terwijl mijn buurvrouw het bloedheet had. Wel gek hoor als je geen gevoel in je benen hebt, terwijl je ze wilt bewegen.
Om 18.00 uur kwam de gyn nog even langs  om te kijken hoe het ging en om 18.15 mochten wij weer naar huis. De gyn zei dat ik nog ongeveer 2 a 3 dagen zou vloeien, maar dat het niet meer dan 7 of 8 dagen mocht zijn. Maar ik vloei nu al bijna niet meer, dus da's fijn. Over 4 tot 6 weken moet de eerste menstruatie weer op gang komen.

Nou dit was mijn verhaal. Nu weer herstellen, ik moet er alleen nog niet aan denken om weer aan de "volgende ronde" te beginnen pfff.

xx Luna

 

[Anoniem]

Hoi Luna,

Fijn dat de ruggenprik meeviel, maar ik kan me voorstellen dat het besef dat er nu echt geen kindje meer is toch hard aankwam! Daar laat je wel een paar traantjes om...
Vond je het niet eng om te zien wat de gyn weggehaald had? Prettig dat je zo'n goede gyn had! Daar heb je dan ook wel steun aan.

En dat je nog niet aan "de volgende ronde" wil denken, snap ik wel. Dat had ik ook heel sterk, tot mijn eisprong dichterbij kwam en toen dacht ik: Ach, waarom ook niet?!?

Doe rustig aan, sterkte met bijkomen van de curretage!

Liefs, Kaskes

 

[Anoniem]

Hoi Kaskes,

Ik vond het helemaal niet eng om te zien wat de gyn had weggehaald. Van te voren had hij al gevraagd of ik het wilde hebben. Ik heb toen gezegd, dat als het vruchtje er nog goed uitzag dan wel. Maar hij zei dat dat waarschijnlijk niet het geval zou zijn en toen hebben we afgesproken dat ik het eerst zou zien en dan beslissen. Ja, was echt een leuke gyn!

Ik las trouwens dat jij heel sterk het gevoel hebt dat je weer zwanger bent? Ben je echt de weken  na de curretage meteen weer begonnen of heb je er eerst een menstruatie tussen laten zitten?

xx Luna

 

[Anoniem]

Hoi Luna,

Daar had je echt geluk mee, met zo'n fijne gyn! Zo'n arts die echt met je meedenkt en bedacht heeft hoe het kan voelen als je cecurreteerd moet worden.

Ik heb geen curretage gehad, mijn miskraam kwam spontaan. Het was heel weinig bloed en nog minder pijn, al duurde de bloeding wel anderhalve week. De timing was wel per ongeluk (ene avond sex, de volgende ochtend een hoge temp), maar ik geloof ook niet dat ik m'n ei voorbij had laten gaan. Een kindje is zo gewenst! Als ik nu zwanger zou zijn, zou ik precies 2 maanden later uitgerekend zijn, trouwens. Mooi toeval zou het zijn, toch?
Ik heb zulke zere borsten dat ik vannacht wakker werd van het omdraaien! Niet normaal toch? Ik kan me niet voorstellen dat mijn lichaam me zo voor de gek houdt!
Vanmiddag ook misselijk, maar dat kan je je zelf altijd nog wijs maken ;-)

Liefs, Kaskes

 

[Anoniem]

Hoi Luna...

Fijn dat het allemaal meegevallen is.
Het is eigenlijk maar een kleine ingreep en de last erna valt lichaamelijk ook reuze mee,maar in je hoofd heb je veel te verwerken.

Ik heb ook 4 wk geleden een curretage gehad (missed abortion met 9wk).Het ergste vond ik dat mijn lichaam me kompleet voor de gek hield.Geen bloedingen,geen buikpijn...alleen maar symptomen die wezen naar een zwangerschap.

Was blij dat ik ook vlug geholpen werd.Maar daarna toch nog wat traantjes gelaten en drong eigelijk pas door wat er allemaal gebeurd was  en zag het soms ook niet meer zitten voor een volgende zwangerschap.  

Nu 4wk later had ik nooit kunnen denken dat ik me nu alweer zo zou voelen.Heb ook amper last gehad van bloedingen...alleen dag1 en dag 4.Buikpijn was minimaal.En nu 4wk precies erna ongi geworden (gister dus).

Nu dadelijk die vruchtbare dagen eraan komen ben ik ook gewoon bang bijna dat het raak kan zijn.Heel dubbel allemaal.De wens is erg groot voor een 2 kindje maar de angst ook.

Probeer het allemaal wel even te verwerken en ga niet meteen verder met alles.Je moet jezelf echt even de tijd gunnen het te verwerken en probeer er met mensen over te praten.Dat doet echt goed.

Tot onze verbazing onvoorstelbaar hoeveel mensen ons vertelden hetzelfde meegemaakt te hebben.

Die mensen hebben daarna ook weer allemaal gezonde kindjes gekregen ....dus daar moeten wij dan ook maar vanuit gaan.

ik had trouwens wel volledige narcose waar ik ontzettend tegenop zag maar echt reuze is meegevallen.Heb niets van de ingreep gemerkt.Maar alles eromheen was wel best eng.Altans dat maakte indruk.

Ik kom normaal bijna nooit bij een arts.

Toen ik bijkwam na de narcose heb ik ook een half uur liggen shaken...niet normaal.Rilde bijna het bed uit.Maar dat had te maken dat de narcose uit het lichaam gaat.

Ik heb het nu een plekje kunnen geven...had ik 4 wk geleden niet durven dromen.Ik hoop dat jij dat straks ook kan.

Veel sterkte en alles goeds voor in de toekomst.

Alice.