Ik trek het even niet meer

Hoi Ilona,
is Laura al weer wat rustiger? Lijkt me inderdaad erg vermoeiend zo'n dag, zeker als je het niet gewend bent vraag je jezelf toch af wat er met haar is. Hoop dat ze morgen weer het rustige stralende meisje is waar je altijd zo leuk over schrijft!
Groetjes, Anne
 
Hoi Ilona,

Ik heb met je te doen meid! Op  dat soort dagen kun je echt wanhopig worden... En bezorgd, zelfs al weet je ergens wel dat er geen erge dingen aan de hand zijn. Blijkbaar is Laura gewoon liever bij jou dan in de box... Een grietje met een eigen willetje en dat maakt ze duidelijk. En inderdaad, ze krijgen ook meer door van de omgeving, dus misschien moet ze ook wel wennen bij opa en oma en ziet ze jou als 'veilige haven'.
Vertrouw op je gevoel, ook al klinkt dat cliché. Als jij vindt dat ze zichzelf moet vermaken, lekker leven laten brullen (heb je het stukje in het AD gelezen dat baby's vanaf 6 maanden al kunnen 'liegen' door te doen alsof ze lachen of huilen en zo hun ouders te manipuleren?). En als je denkt dat ze je echt even nodig heeft, gewoon lekker op de bank gaan zitten knuffelen. Het gaat vanzelf over en zo krijg je ook weinig gedaan lijkt me.

Sterkte!

Eveline

ps: Esther deed dat vandaag ook...op het cb. Mijn man was mee, ik moest werken. Ze heeft gehuild vanaf het moment van binnenkomst totdat ze weer buiten stond. Arme papa...
 
Hoi allemaal,

nou, hier is het tot nu toe nog van hetzelfde laken een paf. Wakker = huilen! Ik was even een boodschap doen en de buurjongen deed de deur open toen ik terugkwam met de woorden: "Ik ben blij dat u terugbent, want mijn oren doen pijn!". Dat is echt heel vervelend, als je zo'n rustige baby hebt als ik normaal gesproken. Ik ben daarna toch maar gaan eten bij mijn schoonvader, die had daar ook wel zin in. Twee uurtjes (de enige twee van vandaag) ging het goed. Tijdens het eten begon het weer en ik heb dus gegeten met Laura in mijn armen. Mijn schoonvader heeft het toetje gegeten met Laura in zijn armen. Laura was wel stil, maar wilde niet uit de armen. Ik heb daarna maar de vaatwasser ingeruimd en opa heeft met de kleine meid naar de mineralen gekeken (zijn woonkamer staat vol met mineralen, zijn hobby, in vitrinekasten). Daarna moest er nog even wat op de computer gedaan worden, maar ook dat moest met Laura en toen waren ook de armen niet goed meer! HUILEN!!!! Even later viel ze in mijn armen in slaap . Al slapend jas aan, in de auto, uit de auto, jas uit en in bed. Nu ligt ze te slapen!

Ik hoop dat ze morgen weer vrolijk wakker wordt!

Groetjes Ilona
 
hey ilona,

ff wat dingetjes waar ik gelijk aan dacht, een sprongetje zoals in het boek oei ik groei staat, dan is hun wereldje weer helemaal op zijn kop en dan is mama het veiligst.
tandjes die door komen misschien? kunnen ze ook behoorlijk verdrietig van zijn. Alana heeft dat vermoedelijk ook terwijl er nog maar alleen streepjes te zien zijn.
of eenkennig wat veel voorkomt rond 4 a 5 maanden, dit heb ik in ieder geval gehoord op het cb.
dan werkt kiekboe spelletjes erg goed heb ik gehoord, zodat ze leren dat mama wel terug komt, voor die kleintjes is het dat als je uit het zicht bent dat je er helemaal niet bent en dat is eng natuurlijk.
misschien kom ik als een betweter over maar dit is alles wat ik weet, misschien heb je er iets aan.

Alana huilt trouwens ook ongeveer 5 minuten per dag, meeste dagen niet eens.
nu sinds een week is het om 19.00 mis, dan huilt ze ineens hartverscheurend, niks kan helpen, troosten is ook niet goed meer, terwijl ik haar altijd mocht troosten, ik vermoed zelf tandjes. op het cb zeiden ze zoiets ook al, ze heeft ook alle tekenen ervan dus nu is het dnek ik afwachten en hopen dat het snel gaat.

succes he? hoop dat het snel beter gaat.

groetjes Miranda
 
Hey Ilona,

Ben even benieuwd hoe het vannacht en vanmorgen is gegaan/gaat. Is Laura vanmorgen weer vrolijk wakker geworden? Hopelijk heb je wel een goede nachtrust gehad en kun je er vandaag weer tegenaan.

Het eenkennig zijn en bewust aandacht vragen herken ik ook bij Senne. Misschien is dat een fase??

Groetjes, Dionne
 
Hoi Ilona,

Hopelijk is het vandaag al iets beter.
Ik zat nog even te denken en het is maar een ideetje...
Zou ze ook niet last hebben van het feit dat je bij je ouders bent? Toch niet helemaal haar eigen box, haar eigen kamertje, bedje etc? In combinatie met een slecht dag?
Christian heeft daar soms heel erg last van als hij bij mijn schoonouders is. Hij heeft daar een eigen bedje, maar daarin slapen kost af en toe flinke moeite! Als ik hem erin leg, worden de oogjes al paniekerig groot, zo van: dit is niet mijn bedje! Hij begint dan meteen te mopperen en als ik wegloop volgt hij met een bijna angstige blik, zo van: niet weg gaan hoor! En als ik dan uit het gezichtsveld ben verdwenen, tja, inderdaad dan gaat de brulknop om... Soms ben ik dan wel een uur bezig om hem in slaap te krijgen (wiegen, sussen etc), terwijl het thuis maar 5 minuten kost...
Hij weet gewoon dondersgoed dat hij niet thuis is! En dat is blijkbaar toch een beetje eng...

Zoals ik al zei, het is maar een ideetje. Misschien is het wel een beetje van alles...

Veel succes!

Groetjes, Karin

 
Even een update: Vandaag gaat het iets beter, maar het is allemaal nog op het kantje. Net huilde ze weer even. Toen gaf ik haar de fruithap en voor het eerst ging er een hele hap in. Misschien was het net dus honger. Nu ligt ze stil op bed. Tot nu toe had ze hier een wiegje (waar haar opa en haar moeder ook in gelegen hebben), maar daarvan vond ze de bekleding kennelijk niet mooi. Die werd eruit gerukt, een duidelijk teken dat het wiegje te klein werd of Laura te groot. Nu heeft ze hier een ledikantje en daar ligt ze deze week voor het eerst in. Ook is het aan boord altijd lawaaierig door de hoofdmotor (1800 pk die onder de woning staan te brullen) en hier is het stil, dus hoor je ieder geluid. Kan natuurlijk ook eng zijn.

Nu heb ik weer een probleem. De hond heeft geen eten meer en ik moet dus eigenlijk een zak voer naar Antwerpen brengen, maar na gisteren neem ik Laura daar liever niet voor mee. Ik heb alleen geen oppas. Wat een gedoe!!!!! Anders moet ik haar vanmiddag toch maar in de auto zetten en op en neer naar Antwerpen. BAH!!!!

Groetjes Ilona
 
Terug
Bovenaan